Την Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2020, πραγματοποιήθηκε η Ετήσια Γενική Τακτική Συνέλευση της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου. Στο Δελτίο τύπου αναφέρει πως η Ε.Κ.Κ λαμβάνοντας αυστηρά μέτρα με στόχο την ασφάλεια των παροίκων λόγω κορονοϊού, αποφάσισε να πραγματοποιήσει τη Γ.Σ στο προαύλειο του Σπετσεροπούλειου Ιδρύματος, δηλαδή σε ανοιχτό χώρο.

Στις 22 Νοεμβρίου του 1948, η Αιγυπτιώτικη εφημερίδα του Καΐρου, ΦΩΣ, δημοσίευε άρθρο υπό τον τίτλο «Η χθεσινή ΠΑΡΟΙΚΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΕΙΣ ΤΟ  ΣΠΕΤΣΕΡΟΠΟΥΛΕΙΟΝ».

Γράφει ο Χρ. Παπαδόπουλος, Διευθυντής του ΕΠΚΚ

Κοιτάζοντας στιγμιαία τον τίτλο, θαρρείς και  δεν πέρασε μια μέρα από τότε. Η ίδια παροικία μαζεύεται στον ίδιο χώρο μα είναι όλα τόσο διαφορετικά. Μετά από 72 χρόνια είναι σχεδόν απίθανο να βρεθεί κάποιος πάροικος που θα μπορούσε να είναι παρών και στις δύο αυτές εκδηλώσεις. Οι άνθρωποι αλλάζουνε, οι χρήσεις των κτηρίων αλλάζουνε, αλλά  η ιστορία του Αιγυπτιώτη Ελληνισμού του Καΐρου είναι παρούσα, η Ελληνική Κοινότητα Καΐρου είναι παρούσα στο κτήριο κόσμημα της πολιτιστικής κληρονομιάς, το Σπετσεροπούλειο που τις τελευταίες δεκαετίες μετά τη συρρίκνωση του Ελληνισμού στη χώρα του Νείλου, φιλοξενεί  στο ισόγειο του το Ελληνικό Πολιτιστικό Κέντρο Καΐρου και την Ελληνική Στέγη Ηλιουπόλεως, στον πρώτο όροφο την Αχιλλοπούλειο Σχολή, στο δεύτερο όροφο την Αμπέτειο Σχολή και στον Τρίτο τον Ξενώνα της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου. Το παρεκκλήσι το αφιερωμένο στα Εισόδια της Θεοτόκου  γέμισε με κόσμο και γέτος παραμονές κι ανήμερα της γιορτής του και το προαύλιο του Σπετσεροπουλείου θα είναι έτοιμο ώστε σήμερα να υποδεχτεί τα τακτικά μέλη της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου στην Ετήσια Γενική Συνέλευση του οργανισμού που είναι η κιβωτός της ιστορίας των Αιγυπτιωτών του Καΐρου και των συγχωνευθεισών Κοινοτήτων, στον χρόνο

Επιστρέφοντας στο μακρινο 1948, υπότιτλοι του άρθρου  στην εφημερίδα ΦΩΣ “Πανηγυρική λειτουργία εις τον ναόν των εισοδίων της Θεοτόκου- Αγιασμός Προσκοπικού Κέντρου- Παράδοση σημαιών υπό του κ. Λιούφη– Ομιλία του κ. Κουρμούλη– Ο λόγος του επισκόπου Βαβυλώνος- Ίδρυσις τεχνικών τμημάτων –«εκθεσις και δεξίωσις».

Τότε βέβαια το Σπετσεροπούλειον ήταν ορφανοτροφείο και η συγκέντρωση της παροικίας έγινε για λόγους που αφορούσαν τις δράσεις του ορφανοτροφείου που για πρώτη φορά ίδρυσε Προσκοπικό  Κέντρο ,το οποίο κι εγκαινιάστηκε στην αυλή του κτηρίου από τον Περιφερειακό έφορο Προσκόπων Μ. Λιούφη,  με την ευκαιρία της εορτής του παρεκκλησίου του Σπετσεροπουλείου. Παράλληλα παρουσιάστηκε έκθεση με χειροτεχνίες των μικρών τροφίμων του ορφανοτροφείου σε μια απο τις αίθουσες του Σπετσεροπουλείου “ έργα πυρογραφίας, υποδήματα, αμπαζούρ, φορεματάκια, κεντήματα, καλλιτεχνικά βάζα, πουλόβερ, τραπεζομάνδηλα και άλλαι δημιουργίαι των μικρών τροφίμων εκόσμουν την αίθουσα της εκθέσεως. Επίσης το πρώτον έπιπλο το οποίον κατασκεύασε το νέον τμήμα από τα ορφανά εξετέθη με μεγάλην επιτυχίαν. Ήτο ένα ωραίον φορητόν μπαρ αξιας Λ.Α 24 μόνον”

Το απόγευμα διεξήχθη Καμπ φάιρ με σκετς και τραγουδια απο τους Οδηγούς και Προσκόπους και πολλοί οι επίσημοι που εκπροσωπησαν  εκκλησιαστικές, διπλωματικές και κοινοτικές αρχές καθώς και τα κοινοτικά σωματεία.

Η μνήμη είναι μεγάλη δασκάλα. Με αυτήν την ημερολογιακή σύμπτωση των δυο συγκεντρώσεων της Ελληνικής παροικίας Καΐρου στο ίδιο προαύλιο, διδάσκει πως η Ιστορία συνεχίζεται όταν δεν ξεχνάς κι όταν προσπαθείς να βάλεις κι εσυ το λιθαράκι που σου αναλογεί, από οποιαδήποτε θέση, να στρώσεις τον  δρόμο  αυτόν τον μακρύ και τον χρόνο  που πορεύεται.

Είθε, τα μωρά που έχουν ήδη γεννηθεί κι αυτά που θα γεννηθούν στις μέρες μας, μετά από άλλα τόσα χρόνια να παρακολουθήσουν μια ανάλογη παροικιακή συγκέντρωση και πάλι στο ίδιο κτήριο, το Σπετσεροπούλειο, σε μια άλλη Ηλιούπολη του καιρού τους.

Το Πάσχα των Ελλήνων στην Αίγυπτο γέμιζε τις ελληνικές εκκλησίες σε όλη τη χώρα ακόμα και σε περιόδους που η μητέρα πατρίδα βρισκόταν σε κατοχή και αργότερα σε εμφύλιο πόλεμο. Γι αυτό άλλωστε  στο πασχαλιάτικο πρωτοσέλιδο της Κυριακάτικης ελληνικής εφημερίδας του Καΐρου «ΝΕΑ ΗΧΩ», στο άρθρο υπό τον τίτλο «Πάσχα Εθνικόν» καταλήγει ο συντάκτης του, μετά τις …διχαστικές «κορώνες» του λόγου του: «Το φετινόν Πάσχα είναι το πρώτον μετά μιαν δεκαετίαν αίματος και ερειπίων και αθλιότητος και ωμότητος, ευφρόσυνον Ελληνικόν Πάσχα. Ο λαός της Ελλάδος συνδυάζει σήμερον την Ανάστασιν του Σωτήρος με την ιδικήν του Ανάστασιν».

Γράφει ο Χρ. Παπαδόπουλος Διευθυντής του Ελληνικού Πολιτιστικού Κέντρου Καΐρου

Το Κάιρο του 1950 το γιόρτασε επισήμως στον Άγιο Νικόλαο όπου εκπροσωπήθηκαν οι διπλωματικές και κοινοτικές αρχές και όπως μας ενημερώνει η «ΝΕΑ ΗΧΩ»: «Εις τα σωματεία μας, μετά την Ανάστασιν εις το Ελληνικόν Κέντρον Καΐρου, την Ελληνικήν Λέσχην και την Ένωση Αποφοίτων Αμπετείου έλαβον χώρα συγκεντρώσεις πασχαλιναί καθ’ ασ τα μέλη εγεύθησαν της καθιερωμένης μαγειρίτσας και αντήλλαξαν θερμάς ευχάς.» Ανήμερα του Πάσχα η Ένωση Ελλήνων Αποφοίτων Αμπετείου διοργάνωσε  απογευματινή εκδήλωση για τσούγκρισμα του αυγού  και χορό με συμμετοχή εκλεκτής ορχήστρας και του συμπαθούς ντιζέρ «Θ. Παρασκευά» με ελεύθερη είσοδο για τα μέλη και τις οικογένειές τους.

Την ίδια χρονιά στην Αλεξάνδρεια, στην Ανάσταση ο Πατριάρχης χοροστάτησε στον Ναό του Ευαγγελισμού, παρουσία όλων των αρχών, ενώ στον Άγιο Σάββα ο Επίσκοπος Μαρεώτιδας. «Η ανάστασις υπήρξε γραφική και έδιδε την εντύπωσιν Αναστάσεως τελουμένης εις ελληνικό χωριό» γράφει ο ανταποκριτής για την Ανάσταση στο ελληνικότατον προάστειον της Ιβραημίας όπως και σε άλλους ναούς του Ραμλίου όπου έκαναν Ανάσταση οι Αλεξανδρινοί που δεν ήθελαν την πολυκοσμία του Κέντρου.

Λίγα χρόνια πίσω, όπως διαβάζουμε στο «ΦΩΣ», της Δευτέρας 22 Απριλίου 1946, το Κάιρο γιόρταζε την Ανάσταση στον Άγιο Νικόλαο αλλά και στον Κοινοτικό Ναό Αγ.  Κων/νου και Ελένης, όπου «η μουσική των προσκόπων ελάμπρυνε τον εορτασμόν δια της συμμετοχής της» όπως και στις υπόλοιπες εκκλησίες της πόλης για να συνεχίσει η πατροπαράδοτη συνήθεια της μαγειρίτσας στα ελληνικά σωματεία. Το  πασχαλινό πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «ΦΩΣ» στις 28 Απριλίου 1935, εύχεται Χριστός Ανέστη στους παροίκους με ένα ωραίο Πασχαλινό χαρακτικό σχέδιο ενώ παραθέτει την ομιλία του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Χρυσοστόμου. Δυο μέρες πριν, το πρωτοσέλιδο ήταν αφιερωμένο στη Μεγάλη Παρασκευή με μια σχεδόν ολοσέλιδη ζωγραφιά που πλαισίωνε το σχετικό άρθρο της Μαρίας Κορέλλι. Το 1944 το κύριο άρθρο της εφημερίδας για το Πάσχα είναι του καθηγητή Πανεπιστημίου Αθηνών Απ. Δασκαλάκη με τίτλο «Ελληνική Ανάστασις».

Στην ουσία επρόκειτο για το τελευταίο μέρος της ομιλίας του Καθηγητή για  την 25η Μαρτίου, η οποία είχε κάνει εντύπωση σε πολλούς παροίκους στο Κάιρο. Την ίδια εβδομάδα σε άλλα φύλλα άρθρο για τη Μεγάλη Δευτέρα υπογράφει ο συντάκτης της εφημερίδας «ΦΩΣ» Α. Σεβαστόπουλος. «Ακόμα ένα Πάσχα θλιβερό, πένθιμο, γεμάτο κραυγές πόνου, τρομάρα, πείνα, γεμάτο προσδοκία και απόγνωσι.» Την επομένη του Πάσχα όλοι οι κάτοικοι της Αιγύπτου γιορτάζουν το Σαμ ελ Νεσίμ, τη γιορτή της άνοιξης, όπου παραδοσιακά βάφουν πολύχρωμα αυγά και εκδράμουν στις εξοχές, όπως περίπου στην Ελλάδα γιορτάζεται η Πρωτομαγιά. Το όνομα της γιορτής έδωσε κι ο Κ.Π.Καβάφης σε ένα από τα «αποκηρυγμένα» ποιήματα του, το «Σαμ ελ Νεσίμ»:

Το ωχρόν μας Μισίρι

με βέλη ο ήλιος πλήρη

πικρίας και πείσματος καίει και δέρει,

και με δίψαν και νόσον το καταπονεί.

Το γλυκύ μας Μισίρι

εν μια γελαστή πανηγύρει

μεθά, λησμονεί, και κοσμείται, και χαίρει,

και τον τύραννον ήλιον περιφρονεί.

Το ευτυχές Σαμ ελ Νεσίμ την άνοιξιν αγγέλλει,

της εξοχής πανήγυρις αθώα…”

Το ποίημα αυτό, σε απαγγελία του Μιχάλη Τρανουδάκη, ήταν ένα από τα τρία τραγούδια (σε ποίηση Καβάφη) που μελοποιήθηκαν από τον Λεωνίδα Κανάρη το 2005 ως παραγγελία της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου, η οποία την ίδια χρονιά γιόρτασε τα 100 χρόνια από την ίδρυσή της, σε εορταστική ημερίδα στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.

Στην εφημερίδα «ΦΩΣ» την Πρωτομαγιά του 1935 δημοσιεύεται πρωτοσέλιδα φωτογραφία από το «τραίνο ‘Έκπληξις που μετέφερε προχθές στην Ισμαηλία πολυάριθμους Καϊρινούς διελθόντες αυτόθι ευχαρίστως το Σαμ ελ Νεσήμ. Οι εκδρομείς επανέκαμψαν την 8 μ.μ. εις Κάιρον. …Αι εικόνες παριστούν τινάς εκ των εκδρομέων έμπροσθεν της ατμαμάξης και άλλους απί της αποβάθρας του ενταύθα σιδηροδρομικού σταθμού» αναφέρει η λεζάντα. Το 1944, κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου με την Ελλάδα ακόμα υπό κατοχή, οι Καϊρινοί επί τη ευκαιρία του Σαμ Ελ Νεσσίμ παρακολούθησαν την παράσταση του θιάσου της Σοφίας Βέμπο που παρουσίασε 2 έκτακτες παραστάσεις ανήμερα της εορτής, στο Θέατρο του Γαλλικού Λυκείου στο Κάιρο. Επρόκειτο για την παράσταση του Μίμη Τραϊφόρου «Ζήτω ο Ρωμηός» με μουσική του Λεο Ραπίτη που «κατά κοινή ομολογία  η νέα επιθεώρησις των ανωτέρω συγγραφέων εκρίθη ανωτέρα των άλλων μεγάλων επιθεωρήσεων».

Η διαφήμιση της παράστασης δημοσιεύτηκε  στο «ΦΩΣ», στις 17.4.1944. Η Ένωση Ελλήνων Αποφοίτων παραδοσιακά γιόρταζε κάθε χρόνο το Σαμ ελ Νεσήμ με διάφορες εκδηλώσεις όπως και άλλα ελληνικά σωματεία. Το 1950  «δεν υπάρχει ελληνική οικογένεια και παρέα που δεν έδωσαν το ραντεβού των στο Ελληνικόν Στάδιο της Σούμπρας δια να εορτάσουν όλοι μαζί το Σαμ ελ Νεσσίμ με τρικούβερτο γλέντι με εκλεκτή ορχήστρα, μουσική, χορός, τραγούδια και τα μπουζούκια με τα τελευταία σουξέ των» Το μενού απόλυτα ελληνικό «αρνί σούβλας, κοκορέτσι, μεζελίκια, ρετσίνα και μπύρα παγωμένη», όπως αναφέρεται στη διαφήμιση που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΦΩΣ» τον Απρίλιο του 1950.

Φέτος το Ελληνικό Πάσχα όπως και το παγκόσμιο όλων των χριστιανικών δογμάτων είναι πρωτόγνωρο αφού πουθενά στον κόσμο δεν μπορεί να εορταστεί. Το τελετουργικό των  Θείων Παθών, υποχωρεί με σεβασμό μπροστά στα πάθη των ανθρώπων, και στον κίνδυνο για τη δημόσια υγεία από τον θανατηφόρο ιό για να προφυλάξουν το μεγάλο δώρο της ζωής. Άλλωστε για τη Σωτηρία του Ανθρώπου ανέβηκε ο Ιησούς στο Σταυρό της θυσίας. Προσδοκούμε την Ανάσταση όταν περάσει ο εφιάλτης. Ίσως αυτό το φετινό στερητικό σύνδρομο νοηματοδοτήσει σωστά τον εορτασμό του Ελληνικού Πάσχα, ώστε όταν έρθει ο καιρός να συμμετέχουμε ουσιαστικά σε όλη αυτήν την πορεία προς τη Σταύρωση ώστε να χαρούμε και ουσιαστικά τη χαρά της Ανάστασης, με ένα αληθινό φιλί της Αγάπης χωρίς υποκρισίες.

*Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο “Νέο Φως” στο Πασχαλινο φύλλο του 2020.

Γράφει ο Χρίστος Παπαδόπουλος, Διευθυντής του Ελληνικού Πολιτιστικού Κέντρου Καΐρου

«Στο Μούσκι οι ελληνικές σημαίες δημιουργούσαν γαλανόλευκο θόλο… Εκπεπληγμένοι οι κάτοικοι της πρωτευούσης είδον την πρωίαν της ενδόξου ημέρας την πόλιν άπασαν κεκοσμημένην υπό ελληνικών σημαιών, δαφνοστολισμένων θριαμβευτικών αψίδων, εκφραστικών επιγραφών και εικόνων παριστώσων τα κυριώτερα επεισόδια του υπερανθρώπου εκείνου υπέρ ελευθερίας αγώνος των πατέρων ημών∙ από της 6ης πρωινής ώρας ρεύμα πυκνόν πλήθους διηυθύνετο προς τον πατριαρχικόν ναόν, θαυμάζον καθ’οδόν την φιλοκαλίαν μεθ’ής είχον κοσμηθή τα κυριώτερα των ελληνικών καταστημάτων και την δυσαρίθμητον πληθύν των σημαιών, αίτινες, εν Μουσκίω ιδία, απετέλουν ωραίον κυανόλευκον θόλον υπό τον γελώντα σαπφείρινον ουρανόν της Αιγύπτου» διαβάζουμε σε πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «Κάιρον», φύλλο 31ης Μαρτίου 1884, σελ. 1 και 2 (Βιβλιοθήκη της Βουλής των Ελλήνων) που μας γνωστοποίησε παλαιότερα η Αιγυπτιώτισσα δημοσιογράφος Μαρία Αδαμαντίδου.

Πολύ νερό κύλησε από τότε στο Νείλο και στ αυλάκια του χρόνου και φτάνουμε το 1944 στο πρωτοσέλιδο της Ελληνικής εφημερίδας του Καΐρου «ΦΩΣ», που το Σάββατο ανήμερα της γιορτής, δημοσιεύει πανηγυρική ζωγραφιά με την ελληνική σημαία και την ημερομηνία της επανάστασης καθώς και στο κύριο άρθρο της με τίτλο “Ημέρα Μεγάλων” καταλήγει: “ Η Ελλάς ετοιμάζεται δια την Μεγάλην Ημέραν. Η Ελληνική ψυχή θα λουσθεί εις το φως της απολυτρώσεως. Αι σκιαί των προγόνων ευλογούν τα όπλα τα ιερά. Η σημερινή Επέτειος είναι ως η εκκίνησις δια την απελευθέρωσιν και μεγάλοι υμνήσωμεν μεγάλους». Θυμίζουμε ότι το 1944 η ελληνική κυβέρνηση βρίσκεται ακόμα εξόριστη στο Κάιρο. Γι αυτό και η ραδιοφωνική ομιλία του Εμμανουήλ Τσουδερού, Προέδρου της εξόριστης ελληνικής κυβέρνησης, μεταδόθηκε από το Ελληνικό ραδιόφωνο στο Κάιρο όπου και απευθυνόμενος στους Έλληνες «την παραμονή της απολυτρώσεως» προέτρεπε «ας μείνωμεν πιστοί εις ότι μας εκληροδότησαν αι γενεαί των προγόνων μας» όπως αναφερουν οι τίτλοι του άρθρου.

“Εφέτος η εθνική μας εορτή ευρίσκει την χώραν βυθισμένη ακόμα εις μαύρην σκλαβιάν.Ένα μεγάλον τμήμα της Ελλάδος είναι εις κατάστασιν που ευρίσκετο το πολιορκημένον Μεσολόγγι τον καιρό της επαναστάσεως» αναφέρει δίνοντας το ιστορικό στίγμα. Στο ίδιο πρωτοσέλιδο δημοσιεύτηκε και «το διάγγελμα του βασιλέως , Γεωργίου Β’, προς τον ελληνικόν λαόν» αλλά και της ημερήσιας διαταγής του «προς τας ενόπλους ελληνικάς δυνάμεις» αλλά και άρθο του καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών Απ.Β. Δασκαλάκη με τίτλο «το 1821 ως θρίμαβος των λαών της Ευρώπης». Δεν θα μπορούσε να λείψει βέβαια,όπως συνηθιζόταν πολύ στον Αιγυπτιώτικο τύπο, η λογοτεχνική πινελιά στο πρωτοσέλιδο με το ποίημα «Η ύψωσις της σημαίας» του Αχιλλέα Παράσχου.
«…και να! Βογγά η θάλασσα και στεργιά σαλεύει
και η σημαία στα φτερά της νίκης ταξιδεύει…
…Ταξίδευε,ταξίδευε, Ελληνοπούλα πάλι,
όλος ο κόσμος να ιδεί τα γαλανά σου κάλλη»

Στις εσωτερικές σελίδες προδημοσιεύτηκε ο πανηγυρικός λόγος του Διευθυντή των γραφείων της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου, Πάνου Φίρμπα ,στην εκδήλωση της Ελληνικής Λέσχης Καΐρου.

Έξι χρόνια αργότερα, το πρωτοσέλισο της Κυριακάτικης ελληνικής εφημερίδας του Καΐρου, «ΝΕΑ ΗΧΩ», στο φύλλο της 26ης Μαρτίου δημοσιεύει την ομιλία της Α.Θ.Μ Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας Χριστόφορου, προς το εκκλησίασμα αμέσως μετά την δοξολογία στην Αλεξάνδρεια όπου μεταξύ άλλων αναφέρει “και απηλλάγημεν ομολογουμένως…οριστικώς οι Έλληνες εκ του πολύ σοβαρού εθνικού κινδύνου ο οποίος κατά κοινήν ομολογίαν υπήρξε ο συμμοριτισμός” δίνοντας το εμφυλιοπολεμικό στίγμα της εποχής, ακριβώς μετά τη λήξη του ελληνικού εμφυλίου, σε αντίθεση με την απόλυτα μετριοπαθή και επετειακά εστιασμένη ομιλία του Έλληνα Πρέσβη στο Κάιρο, Γ. Τριανταφυλλίδη προς το εκκλησίασμα, μετά τη δοξολογία στο Κάιρο.

Συγκινητικό ντοκουμέντο και η πρωτοσέλιδη δημοσίευση φωτογραφίας των Μεριτζή -Κοντοπούλου «από τον πανηγυρισμόν της Εθνικής Επετείου εν τη Αμπετείω Σχολή». Η λογοτεχνική αναφορά του πρωτοσέλιδου αυτή τη φορά είναι σατυρική από ανώνυμο συνεργάτη της εφημερίδας:
«Ευαγγελίζου, Γη χαράν μεγάλην
Κολοκοτρώνηδες και Μποτσαρέοι
σας έχει περάσει ο σύντροφος Στάλιν
και στα μουστάκια μα και στα κλέη…»

Στις εσωτερικές σελίδες δημοσιεύτηκαν ανταποκρίσεις απο τους εορτασμούς σε Κάιρο και Αλεξάνδρεια. Στην ανταπόκριση απο Κάιρο αναφέρεται “Τα ελληνικά καταστήματα ,οικίαι αλλά και πολλοί ξένοι οίκοι ανήρτησαν τας σημαίας Αιγύπτου και Ελλάδος. Επίσημη δοξολογία ετελέσθη υπό της Ελληνικής Πρεσβείας εν τω Ιερώ Ναώ των αγίων Κων/νου και Ελένης, το δε εσπέρας, ενδοσωματειακαί συγκεντρώσεις έλαβον χώρα καθ ας ομιληταί εξήραν τη σημασία του Ελληνικού αγώνος του 21 και την συντριβήν της προσφάτου ανταρσίας εν Ελλάδι και ησυχήθησαν ταχείαν πραγμάτωσιν των εθνικών μας πόθων.

Κύριο χαρακτηριστικό του εορτασμού υπήρξε η αθρώα συμμετοχή της παροικίας εις όλας τας χθεσινάς εκδηλώσεις…». Στη συνέχεια αναφέρεται στη δοξολογία και στο πλήθος των σωματείων που εκπροσωπήθηκαν «με τα λάβαρά τους», καθώς και την Ελληνική Φιλαρμονική Καΐρου, κρητικοπούλες με εθνικές ενδυμασίες,μαθητες ελληνικών σχολών, αντιπροσωπείες προσκόπων,ναυτοπαίδων και οδηγών κ.α. Δεξίωση παρατέθηκε στη πρεσβευτική κατοικία όπου,λόγω μακράς απουσίας του προέδρου της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου Θεόδωρου Κότσικα στη Γαλλία, ο προεδρεύων της Ε.Κ.Κ, Γ. Ροϊλός, στην πρόποση του είπε μεταξύ άλλων «Όταν πέρσι …ηυχήθην την νίκην της Ελλάδος κατα του πλέον υπούλου εχθρού τον οποίον αντιμετώπισε εις την ιστορίαν του ο Ελληνικός Στρατός…Η ευχή εκείνη εξεπληρώθη. Απο πολλών μηνών η Ελλάς ενίκησε και ειρήνευσε…».

Το ίδιο απόγευμα η Ελληνική Κοινότητα Καΐρου σε συνεργασία με την Ένωση Ελλήνων Διδασκάλων Καϊρου «επανηγύρισαν εις το Μεμόριαλ Χωλ του Αμερικάνικου Πσνεπιστημίου Καΐρου… Αι αίθουσαι του Μεμόριαλ Χωλ είχαν σημαιοστολισθή με τας ελληνικάς και αιγυπτιακάς σημαίας ήσαν από νωρίς κατάμεστοι παροίκων…»

Το ίδιο μεγαλοπρεπώς εόρτασε και η Ελληνική Κοινότητα Αλεξάνδρειας με δοξολογία στον Ιερό Ναό του Ευαγγελισμού από τον Πατριάρχη Χριστόφορο, ενώ ακολούθησε δεξίωση στο Προξενείο και το απόγευμα “ο καλλιτεχνικός σύλλογος Ολυμπιάς ωργάνωσε μιαν ωραίας πατριωτικήν εορτήν …και δια πρώτην φορά η από σκηνής αναβίωσις του μονόπρακτου πατριωτικού έργου του Αλεξανδρινού συγγραφέως Ευάγγελου Κολέτσου, «Ο απόστάτης». Το ίδιο απόγευμα έλαβε χώρα και άλλος εορτασμός στο Ελληνικό Κέντρον Αλεξάνδρειας.

Δυο χρόνια μετά, το σκληρό 1952 για το Κάιρο μετά το «μαύρο Σαββάτο» της ιστορίας του που πυρπολήθηκε από παρακρατικούς σπέρνοντας για μέρες φόβο στους ξένους παροίκους, στο πρωτοσέλιδο της Τρίτης 25.3.1952, διαβάζουμε για την «Παράταση του στρατιωτικού νόμου» που επιβλήθηκε λόγω των παραπάνω γεγονότων. Το κύριο άρθρο αφιερωμένο στην επέτειο, ξεκινάει χαρακτηριστικά «Μόνον η Αχαριστία θα επέτρεπεν αυτή η ημέρα να παρήρχετο δια τους Έλληνας, όπως αι πεζαί ημέραι του Ελληνικού βίου. Διότι είνε αυτή η ημέρα, η επέτειος της ενάρξεως ενός αγώνος που εχάρισεν εις το έθνος την Ελευθερίαν του”.

Στις εσωτερικές σελίδες αναφερεται στην ανταπόκριση “ εφέτος κατ εξαίρεσιν,λόγω της καταστάσεως, δεν διοργανώθησαν ενδοσωματειακαί συγκεντρώσεις . Ο εορτασμός επεριορίσθη εις τον ναόν των Αγίων Κων/νου και Ελένης και εις την Ελληνικήν Πρεσβείαν. Η συμμετοχή όμως της παροκίας εις τα συγεντρώσεις αυτάς υπήρξε αθρώα” .

Στη δεξίωση της πρεσβείας ο Γ. Ροϊλός, Πρόεδρος πια της Ε.Κ.Κ., στην επετειακή του πρόποση φαίνεται να εχει ρίξει λίγο νερό στο κρασί του και αναφερει “προ του εορτασμού της ημέρας ταύτης, παραμερίζονται αι παροδικάι δοκιμασίαι και αι τοπικαί συμφοραί. Ούτω και η πολυπληθής Ελληνική παροικία της πρωτευούσης της Αιγύπτου, λησμονούσα προς στιγμήν, την πρόσφατον και πρωτοφανή εις την ιστορία της συμφοράν, μίαν μόνο έχει την ημέραν ταύτην απασχόλησιν και σκέψιν…την διαβεβαίωσιν της ακάμπτου αφοσιώσεως της προς την αιώνιαν πατρίδα…” Το πρωτοσέλιδο ποίημα είναι αυτη τη φορά του Αιγυπτιώτη ποιητή Βασίλη Λιούρη, με τίτλο «Ελευθερία»
«Ω Λευτεριά! Ανάσταση το φως σου
Στις καρδιές και στη φυλή την κουρασμένη…»

Το 1952 η Ένωση Αποφοίτων Ξενάκειος και η Ένωση Αποφοίτων Αμπετείου διοργάνωσαν ξεχωριστές επετειακές εκδηλώσεις την ίδια ημέρα, στις 30 Μαρτίου. Οι απόφοιτοι Ξενακείου στην Ελληνική Στέγη Καΐρου, στην οδό Κασρ ελ Νιλ, με απαγγελίες, χορωδία, εθνικούς χορούς σε συνεργασία με την Λέσχη Ελλήνων βιοτεχνών και υπαλλήλων και χορό με την ορχήστρα του Γιάννη Κωνσταντινίδη και οι απόφοιτοι Αμπετείου στην έδρα τους, με ομιλία του ποιητή Λουκά Χριστοφίδη, απαγγελίες τραγούδια και συμμετοχή της υψίφωνου Μ. Γιαγκούνη-Λάμπρου με συνοδεία πιάνου της Μάρθας Μποναντόνα και τη σύμπραξη της Ελληνικής Φιλαρμονικής Καΐρου.

Πλούσιες ήταν βέβαια και όλες οι εκδηλώσεις των σχολείων της παροικίας όλων των βαθμίδων που πανηγύριζαν με ξεχωριστό τρόπο την εθνική μας επέτειο. Ανταποκρίσεις από τις σχολικές εκδηλώσεις δημοσίευαν για πολλές μέρες οι αιγυπτιώτικες εφημερίδες.

Τέλος πέρα από τις μεγάλες παροικίες του Καΐρου και της Αλεξάνδρειας, ενδιαφέρον είχαν και οι ανταποκρίσεις από τους εορτασμούς των άλλων Ελληνικών Κοινοτήτων της Αιγύπτου που εόρταζαν με τον ίδιο ζήλο, όπως οι Κοινότητες του Σουέζ, της Ελ Μίνια, της Ισμαηλίας, της Ασσιούτ, του Πορτ Σάιντ κ.α

Φέτος, που αυτή η πρωτοφανής, ιδιότυπη, παγκόσμια συνθήκη δεν επιτρέπει τον από κοινού εορτασμό της εθνικής μας εορτής, ο καθένας μόνος του ας εορτάσει και ας αποδώσει τις τιμές που οφείλει, ενθυμούμενος όχι μόνο τις δοξασμένες στιγμές της ιστορίας αλλά και την ιστορική ευθύνη που έχουμε ατομικά όλοι μας απέναντι στον εαυτό μας και στους άλλους, να παραμείνουμε ασφαλείς και υγιείς ώστε του χρόνου να γιορτάσουμε όλοι μαζί, πανηγυρικά, τα 200 χρόνια της εθνικής μας επετείου.

«Την Κυριακή 15 Μαρτίου 2020 (Β’ Κυριακή των Νηστειών), στον Ιερό Κοινοτικό Ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, η τέλεση του Μνημόσυνου των Μεγάλων Ευεργετών, Ευεργετών, Μεγάλων Δωρητών, Δωρητών, Συνδρομητών καθώς και Κοινοτικών Επιτρόπων της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου και των Συγχωνευθεισών Κοινοτήτων, όπως ορίζει το καταστατικό της καθώς και της Φιλοπτώχου», διαβάσαμε στο «ΝΕΟ ΦΩΣ», της Δευτέρας 9 Μαρτίου 2020.

Γράφει ο Χρ. Παπαδόπουλος, συγγραφέας στιχουργός & διευθυντής του Ελληνικού Πολιτιστικού Κέντρου Καΐρου

Τα δημοσιεύματα μιας παλιάς έκδοσης της ελληνικής εφημερίδας του Καΐρου, «ΦΩΣ», από τον Μάρτιο του 1952, μας θυμίζουν τις τιμές  που αποδόθηκαν μιαν άλλη εποχή, αλλά μας  μεταφέρουν και το αίσθημα της  διαχρονικής  ευγνωμοσύνης των Αιγυπτιωτών προς τους ευεργέτες τους αλλά και της ιστορικής συνέχειας με τους ευεργέτες της πρόσφατης ιστορίας της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου.

Τη χρονιά εκείνη λοιπόν, η Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας τίμησε τους ευεργέτες της στις 9 Μαρτίου με ειδική αναφορά στον Μεγάλο Εθνικό Ευεργέτη Γεώργιο Αβέρωφ, ο οποίος λίγο πριν το θάνατό του υπήρξε και πρόεδρος της Ε.Κ.Α και επί των ημερών του μάλιστα άκμασε η κοινότητα, κυρίως λόγω των ευεργεσιών του.

Λίγες ημέρες αργότερα, στις 13.3.1952 δημοσιεύτηκε η ανακοίνωση της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου που καλούσε τους ομογενείς του Καΐρου και των περιχώρων στο πατριαρχικό μνημόσυνο από τον Α.Θ.Μ  Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας, Χριστόφορο Β’ (1939-1966) «εις μνήμην των αοιδίμων (σ.σ αείμνηστων) ευεργετών, δωρητών και συνδρομητών της Ελληνικής Κοινότητος Καΐρου» στον ίδιο Ιερό Κοινοτικό Ναό των Αγίων Κων/νου και Ελένης.

Στις 17.3.1952 δημοσιεύθηκε η ανταπόκριση με τίτλο «Από το χθεσινόν μνημόσυνον» που μας πληροφορεί  πως «επί κενοταφίου πενθίμως διακεκοσμημένου, είχε τοποθετηθεί δίσκος εκ κολύβων, πέριξ δε αυτού είχον παραταχθεί μαθηταί και μαθήτριαι των κοινοτικών εκπαιδευτηρίων και της Αμπετείου Σχολής» κι εκτός από τον Πατριάρχη και τους ιερείς συμμετείχε «καλλίφωνος χορωδία υπό του εκπαιδευτικού κ. Ιωαννίδη που έψαλλε πένθιμα τροπάρια». Την Ελληνική κοινότητα Καΐρου, της οποίας πρόεδρος εκείνη την εποχή ήταν  ο δικαστής των μικτών δικαστηρίων Γεώργιος Ροϊλός, εκπροσώπησε ο αντιπρόεδρός της Χαρίδημος Μουστάκας. Παρέστησαν όπως  ακόμα συνηθίζεται εκπρόσωποι του διπλωματικού σώματος, κοινοτικοί επίτροποι, ο διευθυντής του Ελληνικού Νοσοκομείου, πρόεδροι σωματείων και συλλόγων καθώς και διευθυντές σχολικών μονάδων και πολλοί εκπαιδευτικοί.

Εντύπωση προκαλεί η πληθώρα συλλόγων και σωματείων, εκ των οποίων συνεχίζουν να υπάρχουν μόνον η Κυπριακή αδελφότητα, ο Πανηπειρωτικός Σύλλογος και η Ένωση Αποφοίτων Αμπετείου Σχολής ενώ έχουν πάψει να λειτουργούν εδώ και πολλά  χρόνια η Ένωση Αποφοίτων Κοινοτικού Παρθεναγωγείου, τα θρησκευτικά σωματεία η Αφύπνιση και η Ευσέβεια, η Ένωση Υπαλλήλων Ζυθεστιατορίων, το Συσσίτιο απόρων και η Λημνιακή Αδελφότητα.

Το παρήγορο είναι ότι οι Ελληνικές Κοινότητες της Αιγύπτου, διαθέτουν και μνήμη και σεβασμό στην ιστορία τους, ώστε με τα εναπομείναντα σωματεία να συνεχίζουν να αποδίδουν τιμές σ’ εκείνους που τις αξίζουν. Αιωνία τους η μνήμη!

Στις 19.2.1952 η Ελληνική Εφημερίδα του Καΐρου «ΦΩΣ», δημοσιεύει την παρακάτω ανακοίνωση  (αναδημοσιεύεται για πρώτη φορά από τότε) της ιδιαίτερα δραστήριας θεατρικής Ομάδας, της Ένωσης Ελλήνων Αποφοίτων Αμπετείου υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Αιγυπτιώτη ηθοποιού και σκηνοθέτη Γιώργου Ιορδανίδη, του μετέπειτα πρωτεργάτη στην ίδρυση του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, στη Θεσσαλονίκη (1961). 

Γράφει ο Χρίστος Γ. Παπαδόπουλος, διευθυντής του Ελληνικού Πολιτιστικού Κέντρου Καΐρου

Η μεγάλη θεατρική παράσταση  σχεδιάστηκε για καλό σκοπό, «υπέρ των αέργων της Διώρυγας Σουέζ αποδεικνύοντας τη συνηθισμένη πρακτική προσφοράς των Αιγυπτιωτών ,στο βαθμό που ο καθένας μπορούσε, γεγονός που εξηγεί και την πληθώρα ευεργετών και δωρητών της ελληνικής ομογένειας στην Αίγυπτο. Το έργο που παρουσιάστηκε ήταν «Οι έμποροι της Δόξας» του Μαρσέλ Πανιόλ, σε μετάφραση του Γιώργου Λασκαρίδη με την πρωτοεμφανιζόμενη 19χρονη δεσποινίδα Δέσποινα Ζαμπάφτη σε πρωταγωνιστικό ρόλο, δίπλα στις Κ. Κερασιώτη και Τ. Λασκαρίδου.

 Η νεαρή Αιγυπτιώτισσα γεννημένη το 1933, που αργότερα έγινε γνωστή ως η αγαπημένη των παιδιών των Αιγυπτιωτών ως «Θεία Δέσπω», είναι η μητέρα της Γενικής Γραμματέως της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου, κ. Χρυσάνθης Σκουφαρίδου. Το 1951 αποφοίτησε από το Εμπορικό τμήμα του Γυμνασίου της Αχιλλοπουλείου Σχολής. Το 1952 προσλαμβάνεται ως υπάλληλος στα καταστήματα γουναρικών του Έλληνα επιχειρηματία Σιστοβάρη και σε μικρό χρονικό διάστημα αναλαμβάνει τη διεύθυνσή τους έως το κλείσιμό τους το 1971 λόγω επαναπατρισμού του ιδιοκτήτη στην Ελλάδα.

Το 1952 επίσης γίνεται μέλος του ερασιτεχνικού  θεατρικού συγκροτήματος του Συλλόγου Αποφοίτων Αμπετείου Σχολής και την ίδια χρονιά επίσης ξεκινά να εργάζεται στο Ευρωπαϊκό πρόγραμμα της Αιγυπτιακής Ραδιοφωνίας συμπαρουσιάζοντας με τον κ. Σπύρο το παιδικό πρόγραμμα «Η γωνιά του παιδιού»,το οποίοι αργότερα ανέλαβε να παρουσιάζει μόνη της και στην πορεία επίσης τις εκπομπές «Κατ’ εκλογή των ακροατών», «Τραγούδια και εκπλήξεις» , «Το κοκτέιλ της Κυριακής»,  «το θέατρο της Τρίτης», «Ο σύλλογος των ακροατών» και εντός του ήδη υπάρχοντος παιδικού προγράμματος  το νέο επιμορφωτικό σκέλος «Στη γωνίτσα μας μάθε κι αυτό».

Το 1984 και στα πλαίσα των εορτασμών των 50 χρόνων της Αιγυπτιακής Ραδιοφωνίας παρασημοφορήθηκε από την διεύθυνσή της για την προσφορά της στο Ελληνικό πρόγραμμα επί 32 ολόκληρα χρόνια. Συνέχισε τη μακρόχρονη πορεία της στο ραδιόφωνο κλείνοντας 49 χρόνια υπηρεσίας και άφησε την τελευταία της πνοή στις 14 Σεπτεμβρίου 2001 στη χώρα που γεννήθηκε.

*Το Ελληνικό Πολιτιστικό Κέντρο Καΐρου παρουσίασε αφιέρωμα στη «Θεία Δέσπω του Καϊρου», στις 8 Ιουνίου του 2017, σε επιμέλεια του Διευθυντή του κ. Χρίστου Παπαδόπουλου με υλικό αρχείου που του παραχωρήθηκε από την οικογένεια της Δέσποινα Ζαμπάφτη.

Οι Έλληνες της Αιγύπτου, ήταν ανέκαθεν ένα φωτεινό παράδειγμα για τους υπόλοιπους Έλληνες εντός και εκτός των συνόρων. Στο άκουσμα της λέξης Αιγυπτιώτης μας έρχεται στον νου η εποχή της ακμάζουσας περιόδου του Ελληνισμού της Αιγύπτου.

Γράφει η Νατάσα Βησσαρίωνος – Δημοσιογράφος της «Φωνής της Ελλάδας», του Ραδιοφώνου της ΕΡΤ για τους Έλληνες σε όλο τον κόσμο

Ο Καβάφης, ο Τσίρκας, ο Μπενάκης, ο Τοσίτσας, η Πηνελόπη Δέλτα, ο Αβέρωφ, ο Παρθένης και τόσοι άλλοι που, κουβαλώντας την Ελλάδα μέσα τους, δημιούργησαν ένα «Φως» ελληνικό που έλαμπε και φαινόταν από την Αίγυπτο μέχρι τα πέρατα της γης. Ένα φως που τελικά δεν έσβησε ποτέ…

Μπορεί να άρχισε να τρεμοπαίζει όπως η φλόγα στα «Κεριά» του Καβάφη, αλλά τα τελευταία χρόνια όλα δείχνουν ότι το φως αυτό, η φλόγα αυτή δυνάμωσε και πάλι, και ότι υπάρχουν Έλληνες στο Κάιρο, στην Αίγυπτο, αναμφισβήτητα πολλοί λιγότεροι σε σχέση με το παρελθόν, αλλά με τόση θέρμη και δύναμη, που δεν θα την αφήσουν να σβήσει ποτέ…

Εύχομαι από καρδιάς, δύναμη και κουράγιο στην Ελληνική Κοινότητα Καΐρου, να συνεχίσει έτσι με το ίδιο σθένος και πάθος, να «φωτίζει» τις καρδιές μας, με τις δράσεις και τα επιτεύγματά της, με το «Νέο Φως»!

*Το κείμενο της κ. Βησσαρίωνος δημoσιεύθηκε στο «Νέο Φως» στην επετειακή έκδοση των 700 φύλλων και 20 χρόνων της εφημερίδας.

Διαβάστε επίσης:

Από το «Φως» στο «Νέο Φως»: Η ιστορία του Αιγυπτιώτη Ελληνισμού στον Τύπο του Καΐρου (Ιστορικά ντοκουμέντα)

Η έκδοση του εμβληματικού 700ού φύλλου του «Νέου Φωτός» αποτελεί ένα συμβολικό ορόσημο στη μακρά πορεία του ομογενειακού τύπου στην Αίγυπτο. Άξιος συνεχιστής του ιστορικού Φωτός, που κατέγραψε επί έναν και πλέον αιώνα την καθημερινότητα της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου σε όλες τις φάσεις της ιστορικής της διαδρομής, η εφημερίδα αυτή συνεχίζει εδώ και 20 χρόνια να υπηρετεί πιστά το λειτούργημα της ενημέρωσης και να αποτελεί συνδετικό κρίκο και σημείο αναφοράς για όλα τα μέλη και τους φίλους της παροικίας.

Γράφει ο Χρήστος Αποστολόπουλος, Σύμβουλος Τύπου στην Πρεσβεία της Ελλάδας στο Κάιρο

Ξεφυλλίζοντας κανείς κάθε εβδομάδα τις σελίδες της εφημερίδας, βλέπει μέσα σε λίγες μόνο σελίδες το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον μιας κοινότητας που έχει γράψει τη δική της ιστορία στη μακρά πορεία του Αιγυπτιώτη Ελληνισμού και γενικότερα της ομογένειας: οι αναφορές μνήμης σε ιστορικά στελέχη της παροικίας εναλλάσσονται με ποικίλα θέματα της πάντα πλούσιας επικαιρότητας, αλλά και με μια ορθάνοιχτη ματιά στο μέλλον, όπως αυτό ενσαρκώνεται στις φυσιογνωμίες μικρών και μεγαλύτερων παιδιών που διατηρούν άσβεστη τη λαμπρή παράδοση της ελληνικής παιδείας σε αυτό τον τόπο.

To επετειακό φύλλο της εφημερίδας, ωστόσο, μας δίνει την αφορμή για να αναλογιστούμε το μέλλον και υπό μια διαφορετική οπτική, την οποία ήδη υπηρετεί το Νέο Φως. Ο ομογενειακός τύπος, όχι μόνο στην Αίγυπτο, αλλά και σε όλο τον κόσμο, όπου υπάρχουν Έλληνες, χρειάζεται να αφουγκραστεί τις ανάγκες της εποχής και να προσαρμοστεί σε μια νέα πραγματικότητα. Οι δυνατότητες που προσφέρουν οι νέες μορφές και τα μοντέρνα μέσα επικοινωνίας έχουν αλλάξει εκ των πραγμάτων την έννοια της χωροχρονικής απόστασης, διευρύνοντας, κατά έναν τρόπο, και τα όρια της κοινότητας: ένα παλαιό της μέλος μπορεί πλέον πολύ ευκολότερα και με πολύ μεγαλύτερη αμεσότητα να παρακολουθήσει τα δρώμενα σε αυτήν ακόμα και από μακριά, την ώρα που η απήχηση των όσων συμβαίνουν σε έναν συγκεκριμένο τόπο και χρόνο μπορούν δυνητικά να προσελκύσουν το ενδιαφέρον ενός πολύ ευρύτερου κοινού.

Ως εκ τούτου, με ιδιαίτερη χαρά παρακολουθούμε την προσπάθεια για διαρκή αναβάθμιση της ηλεκτρονικής παρουσίας του περιεχομένου της εφημερίδας, η οποία δεν υποβαθμίζει διόλου και την παραδοσιακή έντυπη μορφή της. Μέσα σε ένα περιβάλλον με πολλές προκλήσεις, που χαρακτηρίζεται από νέες δυναμικές και ευκαιρίες αναφορικά με την ελληνική παρουσία στην Αίγυπτο και συνολικά τις ελληνοαιγυπτιακές σχέσεις, το Νέο Φως, με όποιον τρόπο κι αν φτάνει στον αναγνώστη, αποτελεί ζωντανό κύτταρο, που πιστοποιεί τη διάρκεια και την ανθεκτικότητα ενός πολύτιμου κομματιού του Ελληνισμού στη φιλόξενη αγκαλιά της αιγυπτιακής πρωτεύουσας.

*Το άρθρο του κ. Αποστολόπουλου δημοσιεύθηκε στην επετειακή έκδοση για τα 700 φύλλα του “Νέου Φωτός”.

«Εύχομαι ολόψυχα χρόνια πολλά στο ανθρώπινο δυναμικό της εφημερίδας «Νέο Φως», τα 700 να γίνουν 1000 φύλλα! Η συνεισφορά σας, όπως και ολόκληρου του Ομογενειακού Τύπου της Αιγύπτου στην ενημέρωση και τη διατήρηση αλλά και ενδυνάμωση των σχέσεων των Αιγυπτιωτών με την Μητέρα – Πατρίδα είναι αξιέπαινη και αξιοθαύμαστη.

Με εκτίμηση,
Τέρενς Νικόλαος Κουίκ – Υφυπουργός Εξωτερικών.

Ρεπορτάζ: Κάτια Τσιμπλάκη

Το προσεκτικά τακτοποιημένο και γεμάτο ιστορία χώρο, επισκέφθηκαν, την Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2018, ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος στο Κάιρο κ. Γιώργος Δασκαλόπουλος και ο Πρόξενος κ. Αχιλλέας Μπικής.

Την ξενάγησή τους στα ιστορικά κειμήλια της Ε.Κ.Κ ανέλαβε η Προϊσταμένη της Εφορείας Αρχείων κ. Βίλλυ Πολίτη Ζουέ.

Το Φως και το “Νέο Φως”. Δεξιά η πρώτη συνέντευξη που έδωσε το 2001 ο κ.Χρήστος Καβαλής, ως νέος πρόεδρος της Ε.Κ.Κ. 

«Ευλαβικά» άνοιγε και παρουσίαζε τα κειμήλια που συνδέονται με την ιστορία της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου, το πρακτικό ίδρυσης, τα πρακτικά από τις εκλογές, τις επιστολές.

Σελίδα σελίδα, τα φωτογραφικά άλμπουμ με τις φωτογραφίες από τις επισκέψεις στο Κάιρο του Κωνσταντίνου Καραμανλή, του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και των μεγάλων ευεργετών που προσέφεραν στους Αιγυπτιώτες.

Άνοιγε τις ξύλινες προθήκες όπου βρίσκονται οι παλιές γραφομηχανές, το κουτί του εράνου που έκαναν οι γυναίκες της Φιλοπτώχου για τους στρατιώτες κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Σε άλλη πάλι προθήκη βρίσκονται δίσκοι βινυλίου από τον 20ο αιώνα, σε δερμάτινη θήκη. Μια κληρωτίδα, ορυκτά από το μάθημα της χημείας, ένα παλιό ραδιόφωνο, ένα τηλεφωνικό κέντρο, όλα έχουν βρει περίοπτη θέση στο μουσείο του Αρχείου της Ε.Κ.Κ.

Η κ. Πολίτη – Ζουέ έδειξε στον κ. Δασκαλόπουλο και στον κ. Μπική, τα πορτρέτα των μεγάλων ευεργετών που κοσμούν τον τοίχο της εισόδου, αλλά και του Ελευθέριου Βενιζέλου που φέρει την υπογραφή του.

Ο κ. Δασκαλόπουλος και ο κ. Μπικής εντυπωσιάσθηκαν από τις παλιές εκδόσεις, τα παλιά λεξικά από το σχολείο, τα αρχεία των συγχωνευθεισών κοινοτήτων και ιδιαίτερα το βιβλίο με τους Καϊρινούς που πολέμησαν στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Και οι δύο έδειξαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το αρχείο και διαβεβαίωσαν ότι θα συνεισφέρουν με όποιο τρόπο μπορούν στην προβολή της ιστορικής αξίας του. Στην ξενάγηση ήταν παρόντες: η υπεύθυνη Αρχείων κ. Χάιδω Ζώτου και ο υπάλληλος κ. Γιάννης Αρβανιτάκης.