Η Αίγυπτος ζητά από τη Γερμανία την επιστροφή της προτομής της Νεφερτίτης

Την επιστροφή της διάσημης προτομής της Νεφερτίτης, που βρίσκεται στο Νόιες Μουζέουμ στο Βερολίνο ζητά η Αίγυπτος από τη Γερμανία. Το αίτημα της Αιγύπτου επανήλθε στο επίκεντρο από τον αιγυπτιολόγο και πρώην υπουργό Αρχαιοτήτων της Αιγύπτου, Ζάχι Χαουάς. Ο Χαουάς χαρακτηρίζει παράνομη την έξοδο της διάσημης προτομής από την Αίγυπτο και ζητά την επιστροφή της. Μάλιστα, σκοπός του είναι να μπορέσουν να τη δουν οι Αιγύπτιοι στα εγκαίνια του Μεγάλου Αιγυπτιακού Μουσείου.

Η Egypt Independent αναφέρει ότι «η ιστορία της προτομής της Νεφερτίτης μας επιστρέφει στο 1912, όταν γερμανική αρχαιολογική αποστολή με επικεφαλής τον αιγυπτιολόγο Λούντβιχ Μπορσάρντ επισκέφθηκε το Κάιρο και υπέγραψε σύμβαση με την αιγυπτιακή κυβέρνηση, η οποία της έδωσε το δικαίωμα να αποκτήσει μερικά από τα αντικείμενα που βρέθηκαν στην περιοχή Τελ ελ-Αμάρνα, που χτίστηκε από τον Ακενατόν και στέγασε την νέα πρωτεύουσα, αντί της Θήβας. Μεταξύ των αντικειμένων που μεταφέρθηκαν από την αποστολή εκτός Αιγύπτου, ήταν η προτομή της Νεφερτίτης».

Η προτομή έχει γίνει πλέον πολιτιστικό σύμβολο του Βερολίνου και έχει πυροδοτήσει μια έντονη συζήτηση ανάμεσα στην Αίγυπτο και τη Γερμανία σχετικά με το αίτημα της Αιγύπτου να το επιστρέψει ανάμεσα στα λαθραία αντικείμενα.

Στο πλαίσιο της πίεσης που ασκεί η Αίγυπτος για την επιστροφή της προτομής, το 1925 είχε απαγορεύσει τις γερμανικές αποστολές. Τα τελευταία χρόνια, ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας, ψήφισαν νόμο που θεωρούσε οποιοδήποτε έργο έχει γίνει δεκτό στο έδαφός τους για 25 χρόνια ως εθνικό θησαυρό, γεγονός που οδήγησε σε πολιτική και νομική κρίση σχετικά με το άγαλμα της Νεφερτίτης.

Η Νεφερτίτη, σύζυγος του Αιγύπτιου Φαραώ Ακενατόν, έζησε τον 14ο αιώνα. Ο σύζυγός της ήταν ένας εκ των βασιλιάδων της 18ης Δυναστείας στην αρχαία Αίγυπτο, που κυβέρνησε την Αίγυπτο από το 1352 π.Χ. έως το 1336 π.Χ. Μαζί, προανήγγειλαν μια θρησκευτική επανάσταση, βασισμένη στη λατρεία του ήλιου ή «Aton».

*Το ρεπορτάζ δημοσιεύθηκε στο “Νέο Φως” στις 14 Ιανουαρίου 2019.