Σουλούτα και Θεοδωρόπουλος. Δύο πρόσωπα, μια ζωή, εκατοντάδες αναμνήσεις

Γράφει ο Γιάννης Μελαχροινούδης

Συνήθως ο μαθητόκοσμος  θεωρεί από τα πιο αγαπημένα «σχολικά μαθήματα» την Γυμναστική…!!! και δεν χρειάζονται επεξηγήσεις και αναλύσεις για κάτι που είναι αυτονόητο, αφού δεν χρειάζονται βιβλία ούτε «διάβασμα», απλά ένα σόρτ ή μια φόρμα και μια όμορφη αυλή.

Μόνο όταν περάσουν τα ανέμελα μαθητικά χρόνια και με την ματιά του ώριμου ενήλικα  διαπιστώνουμε ότι το μάθημα της Φυσικής Αγωγής, κοινώς το «μάθημα της Γυμναστικής» είναι εξίσου ένα σημαντικό μάθημα όπως όλα τα άλλα. Τουλάχιστον αυτό το γνωρίζουμε καλά οι Έλληνες της Αιγύπτου που μαθητεύσαμε στα εκπληκτικά και μοναδικά Σχολεία της ομογένειας, με τα κομψά και μεγάλα κτήρια που η αυλή τους έφτανε τις διαστάσεις κανονικού γηπέδου. 

Ένα τέτοιο Σχολείο ήταν και η Αμπέτειος στο Κάιρο. Συγκεκριμένα περίπου 6 γενιές μαθήτευσαν στην «νέα» Αμπέτειο, αυτήν που ήταν (είναι) στην περιοχή Ντεμερντάς στο Ανατολικό Κάιρο. Βέβαια δεν φτάνει το γεγονός ότι το Σχολείο προσφέρει κατάλληλες εγκαταστάσεις, αλλά ουσιαστικό και καταλυτικό ρόλο έπαιξαν και οι Καθηγητές της Φυσικής Αγωγής, του μαθήματος της Γυμναστικής. Αυτή η διαπίστωση εύκολα θα γίνει κατανοητή  όταν δείτε Αμπετειανούς τριών γενιών (’60, ’70 και ’80)  πως θα αντιδράσουν με το άκουσμα του ονόματος της «κας Σουλούτα»  ή και του «κ. Θεοδωρόπουλου». 

Δύο Γυμναστές, δύο εκπαιδευτικοί που ξεπέρασαν τα ειωθότα, που πήγαν το μάθημα της γυμναστικής σε άλλες διαστάσεις.  Όταν μέσα από το «απλό» μάθημα της γυμναστικής, μας έμαθαν  το «ευ αγωνίζεσθαι», την ευγενή άμυλα, τον υγιή συναγωνισμό, τον σεβασμό, την σπουδαιότητα της προσπάθειας, την αλληλεγγύη, την παράδοση, την ιστορία  σίγουρα απογείωσαν το φαινομενικά «απλό» μάθημα της γυμναστικής. 

Ψηλή, ευθυτενής και ευπαρουσίαστη κα Σουλούτα (Ευαγγελία Γεροντούδη ), μόνιμα με αθλητική φόρμα και μερικές φορές με σόρτ και την σφυρίχτρα στον λαιμό,   να έχει γύρω της όλα τα κορίτσια της τάξης στο κλειστό γήπεδο όπου και τα αποδυτήρια των κοριτσιών .

Ο ηλιοκαμένος, μετρίου αναστήματος,  γαλανομάτης Κωνσταντίνος  Θεοδωρόπουλος, μόνιμα με το ατσαλάκωτο κοντομάνικο πουκάμισο χειμώνα καλοκαίρι  και με την σφυρίχτρα σαν δαχτυλίδι στο χέρι του και το σοβαρό του ύφος, ξεκινούσε το μάθημα βάζοντας μας να κάνουμε 7 γύρους το γήπεδο για ζέσταμα…!!! 

 Τώρα που γράφω αυτές τις λίγες λέξεις «ακούω»  την φωνή της κας να δίνει τον ρυθμό της παρέλασης : «…έν δυό , έν δυό ..» και μετά να χτυπά η κάσα της μπάντας και εμείς οι μαθητές να βηματίζουμε «ένα το αριστερό , ένα το αριστερό». Στο τέλος της παρέλασης «ακούω» την φωνή του Θεοδωροπουλου μέσα από το μεγάφωνο «…Αμπέτειος ΠΡΟΣΟΧΗ…».

Θυμάμαι την  χορευτική τους ικανότητα και την τεράστια υπομονή τους να μας μάθουν  την ιστορία και τα βήματα των  παραδοσιακών χορών (και την δικιά μας  αγωνία  να τα μάθουμε)  Καλαματιανός, Τσάμικος, Αντικρυστός , Καραγκούνα,  Ζωναράδικος  κλπ   και να τους χορέψουμε (άλλο τρανό και αυτό) επι σκηνής,  στο θέατρο την ημέρα της γιορτής της 25^ης Μαρτίου φορώντας όλοι μας τις Ελληνικές παραδοσιακές στολές. 

Τις «μαθητικές επιδείξεις» στο Ελληνικό στάδιο στην Σούμπρα. Κάνοντας σχηματισμούς και γυμναστικές ασκήσεις, με μοναδική πειθαρχία και συντονισμό κινήσεων, σήμερα βλέποντας τις φωτογραφίες μοιάζαμε σαν τους ακροβάτες.  

Το Σχολικό πρωτάθλημα μπάσκετ και βόλεϊ υπό την δίκαιη  σφυρίχτρα τους και την οργάνωσή τους . Άσε που για να οργανώσεις πρωτάθλημα πρέπει να ξέρεις να παίζεις μπάσκετ και βόλευ και να ξέρεις και τους κανόνες . Ο Θοδωρόπουλος  και η Σουλούτα ήταν οι Δάσκαλοι, οι προπονητές ήταν οι εμπνευστές.

Δεν ήταν λίγες οι φορές που συμμετείχε η επίλεκτη Ομάδα της Αμπετείου σε αντίστοιχα πρωταθλήματα  μπάσκετ και βόλεϊ που οργάνωνε η Αιγυπτιακή Εκπαιδευτική Ζώνη με συμμετοχή ομάδων  από άλλα Σχολεία της περιοχής, ή σε πρωταθλήματα που οργάνωνε η Κοινότητα Καΐρου με συμμετοχή ομάδων από  άλλα Παροικιακά Σωματεία (ΠΑΟΚ, ΕΝΟΚ κλπ). Προπονητές και «μάνατζερ» της Ομάδας ποιος άλλος οι δύο Γυμναστές μας Θοδωρόπουλος και Σουλούτα.

Κάποια χρονιά έπεισαν την διοίκηση του Σχολείου και έφτιαξε γήπεδο τένις σε ένα χώρο της αυλής, που διατηρήθηκε για πολλά χρόνια για την άθληση των μαθητών.

Μέχρι και αθλήματα στίβου μας μάθαιναν και μας προπονούσαν, 100 μέτρα, 200 μέτρα, 400 μέτρα 800 μέτρα, άλμα εις ύψος, άλμα εις μήκος, άλμα εις τριπλούν , σφαιροβολία, ακοντισμός και όλα αυτά για τους ετήσιους  Σχολικούς Αγώνες, και για τις αθλητικές συναντήσεις με τα Ελληνικά Σχολεία της Αλεξάνδρειας.  Μα δεν περιοριζόντουσαν σε αυτά. Οργάνωναν και υποστήριζαν την συμμετοχή μας στα αντίστοιχα Αιγυπτιακά πρωταθλήματα στήβου και σαν πετυχημένοι προπονητές είχαν και νίκες και διακρίσεις  που βοήθησαν αρκετούς μαθητές να συνεχίσουν τις σπουδές τους στην Σχολή Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού της Αθήνας.

Επίσης εκτός από την  Σχολική τους δράση είχαν και μια σημαντική αξιόλογη εξωσχολική δραστηριότητα στους κόλπους της παροικίας του Καΐρου, ενισχύοντας και υποστηρίζοντας  άλλα Σωματεία που είχαν αθλητική δραστηριότητα  (ΠΑΟΚ, Προσκοπείο, Ένωση Φοιτητών, ΕΝΟΚ  κ.α.)

Στο μάθημα της Γυμναστικής το 20άρι δεν το έπαιρνες εύκολα ούτε ήταν δεδομένο. Μόνο με τον ιδρώτα σου (κυριολεκτικά) και την προσπάθεια σου.

Σουλούτα και Θοδωρόπουλος , οι δύο μεγάλοι αυτοί εκπαιδευτικοί  του Ελληνισμού του Καΐρου, πρόσφεραν πάρα πολλά  σε τρείς  γενιές  παιδιών και νέων της παροικίας μας, επιβεβαιώνοντας  με τις ενέργειές τους το «νους υγιής εν σώματι υγιεί».

Οι λίγες αυτές γραμμές προσπαθούν να αποδώσουν φόρο τιμής στους δύο αυτούς πραγματικούς ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΥΣ  για την αφοσίωση τους και την  προσφορά τους. 

Ο Θεός να έχει καλά την κα Ε.Γεροντούδη και να μας περιβάλει με την αγάπη της  όπως τότε.   Αιωνία η μνήμη του αείμνηστου Κ. Θοδωρόπουλου.