Ξεχασμένες Αιγυπτιώτικες ευεργετικές στιγμές μιας Κόμισσας…

Το κληροδότημα της Κόμισσας Ντ’ Ορνανό

Είναι γνωστές οι ευεργεσίες της εκ Τσαγκαράδας Αιγυπτιώτικης Οικογένειας Αχιλλόπουλου τόσο στην Αίγυπτο, όσο και στην Ελλάδα. Χαρακτηριστικά και μεταξύ άλλων, ο Ευάγγελος Αχιλλόπουλος είχε προσφέρει 10.000 λίρες για να ιδρυθεί στο Κάιρο το Αχιλλοπούλειο Παρθεναγωγείο και 8.000 λίρες για τη συντήρηση κλινών απόρων στο Ελληνικό Νοσοκομείο της πόλης, ενώ δώρισε ένα μεγάλο ποσό για τη δημιουργία στην Τσαγκαράδα της Αχιλλοπουλείου Εμπορικής Σχολής. Οι γιοι του Κωνσταντίνος και Νικόλαος Αχιλλόπουλος είχαν διαθέσει 5.000 γαλλικά φράγκα ώστε στη μνήμη του πατέρα τους να κτιστεί στο Βόλο το Αχιλλοπούλειο Νοσοκομείο.

Εκτός από τους δύο γιους, είχε αποκτήσει από το γάμο του με την εκ Ζαγοράς Πηνελόπη Στεφανίδου και δύο κόρες, τη Μαρία Ρουβιέ και την Ελένη κόμισσα ντ΄ Ορνάνο.

Έτσι, αυτό που δεν είναι ευρέως γνωστό είναι το εξής γεγονός : Τον Ιανουάριο του 1955 πέθανε ο σύζυγος της κόρης του Ελένης Κόμισσας ντ΄ Ορνάνο, Φίλιππος ντε Μαζεβίλ, ο οποίος ήταν επικαρπωτής εφ΄ όρου ζωής διαφόρων τίτλων και χρεογράφων κατατεθειμένων σε Ελβετική Τράπεζα, των οποίων η ψιλή κυριότητα ανήκε στην Ελληνική Κοινότητα Καΐρου, στην οποία μετά το θάνατο του και περιήλθε το εν λόγω κληροδότημα ύψους 40.000 λιρών της Κόμισσας, ελεύθερο κατόπιν συμβιβασμού με τον επικαρπωτή, ο οποίος υπογράφηκε το Σεπτέμβριο του 1943. Η Κόμισσα είχε αφήσει το ποσό αυτό υπέρ του Κοινοτικού Αχιλλοπουλείου Παρθεναγωγείου.

Θα πρέπει να τονισθεί πως ο Φίλιππος ντε Μαζεβίλ, ο οποίος είχε διατελέσει Πρόξενος της Γαλλίας στο Μονακό, υπήρξε φιλέλληνας και έτσι είχε συγκατανεύσει πρόθυμα όσο ζούσε όπως η περιουσία της συζύγου του περιέλθει στην Ελληνική Κοινότητα Καΐρου. Η δε Κόμισσα, εκτός του εν λόγω κληροδοτήματος, με επίσημη πράξη της διένειμε σε συγγενείς και φίλους της μεγάλη συλλογή κοσμημάτων και έργων τέχνης, μεταξύ των οποίων και πίνακες διασήμων ζωγράφων. Ο όγκος των διαμαντιών και των μπριγιάν ήταν μεγάλος, η δε χλιδή και πολυτέλεια των κοσμημάτων, των ταπήτων και των αμαξών ήταν πραγματικά αφάνταστη. Με όλες αυτές τις χειρονομίες της, η Κόμισσα απέδειξε το εύρος των ψυχικών χαρισμάτων της, σεβόμενη παράλληλα τη μνήμη του πατέρα της, συνεχίζοντας την ευεργετική πρακτική της οικογένειας Αχιλλόπουλου προς την ελληνική παροικία του Καΐρου.

Αξίζει τέλος να σημειωθεί πως η Αχιλλοπούλου ντ΄ Ορνάνο και κατόπιν Μαζεβίλ, είχε εκφράσει την επιθυμία ο σύζυγος της να διαθέσει την περιουσία τους υπέρ της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου. Τότε, ο Πρόεδρος της Κοινότητας Παρίσης Μπελένης (1936-1942) εργάστηκε με μεγάλη δεξιοτεχνία όπως ζώσης της ευχέτιδος κατοχυρωθεί συγκεκριμένα το κληροδότημα, συναντώντας βέβαια παράλληλα και τη σύμφωνη γνώμη του Φιλίππου ντε Μαζεβίλ.

Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ