Είναι γνωστό στους αναγνώστες των βιβλίων και των άρθρων μου πως οι Αιγυπτιώτες ήταν πρωτοπόροι σε πολλές εκφάνσεις όχι μόνο της αιγυπτιακής, αλλά και της ελληνικής κοινωνικής δραστηριότητας.
Γράφει ο Ν. Νικηταρίδης
Μ΄ αυτό στο νου θα διαβάσουν και το κάτωθι κείμενο που δημοσιεύτηκε στον αλεξανδρινό ¨Ταχυδρόμο¨ στις 18/5/1946 και το οποίο μου δημιούργησε μια ιδιαίτερη αίσθηση υπερηφάνειας, αφού πολύ γνωστός Αιγυπτιώτης σκηνοθέτης με διαβεβαίωσε πως δεν γνωρίζει κάτι παρόμοιο ακόμη και σε διεθνές επίπεδο. Και αναφερόμαστε σε ένα ιδιαίτερο ανέβασμα της παράστασης ¨Οιδίπους Τύραννος¨, ένα ανέβασμα που δεν έγινε από επαγγελματίες, αλλά από Αιγυπτιώτες ερασιτέχνες που δυστυχώς δεν διασώθηκαν τα ονόματα τους, ένα ανέβασμα που δεν έγινε στις μεγάλες αιγυπτιακές πόλεις, αλλά στη Μεχάλλα Κεμπίρ.
Ας το παρουσιάσουμε λοιπόν, ως αδιάψευστο ιστορικό τεκμήριο της αιγυπτιώτικης πρωτοπορίας :
«Την περασμένη Πέμπτη το Φιλολογικόν Τμήμα της Ελληνικής Οικογενειακής Ενώσεως Μεχάλλας Κεμπίρ έζησε ίσως την λαμπρότερη σελίδα της ιστορίας του, παρουσιάζοντας με εξαιρετικήν επιτυχίαν ένα εντελώς πρωτότυπο είδος διδασκαλίας αρχαίων ελληνικών δραμάτων.
Η βάσις της προσπαθείας αυτής είναι η φωνητική απόδοσις του έργου, με φωτεινές εναλλαγές, χωρίς να παρουσιάζονται επί σκηνής ¨δρώντα¨ πρόσωπα.
Η σκηνή παρίστανε την είσοδο των Ανακτόρων του Οιδίποδος Τυράννου – παίχθηκε ο Οιδίπους Τύραννος του Σοφοκλέους – πίσω απ΄ την οποία οι ερασιτέχναι απέδωσαν το έργο κρυμμένοι στην ανωνυμία, για να επιτραπεί έτσι καλύτερα στο ακροατήριο να παρακολουθήσει το έργο ανεπηρέαστα και με ελεύθερη τη φαντασία. Οι φωτεινές εναλλαγές συνέτειναν πολύ εις το να νοιώσει το κοινό πιο ζωντανά τις τραγικές φάσεις του έργου, κι έτσι να ζήσει με όλη την ένταση των αισθημάτων του και την ασθενέστερη σκηνή. Δεν υπερβάλλουμε καθόλου την πραγματικότητα, αν αναφέρουμε ότι πολλοί εγκατέλειψαν στο τέλος του δράματος την αίθουσα της Γραικουσείου Σχολής με δακρυσμένα μάτια.
Ύστερα απ΄ την επιτυχία αυτή θα μπορούσαμε να πούμε ότι το πρώτο βήμα για ένα έξοχο και συνάμα εύκολο τρόπο διδασκαλίας έργων των τραγικών μας έγινε ήδη. Απομένει τώρα στους φιλολογικούς μας κύκλους και την φοιτώσαν νεολαία να δώσει την ανάλογη συνέχεια στην άριστη αυτή αρχή.
Ένα μεγάλο εύγε αρμόζει σ΄ όλους τους φιλόπονους νέους που συνέβαλαν για να μείνει αξέχαστη και ιστορική αυτή η προσπάθεια.
Αύριο Κυριακή, το έργο αυτό, κατόπιν προσκλήσεως, θα διδαχθεί από το Φιλολογικό μας Τμήμα στο Γρηγορίειο Γυμνάσιο της Ελληνικής Κοινότητος Μανσούρας».
Φώτο: Η Γραικούσειος Σχολή Μεχάλλας Κεμπίρ (ισόγειο) από το αρχείο του Ντίνου Βασιλικού.
