Στο τέλος της δεκαετίας του 1960 η φθίνουσα Ελληνική παροικία του Ασσιούτ που αριθμούσε τότε περί τις δέκα οικογένειες, διατηρούσε ακόμη Κοινοτικό Δημοτικό Σχολείο από όπου αποφοίτησα, στο οποίο κάθε χρόνο εορτάζαμε την εθνική μας επέτειο της 25ης Μαρτίου, αρχίζοντας πάντα με την δοξολογία στον Ι. Ναό του Αγ. Σπυρίδωνος, ενώ ακλουθούσε η σχολική μας εκδήλωση στην αίθουσα τελετών της Κοινότητας, με απαγγελίες, τραγούδια, εθνικούς χορούς και μονόπρακτα σκετς.
Παρά το γεγονός ότι η γενιά μας από το 1960 και πέρα, βίωσε σε μεγάλο βαθμό τον επίλογο του Ελληνισμού της Αιγύπτου, με τον επαναπατρισμό και την αθρόα διαρροή της Ελληνικής παροικίας, εντούτοις ο Ελληνισμός της Αιγύπτου διέσωσε και διατήρησε στις καρδιές του και στις μνήμες του, τις μεγάλες στιγμές της παλιγγενεσίας του Ελληνικού μας Έθνους.
Οι Έλληνες της Αιγύπτου κρατήσαμε ψηλά την Ελλάδα μέσα στην ψυχή μας, τιμώντας πάντα στις εθνικές μας επετείους την ιστορία του Ελληνικού μας Έθνους και γράφοντας προς τούτο ανεξίτηλες σελίδες στην ιστορία μας.
Σταθήκαμε πάντα γνήσια παιδιά της Ελλάδας και σε κάθε περίπτωση, η προσφορά μας ήταν, είναι και θα είναι ένα πραγματικό γεγονός.
(Οι φωτογραφίες είναι από το αρχείο του Μ. Μπίσκου και παραχωρήθηκαν στο Νέο Φως και στην ekkairo.org για δημοσίευση. Αναδημοσίευση γίνεται μόνο με άδειά του).
{ Εικόνες από την 25η Μαρτίου στην Ελληνική Κοινότητα του Ασσιούτ. Αριστερά: Στην πρώτη σειρά, το δεύτερο παιδί είναι ο Μ. Μπίσκος. Δεξιά: Στο χορευτικό είναι ο τρίτος από αριστερά.}