Γράφει ο Καϊρινός
Με μια καταπληκτική ηλιόλουστη μέρα ο Σύλλογος Ελλήνων Καϊρου το Σάββατο 3 Μαΐου πραγματοποίησε μονοήμερη εκδρομή αρχίζοντας από την Θήβα και καταλήγοντας στην Χαλκίδα γνωρίζοντας μέρη και ομορφιές της Ελλάδας μας..
Πρώτος σταθμός της εκδρομής ήταν η Θήβα όπου επισκεφτήκαμε το Αρχαιολογικό Μουσείο Θηβών που παρουσιάζει τις συλλογές του σε δεκαοκτώ ενότητες συνολικά. Οι έντεκα θεματικές ενότητες παρουσιάζουν τα αρχαιολογικά ευρήματα με χρονολογική σειρά από την Παλαιολιθική περίοδο έως και την ίδρυση του νέου Ελληνικού κράτους και παρουσιάζεται διαχρονικά ο πολιτισμός, η καθημερινή ζωή, η πολιτική και κοινωνική εξέλιξη στη Βοιωτία. Στις άλλες επτά εξειδικευμένες ενότητες παρουσιάζεται η ιστορία του Αρχαιολογικού Μουσείου Θηβών και των πρώτων αρχαιολογικών ερευνών στην περιοχή, οι μύθοι που σχετίζονται με τη Βοιωτία και η πνευματική ακτινοβολία της Βοιωτίας από την αρχαιότητα έως και τη σύγχρονη εποχή, με ιδιαίτερη αναφορά στις τραγωδίες του θηβαϊκού μυθολογικού κύκλου.
Από τις συλλογές του ξεχωρίζουν, η προϊστορική συλλογή, η μυκηναϊκή συλλογή, η συλλογή του νεκροταφείου Μυκαλησσού, η συλλογή αγγείων και χαλκίνων και η συλλογή των γλυπτών.
Τα σημαντικότερα ευρήματαστον υπαίθριο χώρο του Μουσείου, το άγαλμα της Αρτέμιδος, το άγαλμα της Εκάτης, η κοροπλαστική, οιεπιτύμβιες στήλες, ο θησαυρός σφραγιδοκύλινδρων και οι πήλινες λάρνακες.
Δεύτερος σταθμός της εκδρομής ο Ορχομενός καιη Μονή της Παναγίας Σκριπούς. Η Μονή είναι κτίσμα του 9ου αιώνα και από το αρχικό συνολικό συγκρότημα σήμερα σώζεται μόνον το καθολικό, αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου, αλλά και στους αποστόλους Πέτρο και Παύλο, όπως άλλωστε αποδεικνύει το τρισυπόστατο Ιερό Βήμα. Ο ναός της Παναγίας Σκριπούς της Βοιωτίας, αποτελεί το πιο σημαντικό μνημείο από τη σειρά εκκλησιών του τύπου σταυροειδούς μεταβατικού στον ελλαδικό χώρο και είναι το μεγαλύτερο και πολυτελέστερο γνωστό μνημείο της εποχής, εκτός από την Κωνσταντινούπολη.Δεν γνωρίζουμε με βεβαιότητα από που προέρχεται η περίεργη ονομασία Σκριπού για τη Μονή, που σημειωτέον είναι το αρχαιότερο βυζαντινό μνημείο της Βοιωτίας και ένα από τα σπουδαιότερα της Ελλάδας. Η εκκλησία εξωτερικά είναι γεμάτη από επιγραφές και πιθανότατα σ’ αυτές τις επιγραφές να οφείλεται το όνομα Σκριπού, από το λατινικό scriptus, που σημαίνει επιγραφή.
Το ηλιακό ρολόι του καθολικού,ένα κατακόρυφο ηλιακό ρολόι, ίσως το ωραιότερο από όλα τα Βυζαντινά ηλιακά ρολόγια της Ελλάδας, κοσμεί τον ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στη Μονή της Παναγίας Σκριπούς.Το κατακόρυφο αυτό ηλιακό ρολόι είναι σκαλισμένο στην εξωτερική επιφάνεια ενός μαρμάρινου ορθογώνιου δομικού λίθου του όλου κτιρίου, στο νότιο τοίχο του ναού.Η μαρμάρινη ωρολογοπλάκα έξω από το ημικύκλιο, αριστερά και δεξιά είναι διακοσμημένη με δύο γλυπτά παγώνια, εκ των οποίων το ένα κοιτά προς την Ανατολή και το άλλο προς τη Δύση, ένα είδος αναφοράς στην αιώνια ζωή.
Το επίπεδο κατακόρυφο ηλιακό ρολόι της Παναγίας Σκριπούς, ασχέτως από τους αριθμούς που έχει γραμμένους στο τέλος των ωρικών γραμμών, διαιρεί την ημέρα όχι σε δέκα αλλά σε έντεκα ώρες, αφού στο ημικύκλιό του υπάρχουν έντεκα τομείς, όπως ακριβώς και στο ηλιακό ρολόι του Αγίου Λαυρεντίου στο Πήλιο.
Ο Θολωτός Τάφος του Μινύα. Ο Μινύας ήταν ο μυθικός βασιλιάς του Ορχομενού και η «βάφτιση» του τάφου πιθανότατα έγινε από τον άνθρωπο που πρώτος τον ανέσκαψε συστηματικά, όπως και τις Μυκήνες, ο Ερρίκος Σλήμαν. Ο Σλήμαν δεν ήταν ο πρώτος που επιχείρησε να ανασκάψει το συγκεκριμένο σημείο, καθώς όπως είναι γνωστό στις αρχές του 19ου αιώνα το ίδιο επιχείρησε και ο Λόρδος Έλγιν αλλά χωρίς επιτυχία. Αποτελείται από 4 μέρη, το δρόμο, δηλαδή μία τάφρο, το στόμιο (είσοδο), τον θάλαμο (ένα ορθογώνιο πλευρικό μικρό δώμα) και τη θολό, δηλαδή ένα πελώριο οικοδόμημα με κωνική στέγη.Εκεί, πρέπει αρχικά να είχαν ταφεί μέλη της βασιλικής οικογένειας του Ορχομενού και πιθανότατα στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκε και ως τόπος φύλαξης θησαυρών. Πάντως, όταν ο Σλήμαν και οι άλλες ανασκαφικές ομάδες αποκάλυψαν τον μεγαλειώδη τάφο δεν βρήκαν πολύτιμα αντικείμενα, ασημένια, χάλκινα ή χρυσά όπως συνέβη σε άλλους μυκηναϊκούς τάφους.
Ο τάφος του Μινύα δεν είναι το μόνο σημαντικό πολιτιστικό αξιοθέατο του Ορχομενού. Πολύ κοντά του βρίσκεται το αρχαίο θέατρο έργο του 4ου π.Χ. αιώνα, το οποίο δυστυχώς ανήκει στην κατηγορία των μη καλοδιατηρημένων αρχαίων μνημείων. Η εύκολη πρόσβαση εκεί και η έντονη δραστηριότητα στα μεσαιωνικά χρόνια είχε σαν αποτέλεσμα την καταστροφή και αρπαγή μεγάλου μέρους του μνημείου.
Τρίτος σταθμός της εκδρομής στον Ορχομενό οι Πηγές των Τριών Χαρίτων όπου υπάρχει το Ιχθυοτροφείο Πέστροφας, με γάργαρα νερά και πολύ πλούσια βλάστηση.
Τέταρτος σταθμός της εκδρομής ηΧαιρώνεια με το επιβλητικό μαρμάρινο“Λιοντάρι της Χαιρώνειας”.Χτίστηκε κατά τον Παυσανία,από τους Θηβαίους στην μνήμη των πεσόντων ανδρών του Ιερού Λόχου που ετάφησαν στον χώρο αυτόν, μετά την νίκη του Φίλιππου το 338 π.Χ. Η μάχη της Χαιρώνειας διεξήχθη το 338 π.Χ. μεταξύ του μακεδονικού βασιλείου και των συνασπισμένων στρατευμάτων της Αθήνας, της Κορίνθου, της Κέρκυρας, της Λευκάδας, της Αχαΐας, των Μεγάρων, της Ακαρνανίας, της Εύβοιας και του Κοινού των Βοιωτών, ηγέτιδα του οποίου ήταν η Θήβα.
Οι Μακεδόνες αναδείχτηκαν θριαμβευτές. Το πεδίο της μάχης βρίσκεται στον κάμπο της Βοιωτίας, πολύ κοντά στον αρχαίο οικισμό της Χαιρώνειας και το σημερινό ομώνυμο χωριό. Απέχει 13 χιλιόμετρα βόρεια από τη Λιβαδειά. Η συγκεκριμένη σύγκρουση υπήρξε καθοριστική για τη διαμόρφωση της πολιτικής κατάστασης στην Ελλάδα του ύστερου 4ου αιώνα π.Χ. Ο Φίλιππος Β’, μονάρχης της Μακεδονίας, κατόρθωσε μετά από πολλά έτη αιματηρών εκστρατειών και έντονων διπλωματικών διαβουλεύσεων να καθυποτάξει και τους τελευταίους πυλώνες αντίστασης στα σχέδιά του για επικράτηση στον ελλαδικό χώρο. Η μάχη της Χαιρώνειας σηματοδοτεί ουσιαστικά την αφετηρία της μακεδονικής κυριαρχίας στα πολιτικά πράγματα της Ελλάδας για σχεδόν έναν αιώνα. Επίσης, παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον κι από στρατιωτική άποψη, αναδεικνύοντας ολοφάνερα την υπεροχή της μακεδονικής φάλαγγας έναντι των προγενέστερων αντίστοιχων τύπων των πόλεων-κρατών
Πέμπτος και τελευταίος σταθμός της εκδρομής η Χαλκίδα για φαγητό και βόλτα.
Ευχαριστίες στον αρχηγό της εκδρομής Νίκο Στρατή που με την βοήθεια της Μαρής Μανδηλαρά οργάνωσαν μία τέλεια εκδρομή από την αρχή έως το τέλος της, με αποτέλεσμα να μείνουν όλοι ενθουσιασμένοι.
