Σκοποί – Ίδρυση

Εμφανής η παρουσία των  Ελλήνων στην Αίγυπτο από την εποχή των Φαραώ, τον 10ο αιώνα π.Χ. Επικρατώντας όμως  οι Άραβες τον 7ο μ.Χ αιώνα ξεκίνησε η μείωση του ελληνικού στοιχείου.  Όλα αυτά άλλαξαν αιώνες μετά, όταν την εξουσία της χώρας ανέλαβε ο Μωχάμεντ Άλυ (1805 – 1849) και κατήργησε τους περιορισμούς που είχαν τεθεί για τους ξένους. Έκτοτε και για τα επόμενα χρόνια το μεταναστευτικό ρεύμα ήταν μεγάλο και χιλιάδες Ελλήνων επέλεγαν την Αίγυπτο για τη μελλοντική τους ανάπτυξη.

Μετά τη δημιουργία του πρώτου Ελληνικού Γενικού Προξενείου στην Αλεξάνδρεια το 1833, ξεκάθαρη άρχισε να γίνεται και η ανάγκη ίδρυσης Ελληνικών Κοινοτήτων στις δύο μεγάλες πόλεις της Αιγύπτου, Αλεξανδρείας και Καΐρου.

Το 1856 ιδρύεται η εν Καΐρω Ελληνική Κοινότητα των Ορθοδόξων. Είχε θρησκευτική υπόσταση και πρόεδρος οριζόταν ο εκάστοτε Πατριάρχης Αλεξανδρείας. Μέλη της Κοινότητος δεν ήταν μόνο Έλληνες αλλά και Αραβόφωνοι Χριστιανοί Ορθόδοξοι (Συρορθόδοξοι) καθώς και όσοι υπάγονταν στο Πατριαρχείο.

Το 1904 εμφανίστηκε η ανάγκη να συσταθεί  μία Κοινότητα αμιγώς ελληνική, ένα νομικό πρόσωπο με εθνική διάσταση, κάτι που θα εξυπηρετούσε τη διατήρηση και την ανάπτυξη των υπαρχόντων και των μετέπειτα φιλανθρωπικών και εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, καθώς και την  Ίδρυση Ελληνικού Ναού, Νοσοκομείου και Γηροκομείου.

Στις 25  Απριλίου του 1904, διαλύεται η αρχική Κοινότητα των Ορθοδόξων και με πρωτοβουλία επιφανών ανδρών της εποχής, καθώς και τη σύμφωνη γνώμη του Πατριάρχη Αλεξανδρείας κρίνεται αναγκαία η ίδρυση της  Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου. Την 29η Απριλίου του ίδιου έτους, πραγματοποιήθηκε η πρώτη Γενική Συνέλευση της παροικίας στη Λέσχη των Πριγκίπων και τότε ιδρύεται η «Ελληνική Κοινότητα Καΐρου»,  «η Κοινότης»,  με παρέμβαση του τότε Διπλωματικού πράκτορα στο Κάιρο. Στην πρώτη συνεδρίαση της Ε.Κ.Κ., 6 Μαΐου 1904, εκλέχθηκε με μυστική ψηφοφορία προεδρείο, με πρώτο πρόεδρο τον Αλέξανδρο Ρόστοβιτς Μπέη.

Αρκετές δεκαετίες μετά την ίδρυση της Κοινότητας και συγκεκριμένα από το 1952 και έπειτα, οι πολιτικές και οικονομικές καταστάσεις αναγκάζουν μεγάλο μέρος του Ελληνικού πληθυσμού να αποχωρήσει από το Κάιρο. Σταδιακά από το 1957 έως το 1966 η Ελληνική Κοινότητα Καΐρου συγχωνεύθηκε με όλες τις Ελληνικές Κοινότητες των περιχώρων του.

Σκοπός ύπαρξης της Ε.Κ.Κ είναι η παροχή πολιτιστικής, εκπαιδευτικής, νοσηλευτικής, κοινωνικής και θρησκευτικής εξυπηρέτησης στα Μέλη της.  Αναλυτικότερα τα πεδία δραστηριοποίησης του Σωματείου είναι :

Η προστασία της οικογένειας, του παιδιού, της νεολαίας και της μητρότητας.
Η προστασία του γήρατος.
Οι πολιτιστικές, επιστημονικές και θρησκευτικές υπηρεσίες.
Η Κοινωνική Πρόνοια.
Η δράση στο μορφωτικό, πολιτιστικό και αθλητικό τομέα.
Η ανάπτυξη της φιλίας μεταξύ των λαών της Αιγύπτου και των φίλων λαών, ιδιαίτερα του Ελληνικού.
Η εκπαιδευτική δράση και
Η δραστηριότητα στον τομέα της υγείας.

Μεριμνά πάντα  για την επίτευξη των σκοπών του και συνεχίζει μέχρι και σήμερα αδιάλειπτα την, αορίστου χρόνου, λειτουργία του.