Ο πατριωτισμός των Αιγυπτιωτών είχε πάμπολλες εκφάνσεις στο χρονικό διάβα τους στην ευλογημένη γη της Νειλοχώρας. Στράτευση και θυσίες νέων σε όλους τους πολεμικούς αγώνες, σημαντικότατες υλικές προσφορές όποτε η πατρίδα είχε οποιαδήποτε σχετική ανάγκη, ηθική και πνευματική στήριξη κάθε μορφής σε ποικίλα ζητήματα, κ.ο.κ. Και ήταν αυτός ο πατριωτισμός που εκδηλωνόταν θερμά κάθε χρόνο σε όλες τις εθνικές επετείους είτε σε εκκλησιαστικό, είτε σε κοινοτικό, είτε σε σωματειακό, είτε σε σχολικό επίπεδο.
Έτσι και το 1955, η επέτειος της 25ης Μαρτίου εορτάστηκε με κάθε επισημότητα σε κάθε πόλη, πολίχνη και χωριό της Αιγύπτου που ζούσαν και πρόκοβαν Έλληνες. Σημαιοστολισμένες οι εκκλησιές, τα σπίτια, τα μαγαζιά και τα σχολειά, κι οι πάροικοι με μια φωνή να μεταφέρουν τους στίχους και τις νότες του Εθνικού Ύμνου στην άλλη πλευρά της Μεσογείου.
Στο Καφρ ελ Νταουάρ οι λίγοι μαθητές του σχολείου, με τη συμπαράσταση παλιών μαθητριών, χάρισαν ένα πλούσιο πρόγραμμα στους παρευρισκόμενους. Ο μαθητής της Ε΄ τάξης Λάκης Σταρένιος ανέγνωσε τον πανηγυρικό της ημέρας με ιδιαίτερη ευφράδεια. Κατόπιν απαγγέλθηκαν ποιήματα και εκτελέστηκαν σκετς, όλα αντληθέντα από την πλούσια ιστορίας της Ελληνικής Επανάστασης. Και στο τέλος ψάλθηκαν οι ύμνοι της Ελλάδας και της φιλόξενης Αιγύπτου.
Στην Ισμαηλία όλα τα διοικητικά συμβούλια των σωματείων με τα λάβαρα τους προσήλθαν στον Άγιο Μηνά, όπου ψάλθηκε η δοξολογία από το Μητροπολίτη Λεοντοπόλεως Κωνσταντίνο, ενώ η χορωδία, υπό τη διεύθυνση του Α. Τσιλίδη, έψαλε ιδιαιτέρως μελωδικά. Οι πρόσκοποι από τη σκηνή της Ελληνικής Λέσχης παρουσίασαν μία μουσικοθεατρική παράσταση, το πρόγραμμα της οποίας περιελάμβανε τραγούδια, απαγγελίες και την τραγωδία του Αντ. Αντωνίου ¨Θαρραλέα Υπόκρουση¨, ενώ η Φιλαρμονική λάμπρυνε την εκδήλωση με την παρουσία της. Τον δε πανηγυρικό της ημέρας, εκφώνησε ο εκπαιδευτικός Βαπορίδης.
Στη Ζίφτα η επίσημη δοξολογία έλαβε χώρα στον Άγιο Γεώργιο με επικεφαλής τον πρεσβύτερο Διονύσιο, παρουσία των προκρίτων της παροικίας. Τη σχολική εορτή παρουσίασε με επιμέλεια ο διδάσκαλος Αντώνης Κουτσογιάννης και περιελάμβανε πατριωτικά άσματα, χορούς, ποιήματα και κατάλληλους για την περίσταση διαλόγους. Ιδιαίτερη εντύπωση προξένησε το μονόπρακτο δράμα ¨Ελλάς¨, στο οποίο έλαβαν μέρος οι μαθητές και μαθήτριες Ι. Κουβά, Μ. Παραμύθι, Αγγ. Παπαδάτου, Αλ. Σουρές, Δ. Φωτόπουλος, Φ. Μερμίγκης και Α. Χρυσάφης. Η όλη τελετή σφραγίστηκε με τον εθνικό μας ύμνο.
Την ημέρα της επετείου ο αλεξανδρινός ¨Ταχυδρόμος¨, που διαβαζόταν από εκατοντάδες Έλληνες σε όλη την Αίγυπτο, κυκλοφόρησε περιλαμβάνοντας πατριωτικό ποίημα του γνωστού Αιγυπτιώτη μουσικοσυνθέτη και λογίου Κρίνο δε Κάστρο με τίτλο ¨Οι Γιγαντομάχοι του ΄21¨ :
Γιγαντομάχοι ήρωες σαν του Είκοσι Ένα,
δεν θα ξαναγεννηθούν ποτέ στον κόσμο πια.
Παράδειγμα ωσάν κι αυτούς δεν βρίσκεται κανένα
να συγκριθεί πως πάλεψαν για την Ελευθεριά.
Επάλεψαν σας γίγαντες. Σαν δράκοι, σαν λεοντάρια.
Ωσάν θηρία μυθικά σπαράζαν τους εχθρούς.
Και πόσοι ήσαν όλοι τους ; Μια φούχτα παλληκάρια
που μπόρεσαν και νίκησαν αμέτρητους στρατούς.
Μια φούχτα που την θέριευε η άσβεστη λαχτάρα
να σώσει πια το γένος της απ΄ τη βαριά σκλαβιά,
που σπαρταρούσε μούγγριζε απ΄ τη φρικτή τρομάρα
που αρπάζαν τις παρθένες τους και σφάζαν τα παιδιά.
Το μίσος δίκαια που ΄καιε στα στήθη σαν καμίνι
εξέσπασε σαν λαίλαπας. Κι ορκίστηκαν με μιας
κανένας πλέον ζωντανός στον τόπο να μη μείνει
πριν σπάσουνε τα σίδερα αφόρητης σκλαβιάς.
Ορκίστηκαν και άφοβοι γινήκαν πέρα ως πέρα
κι ορμίσανε ακάθεκτοι στην πάλη παρευθύς.
Απ΄ την στιγμή το λάβαρο που στήθει στον αέρα,
μες στην φωτιά αξίζανε για χίλιους ο καθείς.
Για χίλιους πάνω στα βουνά. Και κάτω στα πελάγη
θαλασσοπόροι ατρόμητοι σπέρναν τον πανικό,
γλιστρώντας πάντοτ΄ άτρωτοι σε Ναυαρχίδος πλάι
ετίναζαν συντρίμμια της μ΄ ένα πυρπολικό.
Τον πανικό, τον όλεθρο στον τύραννο σκορπούσαν
μες στο ταμπούρι. Στο Στενό ή με σπαθί γυμνό
και όπου γυναικόπαιδα απομέναν, προτιμούσαν
αντί να πέσουν στον εχθρό, να πέσουν στον γκρεμό.
Προτίμησαν και Φιλικοί και Ιεράρχες τόσοι
σε φυλακές να λιώσουνε. Σ΄ αγχόνες, σε σουβλιά
παρά το στόμα κανενός συντρόφους να προδώσει
κι ας τους καταξεσκίζανε τις σάρκες σαν σκυλιά.
Οι ξένοι όλοι ανάλγητοι τους βλέπαν εφτά χρόνια
να καίνε ολοκαύτωμα Μωρηά, Νησιά, Στεριά,
μα ο χαμός κι η πίστη τους εστήλωσαν αιώνια
στο χώμα που μαρτύρησαν, την Άγια Λευτεριά.
Στίχοι πατριωτικοί λοιπόν από έναν Αιγυπτιώτη πατριώτη, στίχοι λυρικοί από έναν Αιγυπτιώτη λόγιο, στίχοι μελωδικοί από έναν Αιγυπτιώτη μουσικό. Ας αποτελέσουν οι στίχοι αυτοί λοιπόν ένα μικρό θυμητάρι του ένδοξου αιγυπτιώτικου παρελθόντος που αντανακλάται ακόμη στο σήμερα, κι ας είναι αυτοί οι στίχοι ένα ταπεινό αφιέρωμα σε όλους όσοι θυσιάστηκαν για την πατρίδα, σε όλους όσοι αγαπούν την πατρίδα, σε όλους όσοι θα υπερασπιστούν την πατρίδα στον αιώνα τον άπαντα…
Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ
