Συνέντευξη με τον αναπληρωτή συντονιστή Εκπαίδευσης Αφρικής και Μέσης Ανατολής

Στο Κάιρο, σε έναν χώρο «ιερό» για την ελληνική διπλωματία και ποίηση, συναντήσαμε τον Αναπληρωτή Συντονιστή Εκπαίδευσης Β. Αφρικής και Μέσης Ανατολής κ. Τάσο Αναστασίου.

Συνέντευξη στην Κάτια Τσιμπλάκη

Στην οδό Εμάντ Ελ Ντίν, πάνω ακριβώς από το Ελληνικό Προξενείο, βρίσκεται το γραφείο του. Από το μπαλκόνι του διακρίνονται τα παλιά αριστουργήματα αρχιτεκτονικής, της ένδοξης εποχής του Καΐρου. Αυτή τη θέα έβλεπε ο Γιώργος Σεφέρης, όταν αποτύπωνε με την πένα του στο χαρτί, τα συναισθήματα και τις σκέψεις του διαβλέποντας το πολιτικό μέλλον της Ελλάδας. Από το γραφείο αυτό έγραψε και στίχους από το «Ημερολόγιο Καταστρώματος».

Ο κ. Αναστασίου μας ξεναγεί υπερήφανος στο χώρο και μας δείχνει τις φωτογραφίες του Σεφέρη από το ίδιο μπαλκόνι που στεγάζεται σήμερα το κτήριο του Συντονιστή Εκπαίδευσης. Στη συνέντευξη που παραχώρησε στο «Νέο Φως» μίλησε – μεταξύ άλλων – για τα κενά που υπήρχαν στα σχολεία της Αιγύπτου, από τα οποία τα περισσότερα καλύφθηκαν. Παράλληλα, συνιστά στους εκπαιδευτικούς να ξεπεράσουν τους όποιους ενδοιασμούς έχουν και να έρχονται στην Αίγυπτο για να διδάξουν.

Πριν την έναρξη της σχολικής χρονιάς, η Ε.Κ.Κ είχε επισημάνει τον κίνδυνο μη λειτουργίας των σχολείων της Αιγύπτου λόγω των κενών που υπήρχαν στις θέσεις των εκπαιδευτικών. Έχουν καλυφθεί αυτά τα κενά;

Ο συντονιστής εκπαίδευσης έρχεται κάθε χρόνο σε επαφή με τους φορείς, τις Κοινότητες και με τους διευθυντές των σχολείων, καταγράφει και στέλνει μια λίστα με τα επικαιροποιημένα κενά που υπάρχουν ώστε να καλυφθούν εγκαίρως πριν τη νέα σχολική χρονιά. Τις περισσότερες φορές δυστυχώς δεν υπάρχει ανταπόκριση των εκπαιδευτικών από την Ελλάδα και η απόσπαση των εκπαιδευτικών καθυστερεί. Αυτή τη χρονιά χάρη στην έγκαιρη αποστολή των στοιχείων που είχε κάνει η προκάτοχός μου αλλά και ιδιαίτερα χάρη στις ενέργειες που έκαναν οι φορείς και ιδιαίτερα, η Ελληνική Κοινότητα Καΐρου και ο πρόεδρός της κ. Χρήστος Καβαλής, τα κενά καλύφθηκαν.

Θα ήθελα να ευχαριστήσω επίσης και τον υφυπουργό Εξωτερικών κ. Τέρενς Κουίκ και την υφυπουργό Παιδείας κ. Μ. Τζούφη που ενήργησαν αστραπιαία και ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του κ. Καβαλή και των υπολοίπων φορέων, όπως του Αρχιεπισκόπου Σινά Δαμιανού και του Προέδρου της Ελληνικής κοινότητας Αλεξανδρείας. Πριν ξεκινήσει το νέο σχολικό έτος, ήδη από τα τέλη Αυγούστου, αποσπάσθηκαν οι συνάδελφοι έτσι ώστε να μπορέσουν να λειτουργήσουν απρόσκοπτα τα σχολεία του Καΐρου και της Αλεξάνδρειας. Ωστόσο, μικρά κενά εξακολουθούν να υπάρχουν. Το υπουργείο Παιδείας, έχει βγάλει συμπληρωματική πρόσκληση ενδιαφέροντος, προκειμένου να ετοιμάσει την κατάσταση για την ολοκληρωτική κάλυψη των 7 με 8 κενών που υπάρχουν στα σχολεία σε ολόκληρη την Αφρική και τη Μέση Ανατολή.

Ποιες είναι οι προκλήσεις που αντιμετωπίζετε στο έργο σας;

Οι προκλήσεις είναι πολλές. Μια πρώτη πρόκληση είναι η κάλυψη των εκπαιδευτικών κενών στα κοινοτικά εκπαιδευτήρια στα Τμήματα Ελληνικής Γλώσσας, στα Πανεπιστήμια της Βόρειας Αφρικής και της πολυπαθούς Μέσης Ανατολής. Είναι μια διαρκής πρόκληση γιατί κάθε χρόνο, αντιμετωπίζουμε το ζήτημα της κάλυψης των κενών. Μια δεύτερη πρόκληση είναι η αρμονική συνεργασία με τις ελληνικές κοινότητες, την Ελληνική Κοινότητα Καΐρου, την Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας, καθώς και με όλους τους αρμόδιους φορείς που εμπλέκονται στην εκπαιδευτική διαδικασία, όπως η Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης Σινά, το ίδρυμα Άμπετ, το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, η Ελληνική Κοινότητα Τζέντας, της Ντόχας, τη Τύνιδας και το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας. Η τρίτη πρόκληση είναι η ταυτόχρονη διοικητική και συμβουλευτική παρουσία μου στο καθημερινό έργο των συναδέλφων εκπαιδευτικών. Γνωρίζω πως καταβάλλουν το μέγιστο των προσπαθειών τους για ένα καλύτερο αποτέλεσμα που δεν είναι άλλο από τη μετάδοση γνώσεων, τη διατήρηση της Ελληνικής γλώσσας και της πολιτισμικής κληρονομιάς της πατρίδας μας. Μια άλλη πρόκληση είναι η ιδιαιτερότητα της περιοχής καθώς και τα διάφορα θέματα που έχουν σχέση με την διαιώνιση της παροικίας. Αυτά είναι για μένα είναι συνεχής και διαρκής πρόκληση.

Ποιες διαφορές έχουν τα Ελληνικά σχολεία στην Αφρική, σε σχέση με τις Ευρωπαϊκές χώρες;

Τα σχολεία του Καιρού και της Αλεξανδρείας, έχουν μια μακρόχρονη ιστορία η οποία φτάνει μέχρι τις μέρες μας. Πέρασαν αξιόλογοι εκπαιδευτικοί, ο Γιώργης Αθανασιάδης στο Κάιρο, η Ευγενία Παλαιολόγου Πετρόντα στην Αλεξάνδρεια, οι οποίοι άφησαν το στίγμα τους, στα σχολεία που εργάσθηκαν, ο πρώτος στην Ξενάκειο και η δεύτερη στα κεντρικά εκπαιδευτήρια της Αλεξάνδρειας. Τα σχολεία αυτά ανέδειξαν πολλούς επιστήμονες, οι οποίοι μεγαλουργούν ανά τον κόσμο. Τα σχολεία αυτά έχουν ολιγομελή τμήματα με μαθητές που προέρχονται από Αιγυπτιώτες γονείς, από μεικτούς γάμους ή και από αραβόφωνο οικογενειακό περιβάλλον. Αυτό που είναι συγκινητικό είναι η προσπάθεια που καταβάλλουν τόσο οι μαθητές, όσο και οι γονείς και οι φορείς για τη διατήρηση της Εθνικής τους ταυτότητας. Πολλές φορές οι μαθητές, έχουν να αντιμετωπίσουν το μάθημα της εκμάθησης πολλών ξένων γλωσσών, της ελληνικής, της αραβικής και της Αγγλικής. Και τώρα για πρώτη φορά στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση εισάγεται και η γαλλική. Η προσπάθεια όλων και ιδιαίτερα και των εκπαιδευτικών είναι συγκινητική.

Ποιος είναι ο στόχος σας ως αναπληρωτής συντονιστής Εκπαίδευσης Αφρικής και Μέσης Ανατολής;

Η αρμονική μου σχέση με τους φορείς, τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς και μέσω αυτής της σχέσης η απώτερη επίλυση των όποιων προβλημάτων σχετίζονται με την παροχή της ελληνόφωνης εκπαίδευσης στη γύρω περιοχή και στην Αίγυπτο είναι ο κυριότερος στόχος που έχω θέσει στη θητεία μου.

Πολλοί εκπαιδευτικοί δεν επιθυμούν να έρθουν στην Αίγυπτο. Δεδομένου ότι είστε εδώ αρκετά χρόνια, τι τους συμβουλεύετε; Είναι ασφαλής χώρα η Αίγυπτος;

Θα συμβούλευα τους εκπαιδευτικούς της πατρίδας μας, να μην το πολυσκέφτονται, γιατί η αγκαλιά την οποία προσφέρουν τόσο οι Ελληνικές Κοινότητες Καΐρου και Αλεξανδρείας όσο και οι φορείς στο να στελεχώσουν τα σχολεία τους, είναι ιδιαίτερα συγκινητική. Η Αίγυπτος είναι μια χώρα που έχει πολλά να δείξει. Είναι μια παροικία, η οποία παλεύει με νύχια και με δόντια να σταθεί στους δύσκολους καιρούς που ζούμε. Οπότε οι όποιες αμφιβολίες τους κρατούν μακριά και οι ενδεχόμενοι φόβοι, θα έλεγα ότι μπορούν εύκολα να ξεπεραστούν. Ο ερχομός τους εδώ είναι μια πρόκληση. Κλείνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω την ελληνική παροικία γιατί η υποδοχή που μας έχει επιφυλάξει όλα αυτά τα χρόνια, η αγκαλιά που μας έχει προσφέρει, η ευγένεια, είναι απερίγραπτη. Νοιώθουμε αυτά τα χρόνια που είμαστε εδώ, εγώ και η σύζυγός μου, ότι αποτελούμε αναπόσπαστα μέλη αυτής της παροικίας. Και για αυτό θα ήθελα να τους ευχαριστήσω όλους, από τον πιο μικρό μέχρι τον πιο μεγάλο, είτε κατέχει είτε δεν κατέχει κάποιο αξίωμα. Νοιώθουμε και εμείς πάροικοι .

Η συνέντευξη δημοσιεύθηκε στο “Νέο Φως”, την Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 2018 (φύλλο 680).