Ο Χρίστος Παπαδόπουλος είναι ένας δημιουργός και δάσκαλος του Ελληνισμού στην Αίγυπτο που αποκαλείται Αιγυπτιώτης από επιλογή. Σε συνέντευξη που παραχώρησε στο «Νέο Φως» μιλά για τα παιδικά του Χριστούγεννα και το πρώτο βιβλίο που απέκτησε από τα χρήματα που συγκέντρωσε από το Κάλαντα, ήταν το «Χωρίς Οικογένεια». Χριστούγεννα, χωρίς βιβλία, δεν γίνονται μας λέει.
Συνέντευξη στην Κάτια Τσιμπλάκη
Σε μια προσωπική εξομολόγηση, μιλά για την απώλεια της μητέρας του και πως τον σημάδεψε, αλλά και τα πρώτα Χριστούγεννα χωρίς εκείνη που τα πέρασε στην όαση της Σίβα.
Αναφέρεται όμως και στο video clip από τo καινούργιο του τραγούδι με τον Ζαχαρία Καρούνη, το «Αντε να χαρώ», ένα αισιόδοξο τσιφτετέλι, το οποίο όπως λέει χαρακτηριστικά, είναι έξω καρδιά, σε κόντρα με τη δύσκολη εποχή που περνάμε όλοι οι Έλληνες. Αποκαλύπτει επίσης, ότι αυτόν το διάστημα ηχογραφείται ένας κύκλος λαϊκών τραγουδιών με τίτλο «Κέντρο περίθαλψης αγρίων ζωών» σε μουσική του Ζαχαρία Καρούνη και βασική ερμηνεύτρια την Ηρώ Σάϊα.
Μιλά όμως και για το Ελληνικό Πολιτιστικό Κέντρο Καΐρου (Ε.Π.Κ.Κ.) , που υποστηρίζεται από την Ελληνική Κοινότητα Καΐρου και την Ελληνική Πρεσβεία στο Κάιρο.
Τι είναι για εσάς τα Χριστούγεννα; Γιορτή αναγέννησης, λήθης, χαράς ή κάτι άλλο;
«Χριστούγεννα είναι τα παιδικά μου χρόνια. Γιορτή μνήμης δηλαδή. Χρόνια χωρίς τη γιορτινή χρυσόσκονη, αλλά γεμάτα με το χρυσάφι της αγάπης. Ούτε γεμιστές γαλοπούλες έχω να θυμάμαι, ούτε πακέτα με φιόγκους, ούτε ρεβεγιόν. Μόνο αγκαλιές και φιλιά -και λόγω ονομαστικής μου εορτής- δίπλα σ’ ένα ταπεινό δεντράκι πλαστικό, με βαμβάκι στα κλαδιά του να προσποιείται το χιόνι, πολύχρωμες μπάλες και φωτάκια μαργαρίτες να φτιάχνουν ατμόσφαιρα. Τα ίδια πάντα. Τον Άη Βασίλη δεν έμαθα να τον περιμένω. Δεν μπορούσε να δικαιολογηθεί το παραμύθι κι έτσι μου αποκαλύφθηκε νωρίς η αλήθεια. Ευτυχώς υπήρχαν τα κάλαντα ως έξτρα χαρτζιλίκι για όνειρα. Έτσι αγόρασα το πρώτο μου βιβλίο γύρω στα δέκα μου. Ήταν το «Χωρίς οικογένεια» του Έκτορα Μαλό που το διάβασα μέχρι να τελειώσουν οι Χριστουγεννιάτικες διακοπές από το σχολείο. Συνήθεια που μου έμεινε από τότε. Χριστούγεννα χωρίς βιβλία δεν γίνεται».
Ποιος ήρωας των Χριστουγέννων, από τα παραμύθια σας αντιπροσωπεύει; Ο Άγιος Βασίλης, ο Σκρουτζ, ο Μολυβένιος Στρατιώτης, κάποιος άλλος επιφανής ή αφανής;
«Θα ήθελα πολύ να είμαι ο Άγιος Βασίλης, το παραμύθι που όπως σας είπα δεν έζησα στα παιδικά μου χρόνια. Και μακάρι να γινόμαστε όλοι μας για λίγο Αϊ Βασίληδες για όλα τα κοριτσάκια με τα σπίρτα σαν αυτό του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν από το ομώνυμο παραμύθι και για όλα τα αγοράκια, σαν αυτό αυτού του Ευγένιου Τριβιζά από το «Ένα δέντρο μια φορά». Και δεν εννοώ μόνο στις γιορτές. Όσο υπάρχουν νηστικά παιδιά στον κόσμο, που πεθαίνουν μόνα και αβοήθητα, μια σκιά θα πέφτει πάντα πάνω στη χαρά μας. Η ζωή μάς δόθηκε ως δώρο και ως δώρο πρέπει να τη μοιράζουμε».
Πως είναι Χριστούγεννα στο Κάιρο; Σας λείπει η Ελλάδα;
«Αν και ζω δώδεκα χρόνια σχεδόν στην Αίγυπτο, δεν έκανα ποτέ μου Χριστούγεννα στο Κάιρο. Όλα τα Χριστούγεννα της ζωής μου τα πέρασα στο πατρικό μου σπίτι στη Θεσσαλονίκη, μέχρι πέρσι που έχασα και τη μητέρα μου και το σπίτι απόμεινε ντουβάρια. Τα πρώτα μου Χριστούγεννα μόνος, με τον τίτλο του πρώτου βιβλίου που αγόρασα, τα πέρασα στην έρημο, στην Όαση της Σίβας γιατί δεν ήθελα τίποτα να μου θυμίζει τη γιορτινή ατμόσφαιρα αυτής της περιόδου. Όσο για την Ελλάδα, δεν προλαβαίνει να μου λείψει αφού όποτε την πεθυμήσω έχω τη δυνατότητα να πάω. Μου λείπουν μόνο οι άνθρωποι που αγαπώ και ζουν εκεί. Καρμικό μου προορισμό όμως θεωρώ την Αίγυπτο. Νιώθω Αιγυπτιώτης απο επιλογή».
Ποιά είναι τα μελλοντικά σας καλλιτεχνικά σχέδια;
«Μόλις κυκλοφόρησε το βίντεο κλιπ από ένα καινούργιο μας τραγούδι με τον Ζαχαρία Καρούνη, το “Αντε να χαρώ”, ένα αισιόδοξο τσιφτετέλι, έξω καρδιά, σε κόντρα με τη δύσκολη εποχή που περνάμε όλοι οι Έλληνες. Αυτόν τον καιρό είναι στο στούντιο και ηχογραφείται ένας κύκλος λαϊκών τραγουδιών μου με τίτλο «Κέντρο περίθαλψης αγρίων ζωών» σε μουσική του Ζαχαρία Καρούνη και βασική ερμηνεύτρια την Ηρώ Σάϊα. Θα συμμετέχουν στην ερμηνεία ο συνθέτης και ο Χρήστος Γεροντίδης. Τα χαρακτηρίζω ως «τραγούδια τσιρότα για γρατζουνισμένες καρδιές», γραμμένα για τους ανθρώπους που ζούνε στο περιθώριο της αγάπης, ενίοτε και της ζωής. Γράφτηκαν καταιγιστικά σε ένα δεκαπενθήμερο, ακριβώς μετά τα σαράντα της μητέρας μου, του δικού μου κέντρου περίθαλψης. Νιώθω ότι ήταν το τελευταίο δώρο της. Δισκογραφικά είναι στα σκαριά ακόμα και ένας δίσκος με παιδικά μουσικά παραμύθια που ελπίζω να έχει την ίδια επιτυχία με την προηγούμενη ανάλογη προσπάθεια, το βιβλίο cd «Το φτερό του Δράκου» που είναι ήδη στην τέταρτη του έκδοση. Επίσης είναι υπό έκδοσιν η δεύτερη ποιητική μου συλλογή καθώς και μια εργασία μου σχετικά με την στιχουργική τέχνη του ελληνικού τραγουδιού».
Ποιες είναι οι προτεραιότητές σας για το Ελληνικό Πολιτιστικό Κέντρο Καΐρου για το 2019;
«Η Ελληνική κοινότητα Καϊρου και η Ελληνική Πρεσβεία στο Κάιρο, οι δυο φορείς που υποστηρίζουν το Ε.Π.Κ.Κ. μου έκαναν την τιμή να μου αναθέσουν τη διεύθυνση του Κέντρου το 2010, μια κομβική στιγμή για την ελληνική οικονομία, όπου σταμάτησαν όλες οι επιχορηγήσεις. Ταυτόχρονα η οικονομική κρίση έπληξε και τον ιδιωτικό τομέα οπότε σταμάτησαν σχεδόν και οι χορηγίες. Το βάρος έπεσε κυρίως στην Ε.Κ.Κ. που μας κράτησε όρθιους σε δύσκολους καιρούς. Με τα ελάχιστα μέσα που διαθέτουμε, καταφέραμε όλα αυτά τα χρόνια να είμαστε ένα από τα πιο δραστήρια πολιτιστικά κέντρα στο Κάιρο και συνεχίζουμε ελπίζοντας σε περισσότερη υποστήριξη από περισσότερους φορείς, κρατικούς και ιδιωτικούς, όπως απαιτεί η εποχή.
Βασική δραστηριότητα του Κέντρου μας είναι η διδασκαλία των Ελληνικών ως Ξένης Γλώσσας και πάντα στις προτεραιότητες μας είναι οι προσπάθειες διάδοσης της. Η φετινή χρονιά ξεκίνησε δυναμικά με περίπου 120 μαθητές στο α’ τρίμηνο και στο δεύτερο τρίμηνο που ξεκίνησε αυτές τις μέρες σημειώνει ρεκόρ εγγραφών όλων των χρόνων λειτουργίας του Ε.Π.Κ.Κ στο Κάιρο με σχεδόν 150 μαθητές στα τμήματα του γεγονός που αποδεικνύει ότι οι κόποι όλων μας, αποδίδουν.
Σκοπός μας είναι να καταφέρουμε το 2019 την απαραίτητη ανακαίνιση του χώρου και των υλικοτεχνικών υποδομών μετά από 15 χρόνια συνεχούς λειτουργίας κι ελπίζουμε να βρούμε την ανάλογη χορηγία που θα μας επιτρέψει να το πραγματοποιήσουμε. Παράλληλα προσπαθούμε με τα ελάχιστα οικονομικά μέσα που διαθέτουμε να παρουσιάσουμε εκδηλώσεις σχετικές με όλο το φάσμα των Γραμμάτων και των Τεχνών, συνεργαζόμενοι με φορείς από την Ελλάδα και την Αίγυπτο και ελπίζουμε στην ισχυρή υποστήριξη των παροίκων και των Αιγύπτιων φίλων μας, στις εκδηλώσεις που προγραμματίζονται».
*Η συνέντευξη του κ. Παπαδόπουλου δημοσιεύθηκε στο “Νέο Φως”, στις 24 Δεκεμβρίου 2018 (φύλλο 692).
