Σε άρθρο του στην «Καθημερινή», ο δημοσιογράφος Αλέξης Παπαχελάς γράφει για το ρόλο της Διασποράς και για τον σημαντικό ρόλο που μπορούν να διαδραματίσουν οι Έλληνες του εξωτερικού στην προάσπιση των εθνικών μας θεμάτων αλλά και στην ανάγκη προσέγγισης της νέας γενιάς της ομογένειας.
Η Ελλάδα δεν τελειώνει στα φυσικά της σύνορα. Και μπόρεσε να τα επεκτείνει και να ανέβει πολλές «κατηγορίες» επειδή ακριβώς βασίστηκε στην άλλη Ελλάδα, τους Έλληνες της διασποράς, οι οποίοι άλλοτε την ενίσχυσαν σε ώρα ανάγκης και άλλοτε άσκησαν ισχυρή επιρροή στα κέντρα αποφάσεων των εκάστοτε Δυνάμεων. Ενίοτε την μπόλιασαν με μη βαλκανικές ιδέες, που οδήγησαν σε στέρεους θεσμούς και εκσυγχρονιστικές αναλαμπές.
Σήμερα βρισκόμαστε σε ένα πολύ κρίσιμο σταυροδρόμι. Είμαστε αντιμέτωποι με πολύ μεγάλες προκλήσεις. Από αυτές με τις οποίες οι χώρες δίνουν ραντεβού κάθε 40-50 χρόνια. Η Τουρκία αναδεικνύεται σε μείζον στρατηγικό πρόβλημα. Το μεταναστευτικό-προσφυγικό θα παραμείνει πρόβλημα για πολλά ακόμη χρόνια. Εσωτερικά έχουμε γυρίσει σελίδα, αλλά το κόστος της παρατεταμένης παρακμής και μιζέριας είναι εμφανές παντού, από τους θεσμούς του ζωτικού πυρήνα του κράτους έως τους εξοπλισμούς.
Χρειαζόμαστε συμμάχους παντού, για να περάσουμε με ασφάλεια τον επικίνδυνο κάβο μπροστά μας. Στο διεθνές σύστημα τίποτα δεν είναι δεδομένο. Όσο καλά και να παίξουμε εκεί τα χαρτιά μας, και τα έχουμε παίξει τα τελευταία χρόνια, η διπλωματία στην εποχή μας μοιάζει λίγο με μπιλιάρδο σε σκοτεινό δωμάτιο.
Γι’ αυτό είναι κρίσιμος ο ρόλος της διασποράς, αλλά και όσων έχουν τα μέσα και την αίσθηση ευθύνης για να ασκήσουν επιρροή εκεί όπου μετράει. Κοιτάξτε τι συνέβη στην Ουάσιγκτον όταν μια μικρή ομάδα αποφασισμένων «επένδυσε» σε λίγους αλλά αποτελεσματικούς πολιτικούς και «της βγήκε», χάρη και στη συμμαχία με το φιλοϊσραηλινό λόμπι.
Δυστυχώς, η εικόνα δεν είναι παντού τόσο ρόδινη. Η ομογένεια της Αμερικής έχει τραυματιστεί βαθιά από σειρά ατυχών επεισοδίων τον τελευταίο καιρό. Το διαχρονικό σαράκι του διχασμού έχει αναπαραχθεί πέραν του Ατλαντικού και θα χρειαστούν σύνεση και λεπτοί χειρισμοί για να μην προκληθεί τεράστια και μόνιμη ζημιά. Η νέα γενιά της ομογένειας πρέπει επίσης να έλθει πιο κοντά στην Ελλάδα, ακολουθώντας το μοντέλο μερικών φωτισμένων Ελληνοαμερικανών που φροντίζουν γι’ αυτό, φέρνοντας εδώ φοιτητές κάθε καλοκαίρι, καθώς και με άλλες μεθόδους.
Είναι επίσης καιρός οι πολύ πλούσιοι και διεθνοποιημένοι Ελληνες να παίξουν τον ιστορικό ρόλο που διαδραμάτισαν όσοι προηγήθηκαν. Καλές είναι οι δημόσιες σχέσεις και τα λόμπι για τα συμφέροντά τους και μόνο. Η πατρίδα, όμως, τους έχει ανάγκη για να καλλιεργήσουν σχέσεις επιρροής στο Παρίσι, στην Ουάσιγκτον, στη Μόσχα, στο Βερολίνο, στις Βρυξέλλες, στο Λονδίνο, παντού. Καιρό για χάσιμο δεν έχουμε.
Πηγή: Καθημερινή