O Στ. Ταμβάκης αποχαιρετά τη Γιαννούλα Γεροντάκη που αγάπησε όλη η Αλεξάνδρεια

Η  Γιαννούλα αποχαιρέτισε την Αλεξάνδρεια.   

« Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,

αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που φεύγει.

Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πεις πως ήταν

ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου·

μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς.»

Κ.Π. Καβάφης.

Δευτέρα 5 Απρίλιου 2021 το μεσημέρι  επέλεξε  ο  Πολυεύσπλαχνος Θεός να καλέσει δίπλα του, μεσούσης της επαχθούς πανδημίας που όλοι βιώνουμε, την Ιωάννα Γεροντάκη

Την κάλεσε πλήρης ημερών ο Δημιουργός, ο οποίος πολύ καλά γνώριζε  την έντονη και επίμονη επιθυμία της. Γνώριζε ότι, την Αλεξάνδρεια δεν ήθελε ν’ αποχωριστεί.    

Γράφει ο Στέφανος Π. Ταμβάκης,  Επίτιμος Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας

Η μεγάλη οικογένεια του Αιγυπτιώτη Ελληνισμού έχασε ακόμα μια δυναμική πάροικο, έχασε μια υποδειγματική ελληνίδα μάνα και η οικογένεια Γεροντάκη, έχασε την «ήρεμη δύναμη» που τόσα χρόνια στήριζε, εμψύχωνε και ενέπνεε αυτή την συμπαγή, δεμένη και αγαπημένη οικογένεια

Η Αλεξάνδρεια αποχαιρέτησε  την  «Γιαννούλα»,  έτσι όλοι όπως την ήξεραν και έτσι όλοι όπως την αποκαλούσαν, την Ιωάννα Γεροντάκη, θέλοντας με αυτό τον τρόπο, την πολύ  αγάπη, εκτίμηση και σεβασμό, στο πρόσωπο της να δείξουν  

Η πολύκλαυστη Ιωάννα Γεροντάκη, υπήρξε το στήριγμα την οικογένειας, υπήρξε η μεγαλη καρδιά που από μέσα της «ανέβλυζε»,  η αγάπη,  η καλοσύνη, η ευσπλαχνία και η  φιλανθρωπία.  Πίστευε και εφήρμοζε «ὁ ἔχων δύο χιτῶνας μεταδότω τῷ μὴ ἔχοντι ».    

 Ελληνική  παροιμία αναφέρει «Όταν χάσεις τον πατέρα σου, χάνεις το δένδρο, όταν όμως χάσεις  την μητέρα σου, χάνεις το δάσος».   

Μπόρεσε να μεταδώσει τις αρχές, τα πιστεύω και τα ευγενή της αισθήματα, στις κόρες της και σε όλη την  οικογένεια της, απλόχερα να χαρίσει και να διδάξει. Δημιούργησε  με αυτό το τρόπο το δικό της «δάσος», η Γιαννούλα. 

Υπήρξε η Γιαννούλα μια υπέροχη μάνα και αγαπημένη  γιαγιά, που εξέπεμπε συνεχή καλοσύνη, ενέργεια και δυναμισμό. Υπήρξε έντιμη, δίκαιη, αξιοπρεπής, αυθεντική  και  ντόμπρα, με όλους και σε όλα, αφήνοντας πίσω της, ενωμένες και αγαπημένες, τις τέσσερεις κόρες της, την Λίτσα, την Άρτεμις, την Άννα και την Δήμητρα καθώς και τα μέλη της μεγάλης της οικογένειας.

Είχε την μεγαλη χαρά, ευλογία και ευτυχία, να μεγαλώσει και να αναθρέψει με έναν  «πατριαρχικό» και οικογενειακό τρόπο τις κόρες της, να καμαρώσει και να αγκαλιάσει  εγγόνια και εγγονές , δισέγγονα στα χέρια της να σηκώσει.    

.   

Ήταν μάχιμη, πάλεψε με επιτυχία στ’ αλώνι της ζωής, βγαίνοντας νικήτρια σε όλες τις δυσκολίες. Μπόρεσε έως και τις τελευταίες ήμερες της ζωής της, να κρατήσει και να συνεχίσει με επιτυχία την λειτουργιά, της οικογενειακής βιοτεχνίας παραγωγής μαγειρικού αλατιού, με την επωνυμία  «Stello».  

Μοναδικός λόγος που ήθελε η Αλεξανδρινή Γιαννούλα  το εργοστάσιο να συνεχίζει την δράση του,  ήταν για να μην βρεθούν  άνεργοι οι εργαζόμενοι συνεργάτες της.  Αυτή ήταν η Γιαννούλα, με αυτό τον τρόπο αναδείκνυε την  μεγαλοψυχία της  και την ανιδιοτελή φιλανθρωπία της, η Ιωάννα Γεροντάκη

Έκρυβε μέσα βαθειά στην ψύχη της, την αγάπη για την Εκκλησία, για  την οικογένεια, για την παροικία, για τον συνάνθρωπο. Γνώριζε, αγαπούσε, εκτιμούσε  και ξεχώριζε όσους την αγαπούσαν,  όμως  σε όλους προσέφερε  αγάπη και καλοσύνη

Το γλυκό καλοσυνάτο  χαρακτηριστικό  χαμόγελο της, θα μείνει σε όλους μας βαθειά χαραγμένο μέσα μας.    

Την Αλεξάνδρεια μπορεί με τον δικό της τρόπο ν’ αποχαιρέτησε  η Γιαννούλα, όμως   και η Αλεξάνδρεια την  περίμενε να την καλωσορίσει για πάντα στην αγκαλιά της, εκπληρώνοντας  την τελευταία έντονη επιθυμία της.  Η Αλεξάνδρεια την «άκουσε» και  τρυφερά την αγκάλιασε. Δίπλα στον αγαπημένο της  Στέλιο, για πάντα την απέθεσε και με το ελαφρύ της χώμα, την σκέπασε.

Ο ποιητής, την Αλεξάνδρεια μπορεί να την αποχαιρέτησε.  

 Εμεις όμως  την Γιαννούλα δεν την αποχαιρετούμε, θα βρίσκετε για πάντα μαζί μας,  στην δική μας «Αλεξάνδρεια», που αγάπησε και αγαπήσαμε.