O Άγιος που μαρτύρησε για την νηστεία του δεκαπενταύγουστου

Aρχιμανδρίτης Στέφανος. Μέγας Εκκλησιάρχης Πατριαρχείου Αλεξανδρείας

Η συμπλήρωση των 200 ετών από την έναρξη της Ελληνικής Επαναστάσεως κατά του Τουρκικού ζυγού μας δίδει την ευκαιρία να γνωρίσουμε τους Αγίους οι οποίοι έζησαν και μαρτυρικά τελείωσε η ζωή τους από την σπάθη των Αγαρηνών κατά την περίοδο των 400 χρόνων της σκλαβιάς.

Εκατοντάδες είναι οι Άγιοι Νεομάρτυρες όπως τους αποκαλούμε λόγω του ότι  μαρτύρησαν τους νεοτέρους χρόνους. Η πλειοψηφία αυτών των Αγίων ήταν νεαρά παιδιά στην ηλικία αλλά με γεροντική σύνεση και πνευματική ωρίμανση . Πολλοί Νεομάρτυρες παρακινούμενοι από διάφορες πιεστικές καταστάσεις αναγκάστηκαν να αλλάξουν  για μικρό χρονικό διάστημα την πίστη τους .

Όμως, καταλαβαίνοντας το λάθος τους  επέστρεφαν με συντριβή και μετάνοια στην Ορθή πίστη, την πίστη στον μόνο  Αληθινό Θεό.    Με θάρρος και παρρησία ομολογούσαν την μετάνοια τους  και  με το αίμα τους να ξέπλεναν  το αμάρτημα τους .

Καυχάται κάθε γωνιά της Ελλάδος για τον δικό της νέο αθλητή του Χριστού . Νεομάρτυρες έχουμε και σε άλλες χώρες Ιεροσόλυμα, Βουλγαρία Σερβία Ρουμανία Ρωσία κ.α.

Καυχάται και η  Νειλοχώρα για τους δικούς της Νεομάρτυρες . Τον Γαβριήλ και τον  Κυρμιδώλη. Μαρτύρησαν στις 18 Οκτωβρίου του 1522. Με την έναρξη της Αυγουστιάτικης νηστείας των δεκαπέντε ημερών προς τιμήν της Παναγίας μας, θα γνωρίσουμε το βίο και το μαρτύριο του Αγίου Ιωάννου του Μονεμβασιώτου. 

Έφτασε στο μαρτύριο διότι δεν θέλησε να καταλύσει αυτήν την νηστεία .Γεννήθηκε σε ένα γραφικό χωριό της όμορφης Μονεμβασιάς τις Γούνες το 1758 . Ήταν γιος του Ιερέως. Μέσα στο ναό του Αγ Χρυσοστόμου, από τα βιβλία της Εκκλησίας έμαθε μαζί με τ αλλά παιδιά του χωριού να γράφει και να διαβάζει . Παράλληλα ο παπαδάσκαλος τους μάθαινε να αγαπούν τον Θεό με όλη την καρδιά τους.

Ο πρώτος ξεσηκωμός των Ελλήνων κατά των Τούρκων  τα γνωστά στην ιστορία ως  Ορλωφικά (1770) πνίγηκε στο αίμα. Θύμα της και ο Ιερέας πατέρας του Ιωάννη . Μάνα και γιος και άλλοι πολλοί συντοπίτες πουλήθηκαν στα σκλαβοπάζαρα της Θεσσαλίας . Ο Ιωάννης και η μάνα του κατέληξαν στην Λάρισα . Καλός στην αρχή ο Τούρκος αφέντης αλλά όταν ο Ιωάννης αρνήθηκε να αλλάξει την πίστη του, για να γίνει παιδί του αγρίεψε.  Δεν είχε δικό του παιδί έβλεπε το 15 χρόνο αετόπουλο της Μονεμβασιάς και θέλησε να το αφήσει κληρονόμο του.

Σκέφτηκε αφού δεν θέλει ο Ιωάννης να αρνηθεί την πίστη του με το καλό υπάρχει και η βία . Έτσι λοιπόν προσπάθησε να τον αναγκάσει να καταλύσει την νηστεία του Δεκαπενταύγουστου . Αυτό θα ήταν κατά την πονηρή σκέψη του μια απόδειξη για να δηλώσει στον Τούρκο αγά ότι αφού δεν τηρεί όσα λέει η πίστη των Χριστιανών είναι δικός μας . Ο Ιωάννης όμως ήταν ανένδοτος στις αρχές του. 

Τον άφηνε νηστικό , τον ξυλοκοπούσε ,τον έπιανε με το καλό ,του έβαζε εκλεκτά φαγητά  Αυτός ανυποχώρητος . Έλιωνε από την καθημερινή ταλαιπωρία . Έλιωνε και η μανούλα του βλέποντας το σπλάχνο της  να βασανίζεται . Τον παρακαλεί λέγοντας του : φάε παιδάκι μου να ζήσεις και ο Θεός δεν το μετράει για αμαρτία. Εκείνος όμως είχε στην καρδιά του  τον Κύριο μας πάνω και από την μάνα. Ήθελε και ως γιος παπά να είναι σωστός τηρητής της πίστεως και των χριστιανικών παραδόσεων. Το μαρτύριο του άρχισε την 1η του Αυγούστου και τελείωσε στις 21 του Οκτωβρίου  του 1773.

Νικήθηκε ο Τούρκος αφέντης από ένα 15χρονο  παλληκάρι. Δεν το άντεξε. Έβγαλε το σπαθί του και το κάρφωσε στην καρδιά του Ιωάννη.  Σ’ αυτή την φλεγομένη καρδιά από  αγάπη για τον Χριστό και την Παναγιά μας. Έτρεξε το αίμα και  πότισε το χώμα της Λάρισας πότισε το δέντρο της πίστεώς μας αλλά και της λευτεριάς.

Τα μαρτύρια των Αγίων γέμιζαν πνευματική χαρά και ενθουσιασμό τους σκλαβωμένους Χριστιανούς . Βροντοφώναζαν Ζει Κύριος ο Θεός  μας !!! Πέρασαν τρία χρόνια και η ηρωΐδα μάνα του πήρε τα μυροβόλα λείψανα του αστεριού της και ξεκίνησε το δρόμο της επιστροφής στην πατρίδα  Της το είχε ζητήσει το καμάρι της . Θέλω να μεταφέρεις τα λείψανα μου στην πατρίδα μας . Μεγάλο το ταξίδι . Που είναι η Λάρισα ,που είναι η Μονεμβασια.

Κακοπαθησε και εκείνη πολύ στην ζωή της και ιδιαίτέρως τα τελευταία τρία χρόνια .Φτερά όμως έβγαλαν τα πονεμένα πόδια της και φορτωμένη με τον ιερό θησαυρό της γύρισε στον τόπο τους. Θυμήθηκε τα παλιά καλά χρόνια , έκλαψε αλλά δεν απόκαμε … Δεν θέλησε ούτε στον τάφο να αποχωριστεί τον θησαυρό της.

Όταν άνοιξαν οι συγγενείς τον τάφο της βρήκαν και τα λείψανα του Αγίου να μυροβλύζουν χωρίς να έχει αλλοιωθεί από το χώμα το σακούλι που τα είχε.

Ο Εθνόμάρτυρας (+15/9/1821)  Επίσκοπος Μονεμβασίας και Καλαμάτας Χρύσανθος Παγώνης  με χαρά τα πήρε στα χέρια του και τα τοποθέτησε για προσκύνηση και άρχισε επίσημα να τιμά την μνήμη του.

Μέρος τους δε , μετέφερε στην Ιερά και Σεβάσμια Μονή του Βουλκάνου της Μεσσηνίας. Ο Άγιος μας διδάσκει με την ζωή και το μαρτύριο του πάρα πολλά, μικρούς και μεγάλους.

Μας υπενθυμίζει και μας προτρέπει :  κρατάτε στην καρδιά σας την αγάπη στο Χριστό, στην Παναγία και τους Αγίους μας . Τηρείτε τις ιερές  παραδόσεις  και τις νηστείες της που μας βοηθούν στην πνευματική πρόοδο μας. 

Είθε με τις πρεσβείες του Αγίου και τις πατρικές ευχές του Μακαριωτάτου Πάπα και Πατριάρχου μας κ.κ. Θεοδώρου να διέλθουμε με υγεία αυτή την περίοδο.  ΚΑΛΗ ΝΗΣΤΕΙΑ  με πνευματική καρποφορία. Με το καλό να πανηγυρίσουμε το Πάσχα του Καλοκαιριού την Κοίμηση της Παναγίας μας. Γένοιτο.