Επικίνδυνη όξυνση στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις προκαλεί ο συνεχής ιστορικός αναθεωρητισμός από την μεριά της Τουρκίας

Η συνήθης πρακτική της εξωτερικής πολιτικής του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν όλα αυτά τα χρόνια είναι αναντίρρητα σταθερή και προβλέψιμη σε ότι αφορά τις σχέσεις της Τουρκίας με την χώρα μας ανεξαρτήτως των  Ελληνικών κυβερνήσεων που βρίσκονται στην εξουσία.

Ο διαρκής ιστορικός αναθεωρητισμός των Διεθνών συνθήκων που καθόρισαν τα σύνορα, αλλά και τις μεταξύ μας σχέσεις τίθεται συνεχώς και μονομερώς εν αμφιβόλω τα τελευταία χρόνια από την μεριά της Τουρκίας η οποία προβάλλει μια δυναμική πολιτική εξωστρέφειας και έωλης αυτοπεποίθησης  που κινείται όμως επί της ουσίας στην λογική του παραλόγου.

Τα επιχειρήματα που προβάλει η Τουρκική διπλωματία καταρρίπτονται από την Ελληνική πλευρά κάθε φορά ένα προς ένα σε όλους τους  Διεθνείς Οργανισμούς. Αυτή είναι άλλωστε  και η πάγια στόχευση της δικής μας εξωτερικής πολιτικής πολιτικής.

Μετά και τις τελευταίες εμπρηστικές δηλώσεις του Ερντογάν κατά του Έλληνα Πρωθυπουργού στο συνέδριο της Νεολαίας του Κόμματός του και τις απειλές που ευθέως διατύπωσε ότι αν δεν αποδεχτούμε τις αναθεωρητικές  αξιώσεις του θα βιώσουμε ότι και οι πρόγονοί μας πριν από 100 χρόνια στην Σμύρνη ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.

Η Ελληνική πλευρά αποφάσισε άμεσα  να διεθνοποιήσει το θέμα και να αντικρούσει βήμα προς βήμα την Τουρκική επιχειρηματολογία προσπαθώντας να κινητοποιήσει τα παγκόσμια αντανακλαστικά με ήρεμο, αλλά  αποφασιστικό τρόπο, δείχνοντας ότι η πολιτική της όξυνσης δεν συμφέρει επί της ουσίας κανέναν.

Έχει μόνο σκοπό την ανατροπή του status quo, παραβιάζοντας το Διεθνές Δίκαιο και το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, απειλώντας την ειρήνη, την ασφάλεια και τη σταθερότητα στην περιοχή μας.

Στην προσπάθεια βαθύτερης κατανόησης του τουρκικού αναθεωρητισμού, το Υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδας μεταξύ των άλλων διπλωματικών κινήσεων, δημοσιοποίησε  και χάρτες που απεικονίζουν, με παραστατικό και αδιάψευστο τρόπο, τις παράνομες, μονομερείς ενέργειες και τις  αιτιάσεις της γειτονικής χώρας.

Οι χάρτες ξεκινούν από το status quo που είχε κατοχυρωθεί με τις Συνθήκες της Λωζάννης (1923) και των Παρισίων (1947).

Στη συνέχεια προβάλλονται οι τουρκικές αξιώσεις, όπως αυτές ξεκίνησαν με τις παράνομες αδειοδοτήσεις της κρατικής τουρκικής εταιρίας πετρελαίου (ΤΡΑΟ) για εξερεύνηση κοιτασμάτων πετρελαίου σε περιοχές ελληνικής υφαλοκρηπίδας στο Βόρειο Αιγαίο το 1973, συμπεριλαμβάνουν την προσπάθεια υφαρπαγής από την Ελλάδα της ευθύνης για έρευνα και διάσωση στο μισό Αιγαίο τη δεκαετία του ‘80, τη θεωρία των «γκρίζων ζωνών» τη δεκαετία του ‘90, την κλιμάκωση με νέες άδειες στην Ανατολική Μεσόγειο, την αποδοχή ως επισήμου δόγματος της «Γαλάζιας Πατρίδας», το «τουρκο-λιβυκό μνημόνιο» και φθάνουν μέχρι την τουρκική θεωρία περί του καθεστώτος αποστρατικοποίησης των νησιών του Αιγαίου.

Δείτε παρακάτω αναλυτικά την ιστορική αποκατάσταση και την επιχειρηματολογία της Ελληνικής Πολιτείας.

map1

map2

map3

map4

map5

map6

map7

map8

map9

map10

map11

map12

map13

map14

map15

map16