Την Κυριακή 3 Σεπτεμβρίου η Ορθόδοξος Εκκλησία μας, εορτάζει την ανάμνηση της Ανακομιδής των Ιερών Λειψάνων του Αγίου Νεκταρίου.

Για τους Έλληνες του Καΐρου πρωτίστως, αλλά και για όλον τον Αιγυπτιώτη Ελληνισμό, ο Άγιος Νεκτάριος είναι δικαιωματικά «ο δικός μας Άγιος». Πέρασε μεγάλο μέρος της ζωής του στην Νειλοχώρα διακονώντας με αυταπάρνηση τους πιστούς, κηρύσσοντας αδιαλείπτως το Λόγο του Θεού.

Χειροτονήθηκε Επίσκοπος Πενταπόλεως στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου στο Χαμζάουι του Καΐρου και πέρασε μεγάλο μέρος της ζωής του ως Πατριαρχικός Επίτροπος της Αιγυπτιακής μεγαλούπολης, διαμένοντας στην Επισκοπική κατοικία που σήμερα αποτελεί ένα καλαίσθητο μουσείο, το οποίο επισκέπτονται χιλιάδες πιστοί από όλο τον κόσμο.

Ο Άγιος Νεκτάριος, ο κατά κόσμον Αναστάσιος Κεφαλάς αντίκρυσε το πρώτο φως της ζωής  στη Σηλυβρία της Ανατολικής Θράκης την 1η Οκτωβρίου του 1846 και την 9η Νοεμβρίου του 1920 άφησε την τελευταία του πνοή στο θάλαμο 2 του Αρεταίειου Νοσοκομείου στην Αθήνα, όπου νοσηλευόταν για δύο μήνες.

Σαράντα χρόνια μετά την κοίμησή του, στις 20 Απριλίου του 1961 ανακηρύχθηκε Άγιος, σφυρηλατώντας πανηγυρικά έναν ακόμα χρυσό κρίκο στην μακρά αλυσίδα της Αγιοσύνης της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας μας. Στα εβδομήντα τέσσερα έτη της επίγειάς του περπατησιάς συμπύκνωσε μέσα από την  προσωπική του βιονομία ένα κρυστάλλινο και αψεγάδιαστο παράδειγμα της «εν Χριστώ ζωής» το οποίο δεν λογίζεται όμως δίχως Σταυρό. Ένα Σταυρό τον οποίο ο Άγιος Νεκτάριος κράτησε θεοπρεπώς και αξιοπρεπώς καθ’ όλη την διάρκεια του βίου του.

Υπέμεινε με καρτερικότητα την δημόσια διαπόμπευση που δέχτηκε από τους Εκκλησιαστικούς κύκλους της εποχής του, και δίχως ίχνος κακίας γύρισε και το άλλο μάγουλο, κοιτώντας στα μάτια τους επικριτές του κατακτώντας την υπέρτατη ολβιότητα. Την ίδια όμως αυτή στάση της ψυχικής αταραξίας, κράτησε ο νεοφανής αυτός Άγιος της πίστης μας και κατά τις στιγμές της αποδοχής, αλλά και αναγνώρισης του έργου του. Παρέμεινε ταπεινός και ολιγαρκής, κάνοντας πράξη τον Ευαγγελικό λόγο μέχρι την τελευταία επίγεια πνοή του.

Στο μικρό εκκλησάκι που βρίσκεται κάτω από την κατοικία του Αγίου Νεκταρίου, στον προαύλιο χώρο του Αγίου Νικολάου ο Μέγας Εκκλησιάρχης του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής Πανοσιολογιώτατος  Αρχιμανδρίτης Στέφανος τέλεσε σε ιδιαίτερα μυσταγωγικό κλίμα την Πανηγυρική Θεία Λειτουργία μετά αρτοκαλσίας  εις ανάμνηση της Ανακομιδής των Ιερών του Λειψάνων, μετά του Πανοσιολογιώτατου Αρχιμανδρίτη Παρθενίου, ενώ τους ύμνους έψαλε ο Ιεροψάλτης κ. Αλέξανδρος Μπάσης.

Όπως ανέφερε ο πατέρας Στέφανος στον ποιμαντικό του λόγο η ανάμνηση της Ανακομιδής των Ιερών Λειψάνων του Αγίου Νεκταρίου την 3η Σεπτεμβρίου, αποτελεί ένα ακόμα από τα μυριάδες θαύματα του Αγίου, αφού όπως τόνισε με ιδιαίτερη συγκίνηση,  το σώμα του  αντιστεκόταν για πολλά χρόνια στην φυσική φθορά και την σήψη, αναβλύζοντας ευωδία κάθε φορά που επιχειρείτο η Ανακομιδή των Ιερών του Λειψάνων.

Ο πατήρ Στέφανος μίλησε επίσης για την πορεία του βίου του Αγίου Νεκταρίου, τις ταπεινώσεις που υπέστη αλλά και το ψυχικό του θάρρος που τον κατέστησε τελικά φωτεινό οδοδείκτη της Ορθόδοξης πίστης.

Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας ακολούθησε κέρασμα με τον πατέρα Στέφανο να καλωσορίζει τους παριστάμενους και ιδιαιτέρως τις δύο νέες δασκάλες  της Αχιλλοπουλείου Σχολής, τις κυρίες Δήμητρα Πετρίδου και Ευγενία Μιχαηλίδου στις οποίες ευχήθηκε τα καλύτερα για την πρώτη τους σχολική χρονιά στο Κάιρο. Παρέστησαν επίσης μεταξύ άλλων  ο διευθυντής της Αχιλλοπουλείου Σχολής κ. Βασίλης Λάγιος  και ο Πρόεδρος του Ορθόδοξου Πατριαρχικού Κέντρου Σούμπρας κ. Γιώργος Ζουμπουλίδης.