Οι δασκάλες τους από νωρίς το πρωί, τους ζήτησαν να κλείσουν τα μάτια τους και να περιμένουν ακούνητοι και αγέλαστοι, σαν μαρμάρινα αγαλματάκια. Δεν πέρασε πολύ ώρα και ακούσαμε όλοι από μακριά τον χαρακτηριστικό ήχο από το ταμπούρλο που πλησίαζε και λεπτό με το λεπτό μεταμόρφωνε τον κόσμο γύρω από τα παιδικά προσωπάκια. Όταν άνοιξαν τα μάτια τους τα παιδιά κατάλαβαν ότι βρίσκονταν μέσα σε μια φούσκα από όνειρο. Ο Μάγος με το ταμπούρλο, ο κατά κόσμον Ηλίας Πίτσικας συνοδευόμενος από τον περιπλανώμενο θίασο της Ομάδας Τέχνης «Πάροδος» έφτασε και στο Κάιρο, για να δώσει χαρά και να γεννήσει με το θεατρικό παιχνίδι αληθινή και βαθιά συγκίνηση σε μικρούς και μεγάλους.
Βρήκαμε και εμείς οι μεγάλοι την ευκαιρία και πηδήξαμε με θάρρος μέσα σε αυτή την ονειρόφουσκα και τα είδαμε όλα με τα μάτια μας. «Θέλω να γίνω φίλος με το αγέρι… να το ρωτήσω πράγματα πολλά… να μου μάθει όσα εκείνο ξέρει… και να πηγαίνω μαζί του όπου και αν φυσά..» μας τραγούδησε ο γλυκός τροβαρούρος Γιώργος Μενεγάκης, ο οποίος παρέσυρε με τις νότες του τα χείλη όλων μας. Γίναμε ένα μουσικό σμάρι και η κάθε τάξη με τους μαθητές της εναλλάσσονταν στα φωνητικά σαν μια καλοκουρδισμένη χορωδία. Τα ζωηρά χαμόγελα και η ενεργητική ονειροπόληση ήταν τα μαγικά στοιχεία που έκαναν το μυαλό και την καρδιά όλων των παιδιών να ξεφύγει από το εδώ και το τώρα και να περιπλανηθεί ελεύθερο στους ήχους αυτής της μουσικής ονειροπόλησης. Και το έβλεπες στα μάτια τους πόσο το νιώθανε το αγέρι στο πρόσωπό τους και πόσο ανάγκη το είχανε να το ακολουθήσουν και να ταξιδεύσουν μαζί του όπου εκείνο και αν φυσά.
Το συναρπαστικό στοιχείο του θεατρικού αυτού παιχνιδιού ήταν ότι η ονειρόφουσκα έπαιρνε σε κάθε χτύπημα του μαγικού ταμπούρλου και άλλη μορφή. Πότε βλέπαμε τους καταπληκτικούς αυτούς Μάγους του θιάσου να μεταμορφώνονται σε κοιμισμένους, πότε να ξυπνάνε με το ζόρι και να παίρνουν τα φανταστικά αυτοκίνητά τους ποιος ξέρει για πού και πότε να στοιβάζουν στα ίδια αυτά αμάξια τους χαμογελαστούς μαθητές και να διαγράφουν ομόκεντρους κύκλους που μεγάλωναν και μίκραιναν και στο τέλος τέμνονταν μεταξύ τους. Κάποια άλλη στιγμή όλα τα αμάξια πάρκαραν και την ησυχία της ονειρόφουσκας δυναμίτιζε ο ήχος από το μπουζούκι του Μάγου Κωνσταντίνου Καρανάσιου που άρχισε με μουσική κουβέντα με την κιθάρα και τα παιδιά έστησαν αφτί για να ακούσουν τι λένε αυτοί οι δύο φοβεροί τύποι.
Κάποια στιγμή όλοι οι Μάγοι θέλησαν ένα μικρό διάλειμμα και βγαίνοντας από την ονειρόφουσκα τους περίμενε η πάντα χαμογελαστή κα Μαρία Σαγλάκη με τις δροσερές λεμονάδες στα χέρια για να τους ξεδιψάσει.
Σε όλη την σχολική ημέρα οι μαθητές εναλλάσσονταν στην θεατρική σκηνή του ιδιότυπου αυτού παιχνιδιού που ήταν γεμάτη από μουσικές και μελωδίες άλλοτε γελαστές και άλλοτε λυπητερές και λάμβαναν απλόχερα από τους εμψυχωτές και Μάγους της Ομάδας όλα τα απαραίτητα ερείσματα για τον γόνιμο προβληματισμό του νου, αλλά και για την αγωγή και διεύρυνση της ψυχής τους. Αργά το μεσημέρι και αφού τελειώσανε το φανταστικό τους αυτό ταξίδι στα Ελληνικά Σχολεία του Καΐρου κάτσαμε λίγο και μιλήσαμε με όλη την ομάδα. Τον κ. Άλκη Μπακογιάννη, την κα Ελένη Καλογιάννη, τον κ. Λεωνίδα Τσαγανό, τον κ. Οδυσσέα Καντζόγλου, τον κ. Κωνσταντίνο Καρανάσιο, τον κ. Γιώργο Μενεγάκη, την κα Βάσια Κουτσοβασίλη και φυσικά με τον οργανωτή και βασικό εμψυχωτή κ. Ηλία Πίτσικα.
Τους ρωτήσαμε πως δέσανε ως ομάδα και τι τους κρατάει μαζί ακόμα και ο καθένας με τα δικά του λόγια μας εξιστόρησε μια ιστορία που κρατάει από τα δικά τους παιδικά χρόνια που ήταν άρρηκτα συνυφασμένα με το θεατρικό παιχνίδι. Μεγαλώσαμε μαζί με τον Ηλία Πίτσικα, μας είπαν, στην κατασκήνωση και στο σχολείο. Έχουμε μοιραστεί μνήμες πολλές όλα αυτά τα χρόνια και η «Πάροδος» έγινε το σπίτι που φυλάξαμε τα καλύτερα μας όνειρα και ξέραμε ότι με τον χρόνο θα καρπίσουν, όπως και τελικά έγινε και μας βλέπετε εδώ σήμερα στο Κάιρο.
Ο κ. Πίτσικας πήρε στην συνέχεια τον λόγο και μοιράστηκε μαζί μας το βίωμα του ως Αιγυπτιώτης Έλληνας, τις νεανικές του εμπειρίες στην Νειλοχώρα, αλλά και το δικό του όραμα για την Ομάδα Πάροδος. Μας μίλησε επίσης για τις πολιτιστικές συνεργασίες της Ομάδας με σημαντικούς φορείς και φεστιβάλ στην Ελλάδα, αλλά και για την ανάγκη όπως μας είπε, να είμαστε όλοι μαζί να βρισκόμαστε και να εξελισσόμαστε ως άτομα και ως θεατρικό σύνολο. Τέλος ευχαρίστησε από καρδιάς τις Ελληνικές Κοινότητες Καΐρου και Αλεξανδρείας για την πρόσκληση αλλά και για την απλόχερη φιλοξενία.
Η χαρούμενη ημέρα για τα Σχολεία έκλεισε με μια υπόσχεση από το στόμα του κ. Πίτσικα, που όταν την άκουσαν τα παιδιά ζητωκραύγασαν από χαρά και αυτή δεν ήταν άλλη από το ότι πολύ σύντομα θα ανταμώσουμε και πάλι.
Αξίζει να περιπλανηθείτε στο παρακάτω σύνδεσμο όπου θα δείτε τις δράσεις, το όραμα, αλλά και επιδιώξεις αυτής της σημαντικής Ομάδας Τέχνης.