Για 4η συνεχόμενη χρονιά ο Μιχάλης Κουκίδης σαρώνει τα βαρύτιμα έπαθλα στο ιπποδρομιακό πρωτάθλημα των Αραβικών Εμιράτων

Βασίλης Α. Πουλαρίκας

Στις 15 Οκτωβρίου πραγματοποιήθηκε στο Γκεζίρα Σπόρτινγκ κλάμπ  στο Ζαμάλεκ του Καΐρου το παναιγυπτιακό πρωτάθλημα ιπποδρομιών αραβικών αλόγων, το οποίο διοργάνωνει κάθε χρόνο η «Προεδρεία» των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων. Το πρωτάθλημα τελείται υπό την αιγίδα του Προέδρου των Εμιράτων Σεΐχη Μοχάμεντ μπίν Ναχιάν και έχει ως σκοπό την περεταίρω διάδοση σε όλο τον κόσμο της  αγωνιστικής ιππασίας με Αραβικά άλογα.

Στην σημαντική αυτή ιπποδρομιακή διοργάνωση που συμμετέχουν 60 αραβικά άλογα γεννημένα στην Αίγυπτο από διάφορες φάρμες και στάβλους της Νειλοχώρας,  ο Αιγυπτιώτης προπονητής αλόγων κ. Μιχάλης Κουκίδης κατέκτησε για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά τα βαρύτιμα έπαθλο της πρώτης και της δεύτερης θέσης στην μεγάλη ιπποδρομία των 1600 μέτρων με τα δύο από τα επτά άλογα που κατέβασε στις διάφορες αγωνιστικές κούρσες.

Ο κ. Κουκίδης μοιράζει πλέον τον χρόνο του αποκλειστικά στις δύο φάρμες που προπονεί τα άλογα του Δρ. Μοχάμεντ Αμπνελραχμαν Σααφάν στα περίχωρα του Ελ Αλαμέιν και στην Ελσαχέια, 30 χιλιόμετρα έξω από την Ισμαηλία.

Στις λίγες μέρες που μένει πια στο Κάιρο,  συναντήσαμε τον ρέκτη αυτόν Αιγυπτιώτη στην Ελληνική μας Στέγη στην Ηλιούπολη  και μέσα από τα δικά του λόγια, σας παρουσιάζουμε το πάθος του για τα άλογα αλλά και την ιστορία τριών γενιών  προπονητών και αναβατών αλόγων ιπποδρόμου. Απολαύστε τον.

Πως ξεκίνησε η δική σας ενασχόληση με τα άλογα και την αγωνιστική ιπποδρομία;

Από μικρό παιδί με έπαιρνε ο πατέρας μου μαζί του στην δουλειά. Μεγάλωσα μέσα στους στάβλους και τα πρώτα μου ακούσματα σαν παιδάκι ήταν τα χλιμιντρίσματα των αλόγων. Στριφογύρναγα μέσα στα πόδια τους καθώς περπατούσαν και αυτό ήταν το παιχνίδι μου. Θυμάμαι την χαρά που ένιωθα όταν ακουμπούσα στην ράχη τους και άκουγα την ανάσα τους. Το «μικρόβιο» μπήκε λοιπόν στην καρδιά μου στα μικρά μου χρόνια καθώς έβλεπα τον πατέρα μου να προπονεί τα άλογα. Έβλεπα αυτή την μαγική σχέση μεταξύ του αλόγου και του προπονητή, που ξεκινούσε από την στιγμή που το μικρό αλογάκι ακόμα δεν μπορούσε καλά καλά να τρέξει μέχρι την στιγμή που το αλογάκι αυτό κατάφερνε να κερδίσει ένα αγώνα. Σε όλο αυτό το διάστημα, που μέρα με την μέρα το άλογο μάθαινε και εξελισσόταν, ο πατέρας μου ήταν μέρα και νύχτα, δίπλα του. Όσο τα έβλεπα αυτά τόσο ήθελα να γίνω και εγώ σαν αυτόν. Μετά από ένα δύο χρόνια υπό την δική του αυστηρή εκπαίδευση το 1979 πήρα τελικά την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος το 1981. Από τότε δεν μπορώ να φανταστώ διαφορετικά την ζωή μου. Τα άλογα δεν είναι μέρος της ζωής μου, αλλά η ίδια μου ζωή.

Πόσες γενιές πίσω ξεκινά η σχέση αυτή με τα άλογα;

Εγώ είμαι η τρίτη γενιά προπονητών αλόγων. Ο παππούς μου ο Μιχάλης Κουκίδης, ήρθε στις αρχές του 20^ου αιώνα από την Κύπρο και γοητεύτηκε από την Αίγυπτο. 35 χρόνια ήταν αναβάτης με μεγάλες διακρίσεις και επιτυχίες στο ενεργητικό του και άλλα 35 χρόνια ήταν προπονητής αγώνων. Ο πατέρας μου ο Γιάννης ανέλαβε το 1945 ως προπονητής και συνέχισε μέχρι το τέλος της ζωής του να είναι δίπλα στα άλογα και αφού ανέλαβα και εγώ την οικογενειακή παράδοση.

Τώρα ο γιός μου είναι η επόμενη γενιά. Του αρέσει το επάγγελμα, αλλά δεν θέλει να μείνει στην Αίγυπτο.

Μιλήστε μας λίγο για την ιστορία των ιπποδρομιών όπως την ζήσατε εσείς εδώ στην Αίγυπτο;

Οι ιπποδρομίες άνθησαν στην Αίγυπτο κατά την εποχή της Αγγλικής αποικιοκρατίας με δεκάδες στάβλους και πάρα πολλές ιπποδρομίες. Ξακουστός ήταν ο ιππόδρομος στην πλατεία Ρώξη που δέσποζε το 1963.  Σταδιακά οι στάβλοι, αλλά και οι αγωνιστικοί στίβοι  έφθιναν με τους τελευταίους στο Κάιρο να κλείνουν το 2019 στην Ηλιούπολη. Ξακουστά ονόματα είχε δώσει και η Ελληνική μας Παροικία στο τομέα αυτό. Τουλάχιστον 15 ήταν οι Έλληνες προπονητές αλόγων και αναβάτες την δεκαετία του 40 μέχρι την δεκαετία του 60. Θυμάμαι μερικά χαρακτηριστικά ονόματα προπονητών όπως τον Σολωμονίδη, τον Χατζηπαναγή, τον Φίτρο.

Αξιόλογοι και ταλαντούχοι Έλληνες αναβάτες πέρασαν από τους στίβους μας όπως ο Σιναδινός, ο Γιάννης Λούρας, ο Μανώλης Καρδάσης που ήταν και ο τελευταίος Έλληνας αναβάτης και πατέρας της Γιάννας Καρδάση από τα Γραφεία της Κοινότητας.

Ιδιοκτήτες αλόγων στην δεκαετία του 50 και του 60 ήταν και πολλοί Έλληνες που ο πατέρας μου Γιάννης δούλευε για λογαριασμό τους. Θυμάμαι χαρακτηριστικά τον Σαρπάκη, τον Θυραίο, τον Ρεπατή, τον Σαββίδη, τον Κανακάρη από την Αλεξάνδρεια, τον  Χριστοδούρου, και στα τελευταία χρόνια τον  Γιώργο Κουτσουμπέλη.

Αυτές ήταν οι χρυσές δεκαετίες του ιπποδρομιακού αθλητισμού στην Αίγυπτο. Τώρα δυστυχώς η εικόνα που παρουσιάζουμε δεν έχει καμία σχέση με το παρελθόν αλλά  δειλά δειλά βλέπουμε σημάδια ανάκαμψης. Όλοι εμείς που βρισκόμαστε δίπλα στο άλογο προσπαθούμε να ανοίξουμε «νέους δρόμους» στην Αίγυπτο και το εξωτερικό, έτσι ώστε να ανακτήσουμε και πάλι την παλιά αίγλη του θαυμάσιου αυτού αθλήματος.

Τι περιλαμβάνει μια τυπική σας ημέρα στον στάβλο ;

Η μέρα μου ξεκινά κατά τις 4 το πρωί και μόλις ανοίξω τα μάτια μου, δεν σας κρύβω ότι τα  πρώτα που βλέπω είναι τα άλογα. Φροντίζω για την τροφή τους σε συνεργασία βέβαια με τον σταβλίτη, επιβλέπω την καθαριότητα τους και γενικά όλες τις συνθήκες υγιεινής τους. Οποιαδήποτε ανησυχία του αλόγου, αρρώστια ή αλλαγή στην συμπεριφορά του είναι για εμένα ένα καμπανάκι που πρέπει να βρω την λύση. Στην περίπτωση που όλα κυλήσουν καλά με την πρωινή φροντίδα αρχίζει η προπόνηση, η οποία γίνεται σε στενή συνεργασία με τον αναβάτη. Τον καθοδηγώ για το πώς ο ίδιος θα ανεβάζει συνεχώς την επίδοσή του, αλλά και πώς το άλογο θα δυναμώσει τους μύες του και θα βελτιώσει την αναπνοή του για να αντέχει στις επίπονες πιέσεις των αγώνων, ιδίως στις μεγάλες αγωνιστικές αποστάσεις. Μετά την εξαντλητική πρωινή προπόνηση το άλογο «κρυώνει» σιγά σιγά  όπως λέμε στην δουλεία μας, και επανέρχεται σε κατάσταση ηρεμίας. Μετά ξεκουράζεται και τρώει. Βρίσκομαι κοντά του όλη την ημέρα ελέγχοντας τα πάντα. Πρέπει να έχετε υπόψιν σας ότι το άλογο δεν μπορεί να μιλήσει, οπότε πρέπει εγώ να καταλάβω από τις αντιδράσεις του ότι κάτι δεν πάει καλά. Να δώσω ένα απλό παράδειγμα. Αν αφήσει τροφή στην ταΐστρα, ξεκινάω έναν κύκλο ελέγχων για να διαπιστώσω τι φταίει. Πιο πολύ φροντίζω για την υγεία του αλόγου παρά για την δική μου υγεία (γέλια)

Με κάθε άλογο που προπονώ δένομαι μαζί του και αυτή η σχέση που φτιάχνουμε είναι μερικές φορές πιο βαθιά από σχέσεις που έχω με τους ανθρώπους που υποτίθεται μιλάμε και την ίδια γλώσσα.

Για τέταρτη χρονιά κατακτάτε τις πρώτες θέσεις στο σημαντικό αυτό πρωτάθλημα. Τι προσδοκάτε για το μέλλον;

Πράγματι, το Πρωτάθλημα αυτό των Εμιράτων είναι μια σημαντική αθλητική διοργάνωση. Με χαροποιεί που η δουλειά μου ανταμείβεται με αυτές τις διακρίσεις. Ελπίζω η Αίγυπτος να καταφέρει να βρει και πάλι τον βηματισμό της και να γίνει και πάλι μια από τις μεγάλες Αραβικές δυνάμεις στις ιπποδρομίες. Μέχρι τότε εγώ θα είμαι στους στάβλους και θα κάνω αυτό που αγαπώ και  ξέρω να κάνω καλύτερα στην ζωή μου. Να προπονώ άλογα.  

(Φωτο. Μιχάλης Κουκίδης)