Η  Τσικνοπέμπτη 7 Μαρτίου ξεκίνησε σαν μια κανονική και συνηθισμένη ημέρα στα Ελληνικά μας σχολεία στην Ηλιούπολη του Καΐρου. Οι μαθητές, οι δάσκαλοι και οι καθηγητές ήταν στην ώρα τους και όλα μπαίνανε στις ίδιες ράγες της καθημερινής ρουτίνας που ορίζει κάθε σχολική μέρα στην Αχιλλοπούλειο και στην Αμπέτειο Ελληνική Σχολή. Για αυτήν την ξεχωριστή ημέρα όμως στις «τσάντες» όλων ήταν κρυμμένη και μια πολύχρωμη σερπατίνα. Μια αστεία μάσκα, μια στολή ή κάτι, μικρό ή μεγάλο που θα ήταν σε θέση να αλλάξει την εικόνα του εαυτού μας που αντικρίζουμε κάθε πρωί στον καθρέφτη λίγο πριν κλείσουμε την εξώπορτα και ξεκινήσουμε την ημέρα μας.

Κάπως έτσι λοιπόν το σύνθημα δόθηκε γύρω στις δώδεκα το μεσημέρι από τον Διευθυντή της Αχιλλοπουλείου και όλοι μονομιάς αφήσαν τα μολύβια τους στα θρανία, μαζέψαν γρήγορα γρήγορα τα βιβλία τους και άρχισαν να «υφαίνουν» τον φαντασιακό κόσμο του Καρναβαλιού που σε καμία περίπτωση δεν είναι μόνο για τους μικρούς.

Ο Καρναβαλικός «μπαξές» είχε τα πάντα. Από αστείες στολές, και μάσκες φοβιστικές, σε ολοκληρωμένες ρομαντικές φορεσιές πριγκιπισσών, αλλά αδυσώπητων κατακτητών που διψούν για εκστρατείες  και κατακτήσεις νέων τόπων, και φυσικά ευφάνταστες περούκες που απλά όταν τις βλέπαμε στο κεφάλι ενός ενήλικα, πέφταμε κάτω από τα γέλια.

Η κυρία Ευαγγελία Χαλκιά με την γνωστή σε όλους μας μαγική της μπαγκέτα συντόνιζε όλη αυτή την ενέργεια με υποδειγματικό τρόπο. Όποιος έμπαινε στο γραφείο της είχε και ένα αποκριάτικο αίτημα που χωρίς να πει λέξη καθρεφτιζόταν στο χαμόγελό του. Εεε  λοιπόν αυτό το χαμόγελο, ή και το μειδίαμα έστω, το ανέλυε σε χρόνο ρεκόρ και έδινε την μάσκα και την στολή που ταίριαζε γάντι στην περίπτωση.

Και αφού τους έντυσε και τους ξαναέντυσε όλους, το γλέντι ξεκίνησε αμέσως στο θέατρο του σχολείου που είχε μετατραπεί σε τεράστια χορευτική πίστα με όλες τις δασκάλες του Δημοτικού και του Νηπιαγωγείου στις επάλξεις για την μεγάλη μέρα. Μουσική δυνατά και χορός ασταμάτητος, χαρούμενα κυνηγητά και γκρίνιες αναπόφευκτες κάποιες στιγμές που όμως οι γελαστές «κυρίες» κατάφερναν να ηρεμούν τα πνεύματα και να δίνουν και πάλι τον εορταστικό τόνο με το δικό τους παράδειγμα.

Γύρω στη μία και μισή και ενώ ο Αποκριάτικος χορός ήταν στο ζενίθ του, μας τράβηξε στην κυριολεξία από τα ρουθούνια η μεθυστική τσίκνα που ερχόταν από το προαύλιο των σχολείων και έδινε το παρόν στο πανάρχαιο αυτό έθιμο της πατρίδας μας.

Οι ψησταριές είχαν παραταχθεί στην σειρά και οι ψήστες… μαινόμενοι, έριχναν όλο και περισσότερο κάρβουνο, σαν να ’θελαν η τσίκνα από την Ελληνική αυλή του Καΐρου να φτάσει μέχρι την Ελλάδα, σαν σημάδι καπνού, μιας Παροικίας που δεν ξεχνά τα ήθη και τα έθιμα της πατρίδας που την γέννησε.

Γελαστοί όλοι οι ψήστες, αλλά σοβαροί και αφοσιωμένοι στο καθήκον της ημέρας, γυρνούσαν τα κρέατα στην φωτιά και γέμιζαν τις πιατέλες με απίστευτη ταχύτητα που σε κάποιες φορές όμως, βλέπαμε το βλέμμα τους πρόσκαιρα να θολώνει όταν η ζήτηση υπερίσχυε της προσφοράς. Λίγες ήταν αυτές οι στιγμές  και με την συντονισμένη τους δράση και φυσικά με την εμπειρία χρόνων κατάφερναν να ικανοποιήσουν και τους πιο απαιτητικούς.

Ο λόγος, βέβαια για τον Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων που οργάνωσε όλο αυτό το γλέντι με την Πρόεδρο κα Ράνια Μουσταφά Μόσχου, αλλά και όλους τους γονείς του Συλλόγου πίσω από τις ψησταριές, τον Πρόεδρο του Ελληνικού Ναυτικού Ομίλου κ. Γιώργο Ρεκτσίνη με την γνωστή στολή του ως Σέφ και τον Κοινοτικό Επίτροπο κ. Στέλιο Χαλκιά, ο οποίος μία  που έψηνε μία που καμάρωνε τον Σπάιντερμαν γιο του, αλλά και την Πρόεδρο της Επιτροπής Κοινονικής Συμπαράστασης των Προσκόπων κα Κωνσταντίνα Γεδεών.

Στην απέναντι μεριά της αυλής οι μαθητές της Αμπετείου Σχολής, έστησαν την δική τους Τσικνοπέμπτη. Άναψαν μόνοι τους τα κάρβουνα, οργάνωσαν τα κρέατα και τους μεζέδες και έστησαν, όπως κάνουν κάθε χρόνο το δικό τους Τσικνογλέντι. Βέβαια οι καθηγητές τους και κάποιοι έμπειροι ψήστες από το Δημοτικό τριγύριζαν γύρω από τις ψησταριές τους προσφέροντας την κατάλληλη στιγμή την βοήθειά τους.

Η πρώτη φάση την εορταστικής ημέρας, έληξε γύρω στις πέντε το απόγευμα, με την Ελληνική μας  Στέγη να παίρνει την σκυτάλη από την σχολική Τσικνοπέμπτη στις επτά το απόγευμα και ανεβάζει στροφές  γεμίζοντας στην κυριολεξία όλα τα τραπέζια σε λίγο χρόνο μέσα και έξω από την Στέγη.

Η ομάδα της επιτυχίας γνωστή και αποτελεσματική. Ο κ. Μιχάλης Γκρουνστέιν, ο κ. Ανδρέας Ρούσσος, στην κουζίνα και στην σάλα συντόνιζαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την ροή της βραδιάς. Ορτύκια, μπριζόλες και πόσα άλλα ψητά στο μενού έκαναν όλους να χαμογελούν που επέλεξαν την «Στέγη» και για αυτή την γιορτινή ημέρα.

Από νωρίς το μεσημέρι μέχρι αργά το βράδυ η Ελληνική μας Παροικία στο Κάιρο γιόρτασε με τον πιο ζωηρό και χαρούμενο τρόπο την Τσικνοπέμπτη, αφήνοντας για μια ακόμα χρονιά το στίγμα μιας Παροικίας που θέλει και ξέρει να γλεντά «αλά Ελληνικά».

Στο γλέντι της «Στέγης» μεταξύ πολλών άλλων είδαμε και τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Μέμφιδος Νικόδημο, τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Ιππώνος Στέφανο, τους Κοινοτικούς Επιτρόπους κ.κ. Λεωνίδα Φοντριέ και Στέλιο Χαλκιά.

(φώτο: Ράνια Μουστάφα Μόσχου, Γιώργος Ρεκτσίνης, Στέλιος Χαλκιάς)