Ο Κώστας Φέρρης στα Ελληνικά Σχολεία του Καΐρου

Βασίλης Α. Πουλαρίκας

Ένα ιδιότυπο ταξίδι στον χώρο και στον χρόνο ζήσαμε όλοι εμείς, που βρεθήκαμε κοντά στους μαθητές και στους εκπαιδευτικούς των Ελληνικών μας Σχολείων, στην Ηλιούπολη του Καΐρου το πρωί της Τρίτης 19 Νοεμβρίου.

Ο Κώστας Φέρρης, ο Αιγυπτιώτης αυτός διακεκριμένος καλλιτέχνης και περήφανος απόφοιτος της Αμπετείου Σχολής, που βρίσκεται στην Αιγυπτιακή Πρωτεύουσα συμμετέχοντας στο 45^ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καΐρου, αποδέχτηκε με χαρά την πρόταση του Συντονιστή Εκπαίδευσης κ. Γιώργου Κοκορέλη και αφέθηκε συμπαρασύροντάς μικρούς και μεγάλους στο μαγικό γαϊτανάκι του χρόνου, χωρίς να βάλει κανέναν όρο αλλά και χωρίς να δεχτεί κανέναν όριο στη  δίνη της δικής του νιότης.

Γύρισε την σελίδα του απουσιολογίου 71 χρόνια πίσω και με ένα ανοιγόκλειμα των ματιών του φώναξε με όλη την δύναμη της ψυχής του «παρών» στον διαβόητο διευθυντή Κονά  παίρνοντας με ζωντάνια την θέση του στα θρανία της Αμπετείου του 1953, πλάι  στους συμμαθητές του, μέσα στους οποίους ήταν ο Νίκος Ζερεφός και ο Σταύρος Βαρουφάκης.

Στην είσοδο της Αμπετείου του σήμερα τον υποδέχτηκε ο διευθυντής της Σχολής κ. Βασίλης Μπακούρος, αλλά και όλοι οι καθηγητές της Σχολής. Ο κύριος Φέρρης χαιρέτησε με εγκαρδιότητα τους Έλληνες και τους Αιγύπτιους εκπαιδευτικούς, ανταλλάσσοντας μια γλυκιά κουβέντα με όλους.

Στην επίσκεψή του τον συνόδευαν η σκηνοθέτης-σεναριογράφος και συνεργάτιδά του κα Κατερίνα Πανταζοπούλου, η παραγωγός κα Φαίη Πατσαλίδου, αλλά και ο κ. Δημήτρης Γεράρδος από την Ελληνική Κοινότητα Καΐρου.

Πρώτη στάση για ένα καφέ στο Γραφείο του Διευθυντή, με τον κύριο Φέρρη να προσφέρει στην βιβλιοθήκη της Σχολής δύο αντίτυπα από την «Γέφυρα των Λεμονιών», το βιβλίο που έγραψε μαζί με την κα Πέρσα Κουμούτση.  O ίδιος μας εκμυστηρεύτηκε ότι το βιβλίο  βασίστηκε στο σενάριο που είχε εμπνευστεί και κρατούσε στο συρτάρι του για 30 χρόνια.

Ο κ. Μπακούρος στην συνέχεια, ως αντίδωρο για την τιμητική αυτή επίσκεψη, προσέφερε στον κύριο Φέρρη ένα αναμνηστικό της Αμπετείου Σχολής και μια καλαίσθητη μεταξοτυπία της Αγίας Αικατερίνης.

Στον λίγο χρόνο αυτού του πρώτου καφέ στο γραφείο του Διευθυντή της Αμπετείου, ειπώθηκαν τόσα πολλά και ουσιαστικά για μια εποχή που έχει περάσει ανεπιστρεπτί και χρειαζόμαστε πολλές σελίδες για να τα περιγράψουμε.

Μουσικές εξαίσιες της Ανατολής, αρώματα και χρώματα από τα παζάρια στους δρόμους της Σούμπρας του ‘50, με τον Ντέμη Ρούσσο και την Δαλιδά να περιδιαβαίνουν με νοσταλγία στην συναισθηματική αφήγηση του κ. Φέρρη από το ένα φωτεινό σημείο στο άλλο, μέχρι που στο τέλος «είδαμε» και τον ίδιο να παίρνει μια μαθητική συνέντευξη από τον πρωτοεμφανιζόμενο, αλλά πολλά υποσχόμενο τότε Ομάρ Σαρίφ.

Η ώρα όμως είχε περάσει και «όλη η Αμπέτειος» τον περίμενε στο θέατρο. Σηκώθηκε, άφησε μισοτελειωμένο τον καφέ και μπήκε καταχειροκροτούμενος στην μεγάλη αίθουσα του σχολείου για να απολαύσει μια συναρπαστική γιορτή, που σε πολύ λίγο χρόνο μαθητές και καθηγητές είχαν ετοιμάσει για να τον τιμήσουν.

Ένας ξεσηκωτικός  χορός από τους μαθητές επί σκηνής για την αρχή, με τον καθηγητή τους κ. Θεόδωρο Τσιλιμπώκο να δίνει τον τόνο και όλους εμάς να χειροκροτούμε με πάθος στον ρυθμό.

Στην συνέχεια η μαθήτρια της 2^ας Λυκείου Χριστίνα Ρεκτσίνη παρουσίασε στον κ. Φέρρη την ίδια του την ζωή σε μια συνοπτική προβολή των σημαντικών σταθμών της πορείας του, την οποία επιμελήθηκε η καθηγήτρια των Αγγλικών κα Ελένη Μουμούρη.

Συγκινημένος ο κ. Φέρρης μίλησε στα παιδιά από καρδιάς για το συναρπαστικό ταξίδι της μαθητικής του ζωής, αλλά και για όλα του τα χρόνια, λίγο πριν κλείσει τα 90, πού όπως είπε, μοναδικό του καύσιμο ήταν η αγάπη και το πάθος που έβαζε με πείσμα σε ότι καταπιανόταν. Τους  συμβούλεψε να κάνουν και αυτοί το ίδιο, να ακολουθούνε πάντα τον  δρόμο της καρδιά τους και να προσπαθούνε όσο μπορούνε να είναι καλοί και ευγενικοί άνθρωποι.

Η δεύτερη στάση του κυρίου Φέρρη στο μοναδικό αυτό ταξίδι στον χρόνο ήταν στην Αχιλλοπούλειο Ελληνική Σχολή. Τον υποδέχτηκε ο  Διευθυντής κ. Βασίλης Λάγιος μαζί με τους εκπαιδευτικούς αλλά και όλους τους μαθητές του Δημοτικού που περίμεναν να τον δουν με ανυπομονησία στο θέατρο της Σχολής.

«Πόσα χρόνια σπουδάσατε;» ρώτησε ο Γιούσεφ, «είσαστε εσείς που λέγατε στους άλλους τι να κάνουν στις ταινίες;» ρώτησε η Ναντίν, «σας αρέσουν τα παραμύθια;» τον ρώτησε ο Καρίμ και αφού απάντησε πως του αρέσουν τον ξαναρώτησε γιατί ήθελε να μάθει ποια ήταν τα αγαπημένα του.

Τόσες ερωτήσεις και άλλες τόσες που εντυπωσίασαν ειλικρινά τον καλεσμένο. Γελούσε με την καρδιά του και έλεγε ιστορίες από τα παιδικά του χρόνια και μόλις είπε τη ηλικία του που ήταν κοντά στα 90 ο Κωνσταντίνος πετάχτηκε από την θέση και φώναξε με έκπληξη. Δεκαπέντε φορές πάνω από εσένα του απάντησε ο κ. Κοκορέλης.

«Είχα παίξει σε αυτό εδώ το θέατρο, στο Σπετσεροπούλειο Ορφανοτροφείο όταν ήμουν μικρός, ένα έργο που λεγόταν «Η κατάρα της μάνας» και έκανα τον τσολιά. Εδώ ήταν είμαι σίγουρος. Θυμάμαι τα σανίδια.» Πόσες ιστορίες έλεγε που δεν χορταίναμε να τον ακούμε όλοι, ιστορίες που τον ξανακάνανε, όπως μας είπε για δυο ώρες νέο. Έτοιμο να ξεκινήσει και πάλι για μια καινούρια αρχή.

Η χαρούμενη και γόνιμη αυτή επίσκεψη του κ. Κώστα Φέρρη, στην καρδιά της Ελληνικής Παροικίας που δεν είναι άλλη από τα σχολεία μας, έφτασε στο τέλος της γύρω στις τρείς το μεσημέρι με πολλές αναμνηστικές φωτογραφίες  και μια τρυφερή υπόσχεση από τον ίδιον ότι θα ξανάρθει σύντομα.

Δείτε εικόνες από την επίσκεψη