«Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία» από την Αχιλλοπούλειο Σχολή. Το Πολυτεχνείο δείχνει στα νέα παιδιά το δρόμο της συνέχειας

Κάθε μνήμη που επιστρέφει, επιστρέφει για να μας διδάξει ό,τι, ηθελημένα ή άθελά μας, λησμονήσαμε και να μας επαναφέρει στον σωστό δρόμο της αρετής και της τόλμης. Και αυτός ήταν ο δρόμος, ο δύσκολος, που πήραν οι φοιτητές του Πολυτεχνείου, αλλά και όλος ο αδούλωτος λαός μας, όταν ξεχύθηκε με πάθος, μια μέρα σαν τη σημερινή, πριν από 52 χρόνια.

17 Νοεμβρίου 1973. Μια μεγαλειώδης εξέγερση στο Πολυτεχνείο, που συμπύκνωσε τη φωνή, την οργή, αλλά και το όραμα ενός ολόκληρου λαού σε τρεις μονάχα λέξεις, τις οποίες οι εξεγερμένοι Έλληνες βροντοφώναζαν κρεμασμένοι στα κάγκελα: ΨΩΜΙ ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.

Φώναζαν με όλη τη δύναμη της ψυχής τους, μέχρι να τους παρασύρει με μανία το τάνκ των συνταγματαρχών που εισέβαλε, γκρεμίζοντας την σιδερένια πύλη δίχως να υπολογίζει τις ανθρώπινες ζωές.

Τη Δευτέρα 17 Νοεμβρίου, η σχολική μας κοινότητα στην Αχιλλοπούλειο Σχολή του Καΐρου στάθηκε με σεβασμό απέναντι στην ιστορική αυτή επέτειο του Πολυτεχνείου, τιμώντας όλους εκείνους που ύψωσαν το ανάστημά τους απέναντι στο σκοτάδι και έφεραν με την θυσία τους το φως στις καρδιές ενός ολόκληρου λαού.

Οι τάξεις γέμισαν από λαμπερές ακτίνες της γνώσης και της συγκίνησης, καθώς όλοι οι μαθητές συμμετείχαν ενεργά με τις δασκάλες τους στη γιορτή, αποδίδοντας τον δικό τους φόρο τιμής στους αγώνες για ελευθερία και ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Η εκδήλωση άνοιξε με την προβολή ενός βίντεο, όπου αυθεντικά ντοκουμέντα του ’73 έφεραν κοντά στα παιδιά το παλλόμενο καρδιοχτύπι εκείνων των ημερών. Οι εικόνες έγιναν γέφυρα που συνέδεσε το χθες με το σήμερα.

Στη συνέχεια, κάθε τάξη παρουσίασε ποιήματα αφιερωμένα στο Πολυτεχνείο. Λόγοι λιτοί, καθαροί, παιδικοί, μα βαθιά ουσιαστικοί, υψώθηκαν μέσα στις αίθουσες σαν μικρά φαναράκια που φωτίζουν τη μνήμη, συνοδευόμενοι από τραγούδια της εποχής που αντηχούν ως σύμβολα ελπίδας και αγώνα.

Η γιορτή ολοκληρώθηκε μέσα σε ατμόσφαιρα δημιουργίας. Μαθητές και εκπαιδευτικοί εργάστηκαν συλλογικά, φτιάχνοντας κατασκευές που με χρώμα, φαντασία και ευαισθησία αποτύπωσαν τα δικά τους μηνύματα για την ελευθερία, την ειρήνη και την αξία της δημοκρατίας. Μίλησαν για τις πανανθρώπινες αξίες που οφείλουμε να παραδίδουμε από γενιά σε γενιά, και για το χρέος τους, ως νέοι, να προτάξουν τα δικά τους στήθη και να παλέψουν, όπως οι φοιτητές του Νοέμβρη, για να κατακτήσουν ξανά την ελευθερία.

Το Πολυτεχνείο δείχνει το δρόμο της συνέχειας στα νέα παιδιά. Τα μηνύματά του τότε, είναι ακόμα ζωντανά και στέκονται απέναντι σε κάθε εξουσία.

(φώτο: Αθανασία Δημοπούλου)

Ένα ταξίδι στις τρεις μέρες της μεγαλειώδους εξέγερσης, όπως καταγράφονται στο αρχείο της ΕΡΤ.