Άκρως φορτισμένη συγκινησιακά, εξίσου, όμως, και αποκαλυπτική ήταν η ομιλία του Προέδρου της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου κ. Χρήστου Καβαλή, κατά τη διάρκεια του ετήσιου Μνημόσυνου των Ευεργετών, που πραγματοποιήθηκε, την περασμένη Κυριακή 4 Μαρτίου 2018, στην εκκλησία των “Εισοδίων της Θεοτόκου” στην Ηλιούπολη.

Συγκεκριμένα, ο Πρόεδρος της Ε.Κ.Κ. ανέφερε τα εξής:

“Δεύτερη Κυριακή των Νηστειών, σήμερα δηλαδή, είθισται να γιορτάζουμε και να τιμούμε τους Μεγάλους Ευεργέτες, τους Ευεργέτες, τους Μεγάλους Δωρητές, τους Δωρητές, τους Προέδρους της Κοινότητας, Επιτρόπους και τους Συνδρομητές της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου και της Φιλοπτώχου.

Είναι το ελάχιστο χρέος το οποίο οφείλουμε όλοι εμείς, που έχουμε καρπωθεί τις ευαισθησίες τους, είτε αυτοί είναι Ναοί, είτε είναι Νοσοκομεία, Γηροκομεία, Ορφανοτροφεία, παλαιότερα συσσίτια, Ιδρύματα, όλα αυτά που εμείς σήμερα, χωρίς την μεγαλόψυχη προσφορά τους, δε θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε αυτό το χρέος, αυτό το έργο.

Για αυτό η σημερινή ημέρα είναι πολύ σημαντική! Να βρισκόμαστε όλοι και να ανάβουμε ένα κερί στην ψυχή αυτών των ανθρώπων, που ο Θεός τους έδωσε, αλλά δεν ξέχασαν να δώσουν, που ο Θεός τους έδωσε την ευλογία του πλούτου, αλλά από την άλλη μεριά και οι ίδιοι δεν ξέχασαν το συνάνθρωπό τους… που έχει ανάγκη.

Δεν αρκέσθηκαν με το να περνάνε καλά, προσπάθησαν να δώσουν από αυτό που ο Θεός απλόχερα τους έδωσε.

Δεν είναι μόνον αυτοί, είναι και οι Πρόεδροι και οι Κοινοτικοί Επίτροποι που μπορεί να μην έδωσαν στο χρηματικό ή στο υλικό κομμάτι, έδωσαν, όμως, χρόνο και μπόρεσαν να συνεχίσουν μια αλυσίδα που ξεκίνησε πάνω από 150 χρόνια πριν, και συνεχίζει μέχρι σήμερα.

Είναι, λοιπόν, χρέος όλων μας να τιμήσουμε αυτούς τους ανθρώπους και να δώσουμε μια υπόσχεση πως θα συνεχίσουμε αυτό που ξεκίνησαν ο ίδιοι…

Στις μέρες μας ο Ευεργετισμός έχει εκλείψει πολύ, λίγοι είναι οι Ευεργέτες. Δεν μπορεί σήμερα να μη θυμόμαστε την απώλεια της Μεγάλης Ευεργέτιδας της Παροικίας μας Στέλλας Κυριάζη.

Σύντομα αποκαλυπτήρια προτομής Στέλλας Κυριάζη

Σε λίγο καιρό, πιστεύω σε 1 μήνα, έξω από εδώ, έξω από αυτό εδώ το κτίριο, θα υπάρχει η προτομή της, στραμμένη, να βλέπει, στην αυλή των παιδιών, τα παιδιά για τα οποία πάντα προσπαθούσε να τους δώσει ό,τι καλύτερο είχε, αλλά και όλους όσους βοηθούσε με την αγάπη της άμεσα.

Με αυτές τις σκέψεις, θα ήθελα όλοι μαζί σήμερα να σκεφθούμε αυτούς τους ανθρώπους πόσο σημαντικό έργο έκαναν, πως όταν έφυγαν έμειναν τα έργα τους, δεν έσβησαν με την φυσική απώλεια του ονόματος ή του σώματός τους.

Συνεχίζουν… και σίγουρα η ψυχή τους σήμερα μετά από εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια, θα έλεγα.  Οι Αιγυπτιώτες Έλληνες  έχουμε το ευτύχημα να έχουμε πολλούς Ευεργέτες, όχι μόνο στην Αίγυπτο αλλά και στην ίδια την Πατρίδα, στην Ελλάδα.

Τα μεγαλύτερα Ιδρύματα που υπάρχουν στην Ελλάδα τα έκαναν Αιγυπτιώτες…

Η ψυχή, λοιπόν, όλων αυτών σήμερα μαζί με την Στέλλα θα είναι εδώ, για να μας δει όλους πως ανάβουμε ένα κερί, και ευχόμαστε όλοι μαζί ¨Αιωνία τους η Μνήμη”…

Ας κλείσουμε, λοιπόν, τα αυτιά μας σε αυτούς που δε θέλουν να υπάρξει αυτή η ομαλή συνέχεια.

Ας κλείσουμε τα αυτιά μας, σε αυτούς που θέλουν τη διχόνοια και ας προχωρήσουμε μπροστά γιατί έτσι, μόνον έτσι, με την Αλήθεια και όχι με το Ψέμα με το Θάρρος και όχι με τη Συκοφαντία, θα μπορέσουμε να ζήσουμε… και τα παιδιά των παιδιών σας και των παιδιών μας, να είναι εδώ και να τους ευλογούμε…

“Αιωνία τους η Μνήμη”