Αιγύπτιοι και Αιγυπτιώτες τουρίστες στο Λουτράκι του Μεσοπολέμου

Είναι γνωστό πως διαχρονικά η Ελλάδα αποτελεί τουριστικό πόλο έλξης για τους Άραβες, ιδιαίτερα δε τους προερχόμενους από τις χώρες του Αραβικού Κόλπου. Για παράδειγμα, τους θερινούς μήνες του 2016 σημειώθηκε αύξηση ρεκόρ της τάξεως του 55% των σχετικών αφίξεων από τα κράτη αυτά.

Γράφει ο Ν.Νικηταρίδης

Από την άλλη, και Αιγύπτιοι τουρίστες στην Ελλάδα καταγράφονται στην Έρευνα Συνόρων της Τράπεζας της Ελλάδας, ο αριθμός των οποίων, μαζί με τους Σουδανούς, ανήλθε κατά μέσο όρο την περίοδο 2011-2013 στους 4.500.
Αυτό όμως που δεν είναι ευρέως γνωστό, είναι το γεγονός πως Αιγύπτιοι σε μεγάλο αριθμό παραθέριζαν στην Ελλάδα κατά το Μεσοπόλεμο και ιδιαίτερα στο Λουτράκι.

Λουτρόπολη από το 1925 το Λουτράκι, αποτελούσε γνωστό τουριστικό θέρετρο τόσο για τα ιαματικά λουτρά του και την 3,5 χλμ παραλία του, όσο και για το καζίνο του που πρώτο στην Ελλάδα ιδρύθηκε το 1930, αν και ήδη το 1924 λειτουργούσε καζίνο στο ξενοδοχείο ¨Beau Rivage¨ της τότε πολίχνης, η οποία ανοικοδομήθηκε δημιουργικά μετά την ολική καταστροφή της από το σεισμό του 1928.

Όπως αναφέρει δημοσίευμα του 1934, λουτρά υπήρχαν Α΄, Β΄ και Γ΄ κατηγορίας, προσιτά για όλα τα βαλάντια και ικανά να δεχτούν το πλήθος των λουόμενων. Τα κυριότερα ήταν τα : ¨Αχίλλειον¨, ¨Καραντάνη¨, ¨Αγγλίας¨, ¨Ακταίον¨, ¨Εθνικόν¨, ¨Αίγυπτος¨, ¨Ερμής¨, ¨Κορέλιον¨, ¨Λουτράκιον¨, ¨Μαζεστίκ¨, ¨Πάλας¨, κ.ά. Οι πηγές δε, ήταν η Κρατική, η Οικονόμου και η Καραντάνη. Στην τελευταία μάλιστα που επισκέφτηκε ο αρθρογράφος, ιδιαίτερη εντύπωση του έκανε όταν αντίκρυσε ομάδα από 14 επιφανείς Αιγυπτίους που έπιναν νερό υπό τους ήχους του ραδιοφώνου, οι οποίοι και του εκθείασαν την αποτελεσματικότητα των πηγών της λουτρόπολης.

Ως ιστορικό τεκμήριο των ανωτέρω, παραθέτουμε απόσπασμα επιστολής του γνωστού στρατιωτικού αρχίατρου, λογοτέχνη και ψυχοφιοσιολόγου Άγγελου Τανάγρα που δημοσιεύτηκε στην αθηναϊκή ¨Εστία¨ τον Αύγουστο του 1932 :
¨Επιστρέφω από την κυριωτέραν Ελληνικήν λουτρόπολιν […] και θα ήθελα να επιστήσω την προσοχήν των αρμοδίων εις το πλήθος των Αιγυπτίων που συνέρρευσαν εφέτος εις το Λουτράκι και δια τους οποίους πρέπει να ληφθούν ωρισμένα μέτρα εφ΄ όσον δύνανται ν΄ αποτελέσουν αληθή χρυσοφόρον πηγή δια την λουτρόπολιν.

Πρώτον πρέπει υποχρεωτικώς 1-2 γκαρσόνια εις κάθε ξενοδοχείον και καφενείον να ομιλούν αραβικά, έπειτα εις το οψολόγιον των ξενοδοχείων να εισαχθούν ωρισμένα εγχώρια αιγυπτιακά φαγιά – έξαφνα η γνωστή Μολοχία – και τέλος να οργανωθή ιδιαιτέρα υπηρεσία ευκολιών, ήτις ασφαλώς ένεκαν της διαφοράς του συναλλάγματος, θα προσελκύη μέγαν αριθμόν εξ αυτών.

Ο μικροβιολόγος κ. Σωτηριάδης έρριψε την ιδέαν της ιδρύσεως εν Αθήναις ιδιαιτέρου Ελληνοαιγυπτιακού νοσοκομείου χάριν των Αιγυπτίων, με αραβοφώνους νοσοκόμους και κάθε σχετικήν λεπτομέρειαν δυναμένην να τους προσελκύση.

Είναι ανάγκη τάχα να τονισθή η πρακτικότης της ιδέας ;¨.

Ένα χρόνο αργότερα, τον Ιούλιο του 1933 ο Γ. Πιερίδης γράφει για την επίσκεψη του στο Λουτράκι, όπου ο ιδιοκτήτης του Καζίνο Περίχαρος είχε οργανώσει τόσο καλά την υπηρεσία αυτοκινήτων, ώστε οι ανυπόμονοι παίκτες δεν περίμεναν ούτε 5 λεπτά στο γραφείο του στην Πλατεία Κάνιγγος. Το μήνα αυτόν λοιπόν, η τουριστική κίνηση ήταν μεγάλη χάρις στους Αιγυπτιώτες και στους Αιγυπτίους, οι οποίοι αποτελούσαν το 75% των ξένων. Τα 3/5 αυτών πήγαιναν αρκετά νωρίς στην όμορφη λουτρόπολη, ενώ οι αριστοκράτες και οι παίκτες προτιμούσαν το Σεπτέμβριο.

Το Σεπτέμβριο του 1934 η Ιωάννα της Γλαύκης καταγράφει την ανησυχία μείωσης του ρεύματος προς το Λουτράκι Αιγυπτίων και Αιγυπτιωτών λόγω του εκπεσμού της λίρας και του διαρκώς αυξανομένου τιμάριθμου της ζωής. Πάντως ακόμη ο αριθμός τους ήταν μεγάλος και κάποιος θα μπορούσε να αισθανθεί πως βρισκόταν στην Αλεξάνδρεια. Αναφέρει δε πως οι ¨σνομπ¨ Αιγυπτιώτες διακρίνονταν από τη μανία τους να μιλούν γαλλικά…

Δύο χρόνια μετά, το Σεπτέμβριο του 1936, ο γνωστός Αλεξανδρινός φωτογράφος Α. Βερβέρης καταγράφοντας τις εντυπώσεις του από την επίσκεψη του αναφέρει πως το Λουτράκι την εποχή εκείνη ανήκε περισσότερο στην Αίγυπτο, παρά στην Ελλάδα, διότι οπουδήποτε κι αν στεκόταν αντίκρυζε γνωστές φυσιογνωμίες και άκουγε αραβικά. Την τιμητική του δε εκείνη τη σεζόν είχε ο κλήρος, αφού μεταξύ των Γάλλων, Άγγλων, Αμερικανών, Ιταλών, Τούρκων, Σύριων, Εβραίων, Αρμενίων και λίγων Ελλήνων πρώτη θέση καταλάμβαναν οι ιερείς με μπροστάρη τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας με όλη σχεδόν την Ιερά Σύνοδο. Δεύτεροι έρχονταν οι Αιγυπτιώτες διευθυντές των κοινοτικών σχολών, οι επιστήμονες, οι βιομήχανοι, οι έμποροι και ¨τέλος οτιδήποτε καλό είχε να επιδείξει η Αίγυπτος με επικεφαλής τον θηλυκόκοσμο, αφού ιδιαιτέρως οι Αλεξανδρινές είχαν μεγάλο success σε σημείο που της παραδέχθηκαν και οι ντόπιες ακόμη τόσο για το sic, όσο και για την κομψή σιλουέτα τους¨…

Φαίνεται δε πως ο αριθμός των Αιγυπτίων παραθεριστών στην όμορφη αυτή λουτρόπολη ήταν τόσο σημαντικός, ώστε στις αρχές του 1949 η αιγυπτιακή ¨Μίσρυ¨ ανέφερε πως διεξαγόταν έρανος μεταξύ των Αιγυπτιωτών Ελλήνων για την ανέγερση τζαμιού όχι μόνο στην Αθήνα, αλλά και στο Λουτράκι !

Πηγές : ¨Εστία¨, Αθήνα ?/8/1932 – ¨Ταχυδρόμος¨, Αλεξάνδρεια 28/7/1933, 18/8/1934, 14/9/1934, 20/9/1936 – olympia.gr (30/8/2016) – loutrakiblog.gr (20/6/2016) – insete.gr (24/12/2017)