Xρήστος Καβαλής: 30 Ιουνίου – Από την οργή στην αφύπνιση

Η αργία της 30ης Ιουνίου, ημέρα της επανάστασης κατά του ισλαμικού καθεστώτος της Αιγύπτου το 2013, με πρωθυπουργική απόφαση που ανακοινώθηκε φέτος, θα γιορταστεί την επόμενη Πέμπτη.

Η απόφαση – πρωτοπόρα θα έλεγα – θα μετακυλήσει από το εξής κάθε επίσημη – μη θρησκευτική – αργία στην Πέμπτη της εβδομάδας της, δίνοντας την δυνατότητα σε 3 ήμερες αποδράσεις στους πολίτες , αφού το weekend εδώ είναι Παρασκευή και Σάββατο. Από όλες τις απόψεις είναι μια πολύ θετική απόφαση και θεωρούμε πως ωφελεί και τον εσωτερικό τουρισμό και ενισχύει την επαγγελματική απόδοση, που διαταράσσεται διακόπτοντας τις εργάσιμες ημέρες στη μέση.

Γράφει ο Χρήστος Καβαλής, Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου

Θα σταθώ όμως στο νόημα της συγκεκριμένη γιορτής και της ουσιαστικής σημασίας που είχε για την χώρα που μας γέννησε την Αίγυπτο. Ως σάρκα εκ σαρκός της Αιγυπτιακής Κοινωνίας η παροικία μας έζησε τις ιστορικές αλλαγές – επαναστάσεις , τόσο το 2011 όσο και το 2013.

Η επανάσταση το 2011 κατά του καθεστώτος του Προέδρου Μουμπάρακ, θα μπορούσαμε να την χαρακτηρίσουμε – τώρα εκ του ασφαλούς, αν και στις μέρες εκείνες το γράψαμε στο Νέο Φως – ως η επανάσταση της οργής.

Οι προσδοκίες ήταν συγκεκριμένες!    Μόνο και μόνο η αλλαγή!

Ποιος και τι θα έρθει, είχε δευτερεύουσα σημασία .

Αυτή η οργή οδήγησε στην οριακή επικράτηση του μόνου οργανωμένου τότε παράνομου από δεκαετίες κόμματος των αδελφών μουσουλμάνων και έτσι να ζήσουμε τις ημέρες των αδελφών και του Προέδρου Μόρσι …

Οικονομική κατάρρευση, ακρίβεια, άνθηση της παραοικονομίας με πραμάτειες στη μέση των πιο κεντρικών δρόμων του Καΐρου, μειωμένα στρατηγικά αποθέματα σε όλα τα αγαθά, ανασφάλεια να κυκλοφορήσεις, ουρές στα βενζινάδικα, καθημερινές διακοπές ρεύματος με τις ώρες, διακοπές υδροδότησης, και μια ηγεσία που πίστευε σε ένα δόγμα τελείως ξένο για τον Αιγυπτιακό λαό, το δόγμα του Χαλιφάτου!

Για την ομάδα που τότε κυβέρνησε την χώρα η έννοια του έθνους αντικαταστάθηκε με την έννοια της θρησκείας αλλά με την δίκη τους ερμηνεία … δηλαδή … όποιος λοιπόν θρησκευόμενος μουσουλμάνος δεν πίστευε στο δόγμα τους δεν ήταν αντιπολιτευόμενος αλλά άπιστος!

Για εμάς δε τους μη μουσουλμάνους αλλά και τους Αιγύπτιους Χριστιανούς … υπήρχε η λύση… να ζήσεις σαν ξένος στην χώρα που γεννήθηκες, για τους Αιγύπτιους μουσουλμάνους όμως υπήρχε αδιέξοδο!

Για τους αδελφούς μουσουλμάνους λοιπόν το χαλιφάτο δεν έχει σχέση με τα πολιτικά σύνορα, πάνε ένα βήμα μπρος, καταλύουν πλήρως την σύγχρονη έννοια του κράτους και πιστεύουν πως Παλαιστίνιοι, Λίβυοι, Αιγύπτιοι , Τούρκοι, Σαουδάραβες, Ιρανοί, Αφγανοί, Πακιστανοί … είναι όλοι ένα, και ότι ανήκει στον έναν, ανήκει σε όλους, και αν όλοι ενωθούν κάτω από έναν Χαλίφι των πιστών – όποιος και αν είναι – θα γίνουν η νέα υπερδύναμη.

Αυτό όμως το δόγμα σε συνδυασμό με την κτηνωδία που σημάδεψε τα έργα και τις ημέρες των Ισλαμιστών στο Ιράκ και την Συρία και της πορείας της Αιγύπτου τότε προς τον οικονομικό όλεθρο, έκανε τους αδελφούς μουσουλμάνους να χάσουν την πλειοψηφία πλέον στην Αίγυπτο, και ας μην το είχαν συνειδητοποιήσει πολλοί, γιατί η έννοια της Πατρίδας στην Αίγυπτο υπερισχύει όποιου δόγματος.

Έτσι λοιπόν βρεθήκαμε όλοι μας – και το εννοώ – στις 30 Ιουνίου στους δρόμους για να δώσουμε ένα μήνυμα πατριωτισμού ισάξιου της ιστορίας της Αιγύπτου συμμετέχοντας στην επανάσταση της αφύπνισης!

Δεν διαγράφονται οι Φαραώ, οι Πυραμίδες, το Άμπου Σίμπελ, η διώρυγα του Σουεζ, το φράγμα του Ασουάν και αμέτρητα άλλα, από την εθνική συνείδηση του λαού που τα γέννησε και τα φύλαξε με αίμα και θυσίες και που η ζωντανή θρησκευτική του συνείδηση ενισχύει τον πατριωτισμό του, δεν τον αφανίζει!

Η επανάσταση τη 30η Ιουνίου , ήταν η αφύπνιση του γίγαντα να ανατινάξει τον ζυγό ενός συστήματος όπου η ανθρώπινη ζωή δεν είναι ιερή και το αίμα αποτελεί την πεμπτουσία του δόγματος. Οι ημέρες απέδειξαν πως ένας χρόνος διακυβέρνησης των Ισλαμιστών κατάφερε όσα δεν μπόρεσε ένας Αιγύπτιος βασιλιάς και τρεις πρόεδροι να κάνουν, δηλαδή να ρίξουν το ήρεμο προσωπείο του Θεοσεβούμενου για να φανεί ο το αληθινό του τρομοκράτη, εκθέτοντας τους και το δόγμα τους στον Αιγυπτιακό λαό.

Χρόνια πολλά λοιπόν στον σοφό αιγυπτιακό λαό και την γενναία ηγεσία του, που γνωρίζει καλά πως όσα έγιναν τελικά, άξιζαν τον κόπο.