Αυτές οι μέρες μου θυμίζουν πολλά. Στο Πορτ- Σαΐντ, στη μεγαλύτερη πόλη της Διώρυγας του Σουέζ γεννήθηκα, μεγάλωσα και απεφοίτησα από τα εκπαιδευτήρια της Ελληνικής Κοινότητας Πορτ-Σαΐντ τα οποία ήταν μεικτά σχολεία. Είχαμε και Δημοτικό σχολείο στο Πορτ – Φουάτ στην απέναντι όχθη της Διώρυγας, στην Ασιατική ήπειρο όπου βρισκόταν και ο Ελληνικός Ναυτικός Όμιλος.
Στο Πορτ-Σαΐντ είχαμε και δύο Ελληνικά Κέντρα ψυχαγωγίας, την Ελληνική Στέγη και τους Απόστρατους, και τις ημέρες των εορτών γέμιζαν από Έλληνες. Εκεί κάναμε και τις θεατρικές μας εκδηλώσεις την 25η Μαρτίου και την 28η Οκτωβρίου. Μέρες αξέχαστες σε μία μεγαλούπολη με ιδιαίτερη σημασία γιατί ενώνει την Μεσόγειο θάλασσα με την Ερυθρά μέσω της Διώρυγας του Σουέζ όπου κατοικούσαν 14.000 Έλληνες περίπου.
Σαν τις μέρες αυτές, χρόνια πίσω, προετοιμαζόμασταν για την παρέλαση που γινόταν στην αυλή του σχολείου μας παρουσία επισήμων της παροικίας μας και των γονέων μας που έρχονταν να μας καμαρώσουν.
Ο μεγαλοπρεπής Κοινοτικός Ναός μας της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, λειτουργούσε τις Κυριακές και όλες τις εορτάσιμες ημέρες και γύρω από τον αυλόγυρό του τα παιδιά των σχολείων έκαναν (κάποιες χρονιές) τις παρελάσεις τους κατά τις εθνικές επετείους. Στον αυλόγυρο της εκκλησίας βρίσκεται και το μνημείο του αγνώστου στρατιώτη και σε κάθε εθνική εορτή καταθέτουμε στεφάνι μέχρι και σήμερα, αυτοί οι λιγοστοί Έλληνες που μείναμε, εις μνήμην των πεσόντων.
{Φωτογραφικά στιγμιότυπα από τους εορτασμούς της 25ης Μαρτίου στο Πορτ Σάιντ. Διακρίνεται με παραδοσιακή φορεσιά η Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας, Σούλα Θεοχάρη.}