Τόσο τα μεγάλα κατασκευαστικά έργα, όσο και η αρχαιολογία στην Αίγυπτο είναι άρρηκτα συνυφασμένα με τους Έλληνες εδώ και δύο αιώνες.Σημαντικά παραδείγματα εκείνα του Ανδιανού Δανίνου που είχε την ιδέα για την κατασκευή του Φράγματος του Ασσουάν, του Θεολόγου Γενηντουνιά που έκανε τα σχέδια του περίφημου υδατοφράκτη του Νείλου στη Ζίφτα, ενώ σε μία μόνο περιφέρεια, το Φαγιούμ, οι Έλληνες μηχανικοί κατόρθωσαν με τα αρδευτικά έργα να αυξήσουν την καλλιεργήσιμη έκταση από 150.000 φεντάνια σε 350.000.

Γράφει ο Ν. Νικηταρίδης, ερευνητής της ιστορίας των Αιγυπτιωτών

Από την άλλη, ο Γιάννης Αθανασίου θεωρείται από τους ειδικούς πως διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της Αιγυπτιολογίας, ο Φουντουκίδης του Διεθνούς Ινστιτούτου Πνευματικής Συνεργασίας με το Βέλγο Αιγυπτιολόγο Ζαν Καπάρ είχαν υποστηρίξει την αναγκαιότητα μεταφοράς των μνημείων του Αμπού Σιμπέλ, πολλά χρόνια πριν το ζητήσει από την Ουνέσκο η Αίγυπτος, ο Αναστάσης Αλφιέρης ήταν ο δημιουργός του Εντομολογικού Μουσείου του Καΐρου, ενώ το Ελληνο-Ρωμαϊκό Μουσείο Αλεξανδρείας οφείλει τη δημιουργία του στον αλεξανδρινό ελληνικό Επιστημονικό Σύλλογο Φιλομαθών «Αθήναιον».

Έτσι, δεν ήταν δυνατόν στην κατασκευή του Νέου Μεγάλου Αιγυπτιακού Μουσείου(Grand Egyptian Mouseun – GEM) κόστους 1 δισ. δολαρίων να μην εμπλακούν και αρκετοί Έλληνες είτε ως μηχανικοί, είτε ως αρχαιολόγοι. Χαρακτηριστικά ο Εμμανουήλ Κωνσταντάς, αντιπρόεδρος της εταιρείας Hill, παγκοσμίου ηγέτη στο Managing Construction Risk, προσέφερε ως Project Director ολοκληρωμένες υπηρεσίες διαχείρισης έργων από την υποβολή προσφορών, την κατασκευή, την έκθεση και τη διαχείριση εκταμιεύσεων, ενώ ο Αναστάσιος Κόλλιας, επίσης ως Project Director, είχε την ευθύνη ως επικεφαλής της διαχείρισης έργων και των υπηρεσιών διαχείρισης λειτουργιών για όλα τα συστήματα δικτύων υποδομής του νέου Μουσείου.
Ως προς το αρχαιολογικό σκέλος, ας σημειώσουμε την περίπτωση του διάσημου αρχαιολόγου Νικολάου Καλτσά – που υπηρέτησε ως διευθυντής του Εθνικού Μουσείου Αθηνών –  ο οποίος διέμεινε στην Αίγυπτο για πάνω από τρία χρόνια συμβάλλοντας καθοριστικά στην οργάνωση του τεράστιου Μουσείου.

Πηγές: Ν.Νικηταρίδης«Η Αίγυπτος, η Ελλάδα και η Αιγυπτιώτικη Προσφορά»,εκδ. ΣΑΕ, Αθήνα 2007 – www.linkedin.com (17/4/2021) – www.archaeology.wiki (1/3/2013)