Η Ακαδημία Αθηνών βράβευσε τον Αιγυπτιώτη Νικόλα Σφήκα για βιβλίο του «Αλεξάνδρεια από τον Καβάφη στον Μ.Αλέξανδρο – Ιστορία και Αρχιτεκτονική – Δυο ελληνικά τετράγωνα»

Ο Νικόλας Σφήκας είναι αναμφισβήτητα μια ιδιαίτερη περίπτωση καλλιτέχνη που δεν χωράει σε καμία μονοσήμαντη περιγραφική ταμπέλα. Είναι ένα πολίτης του Σύμπαντος που μεταφέρει μέσω του πολυσχιδούς πνευματικού του ταξιδιού, ιδέες και εικόνες από ένα «έργο» που θα παιχτεί προσεχώς…

Οραματίζεται και προσεγγίζει τα θέματά του με μία εγγενή μεταφυσική απορία, αλλά και με την αγωνία ενός ταξιδευτή που εύχεται να ναι μακρύς ο δρόμος για να έχει την χαρά να μπαίνει σε λιμένας πρωτοϊδωμένους και να συλλέγει πνευματικούς καρπούς για όλους εμάς.

Ένας τέτοιος πνευματικός καρπός  είναι και το συγγραφικό του πόνημα : «Αλεξάνδρεια από τον Καβάφη στον Μ.Αλέξανδρο – Ιστορία και Αρχιτεκτονική – Δυο ελληνικά τετράγωνα» που η Ακαδημία Αθηνών  βράβευσε με το ΛΥΚΟΥΡΓΕΙΟ ΒΡΑΒΕΙΟ Β’ ΤΑΞΗΣ.

Ακολουθώντας τον λόγο και την σκέψη της Δρ. Λουκρητίας Γουναροπούλου, Επιγραφολόγου, Αρχαιολόγου η οποία σηκώνει για εμάς την «κουρτίνα» της δικής του ακάματης πορείας και μας αποκαλύπτει ότι  για το συγγραφικό αυτό έργο, ο Νικόλας Σφήκας χρειάστηκε να μπει στο ιερό της Σίβας, όπου θεοποιήθηκε ο Αλέξανδρος, να ακολουθήσει τα βήματα του Καβάφη, και να συνομιλήσει με τον Φόρστερ, τον Ντάρελ και τον Τσίρκα.

Χρειάστηκε να διαβάσει περισσότερο από 22.000 σελίδες, να ονειρευθεί τις μάχες των Πτολεμαίων, του Σαλαδινού, των Σταυροφόρων, τα πλοία, τα εμπορεύματα και τα λιμάνια, τα αίσχη των αποικιοκρατών, τα κτήρια που υψώνονταν και τα άλλα που κατεδαφίζονταν. Όλα τα ψάρια του θεού Νείλου, τα πουλιά και τα φυτά. Δάκρυσε για τον Φάρο που έσβησε και τους άδικους χαμούς, για τον Πομπήιο, τον Σάαντ Ζαγλούλ, την Πηνελόπη Δέλτα…

Η Ακαδημία τον βράβευσε αφενός μεν γιατί ανέτρεψε με ισχυρές αποδείξεις ιστορικά δεδομένα, αρκετά εκ των οποίων γράφονται και διδάσκονται στα Πανεπιστήμια, και αφετέρου γιατί πρόσθεσε ένα νέο κεφάλαιο ελληνικής ιστορίας.

Ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου κ. Χρήστος Καβαλής προλογίζοντας το σημαντικό αυτό πόνημα αναφέρει ότι : «οι Αιγυπτιώτες όπου γης, έχουμε μέσα στην καρδιά μας φυλαγμένο ένα ξεχωριστό κομμάτι γεμάτο μυστικά, έννοιες και αρχές που σμίλευσε ο χρόνος και οι ατέρμονες αναμνήσεις! Αυτό το κομμάτι ανήκει στην Αλεξάνδρεια, τη μητρόπολη του Αιγυπτιώτη Ελληνισμού, που άσχετα με το πού ζούμε ή ζήσαμε στην Αίγυπτο, αποτελεί το σημείο αναφοράς της σύγχρονης παρουσίας μας στη χώρα που η μοίρα θέλησε να μας δέσει για πάντα!»

Το πόνημα του Νικόλα Σφήκα ανιχνεύει τη θεαματική ανάπτυξη και τη θλιβερή παρακμή της Αλεξάνδρειας, από τα πτολεμαϊκά θαύματα, τη Βιβλιοθήκη, το Μουσείο, τον Φάρο, τα Ανάκτορα και τη ζωτικότητα των λιμανιών, μέχρι την κατάρρευση, τους σεισμούς, την αλλαγή της ακτογραμμής, τη χλωρίδα και την πανίδα, τις καταστροφές, τις διώξεις, τους πολέμους και τις έριδες, τα δύσκολα χρόνια, τις πανδημίες, την ορμή του Ισλάμ, τις κατακτήσεις, το εμπόριο, τα υλικά, τη ρυμοτομία και τα αρχιτεκτονικά ρεύματα.

Στη συνέχεια, αναλύει την Αραβική Αναγέννηση και παρουσιάζει την εκρηκτική άνθηση, τη νέα αρχιτεκτονική, την εκλεκτικιστική, τα θέατρα, τους δρόμους, τις πλατείες, τη συγκοινωνία, τα εστιατόρια και τα καφέ, τις διασκεδάσεις και τα θέατρα. Περιγράφει την πολυπολιτισμική κοινωνία της πόλης, τη δομή των Αιγυπτιωτών και τη σχέση τους με τις άλλες ράτσες και τις άλλες γλώσσες. Αναδεικνύει το μεγάλο έργο των Ελλήνων μηχανικών, που συνέβαλε στην αναγέννηση.

Ως ΝΕΟ ΦΩΣ και ekkairo.org συγχαίρουμε από καρδιάς τον Αιγυπτιώτη Νικόλα Σφήκα για το σημαντικό βραβευμένο συγγραφικό του πόνημα και υποσχόμαστε στο προσεχές μέλλον μια εκτενέστερη παρουσίαση του εικαστικού, αλλά και του μεταφυσικού ερευνητικού του έργου.