Θ Ε Ο Δ Ω Ρ Ο Σ Β’

ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ ΠΑΠΑΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ, ΠΑΣΗΣ ΓΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ ΠΑΝΤΙ ΤΩ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΥ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΥ ΘΡΟΝΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

ΧΑΡΙΣ ΚΑΙ ΕΛΕΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝ ΒΗΘΛΕΕΜ ΓΕΝΝΗΘΕΝΤΟΣ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

«Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία»

Παιδιά μου ἀγαπητὰ καὶ εὐλογημένα,

Χριστὸς ἐτέχθη!

 Ὅπως κάθε χρόνο, ἔτσι καὶ ἐφέτος τὰ Χριστούγεννα ἔρχονται νὰ μᾶς βεβαιώσουν ὅτι, ἡ σωτηρία τοῦ κόσμου βρίσκεται μέσα στὴν ἀναγέννηση τῆς ψυχῆς μας, τῆς ψυχῆς τοῦ καθ΄ ἑνός.

Ἡ κοινωνικὴ ζωὴ καὶ ἡ εὐτυχία δὲν ὑπάρχει στὰ συστήματα ποὺ ἐφαρμόζουν οἱ ἰσχυροὶ τῆς γῆς, οὔτε εἶναι αὐτὸ ποὺ δικαιώνει τὸν ἀδικημένο καὶ παραγκωνισμένο ἄνθρωπο. Διότι πλέον ἀποδεικνύεται ὅτι δὲν εἶναι λογικὸ ὁ ἄνθρωπος νὰ ὑπηρετεῖ τὸ σύστημα, ἀλλὰ τὸ σύστημα τὸν ἄνθρωπο. Γι΄αὐτό ἡ ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων ἔρχεται νὰ μᾶς ἀφυπνίσει, ὥστε νὰ δοῦμε τὶ πράξαμε γιὰ τὸν πτωχὸ συνάνθρωπὸ μας, ἢ τὶ πρέπει νὰ κάνουμε, διότι κατὰ τὸν Σίλλερ, «γιὰ κάτι καλύτερο ἔχουμε γεννηθεῖ».

Ἀλλὰ πότε γεννήθηκε ὁ Χριστός; Ὅταν ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, μᾶς ἀπαντοῦν οἱ Γραφές. Πότε ἦλθε; Ὅταν τὸ μῖσος καὶ ἡ κακία ἦταν τὰ κύρια χαρακτηριστικὰ γνωρίσματα τῆς καρδιᾶς τῶν ἀνθρώπων. Ὅταν ἡ φθορὰ τὸ ἔγκλημα καὶ ἡ ἀδελφοκτονία εἶχαν κυριαρχήσει στὸν κόσμο. Ὅταν οἱ ἄνθρωποι ζοῦσαν μακριὰ ἀπὸ τὸ φῶς τῆς ἀλήθειας καὶ περπατοῦσαν μέσα στὸ σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας. Τότε ἦλθε ὁ Χριστός, ὅταν ἡ δίψα τῆς λυτρώσεως ἔφτασε στὸ ἀπροχώρητο καὶ ἡ προσμονὴ τῶν λαῶν γιὰ τὸν ἐρχομὸ τοῦ Σωτῆρα δὲν εἶχε πλέον ἄλλα περιθώρια. Καὶ ὁ ἐρχομὸς τοῦ Χριστοῦ τὶ μᾶς ἔφερε; Μᾶς ἔφερε τὸ μεγάλο δῶρο, τὴν εἰρήνη καί τήν ἰσότητα τῶν ἀνθρώπων. Γέμισε τὶς καρδιές μας ἀπὸ ἀγάπη καὶ ἐλπίδα!

Κατέβηκε ὁ Θεὸς ἀπὸ τὸν οὐρανὸ στὴ γῆ, καὶ μεταμόρφωσε τὴν γῆ σὲ οὐρανό! Μᾶς κήρυξε τὴν ἀλήθεια. Μᾶς δίδαξε τὴ συγγνώμη. Μᾶς φανέρωσε τὴν ἄπειρη ἀγάπη Του, καὶ μᾶς ἀποκάλυψε τὴ λησμονημένη πατρίδα μας, τὴν ἄνω Ἱερουσαλήμ.

Καὶ ἐμεῖς τὶ κάνουμε; Τότε δεχθήκαμε τὸ μήνυμά Του καὶ συμφωνήσαμε, ἀλλὰ διαφωνοῦμε τώρα. Τὸν ἀναγνωρίσαμε τότε, ἀλλὰ τὸν ἀμφισβητοῦμε τώρα.

Ὁ ἄνθρωπος τῆς ἐποχῆς μας μεθυσμένος ἀπὸ τὰ ἐπιτεύγματά του καὶ ἐπηρεασμένος ἀπὸ διάφορα ξένα πρὸς τὴν Ὀρθοδοξία συνθήματα, θεωρεῖ τὴν παρουσία τοῦ Θεοῦ ζυγὸ δυσβάστακτο. Ἡ ἀγάπη ἐξορίζεται καὶ ἡ συγχώρηση σπανίζει. Ὅλοι συμφωνοῦν στὸ νὰ σταματήσουν οἱ ἐχθροπραξίες καὶ ὅλοι ἀσχολοῦνται μὲ τὸν πολεμικὸ ἐξοπλισμό.

Λαοί, χῶρες, κοινωνίες δεινοπαθοῦν ἀπὸ τὸν ἐγωισμὸ τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος στόχο ἔχει νὰ κυριαρχήσει εἰς βάρος τοῦ ἀδυνάτου καὶ νὰ τοῦ στερήσει τὴν ἐλευθερία καὶ τὸ ψωμὶ τῆς ἡμέρας.

Μία ἀπὸ τὶς πιὸ ὄμορφες καὶ εὐλογημένες περιοχές τοῦ κόσμου, ἀλλά ταυτόχρονα καί ἡ περισσότερο ταλαιπωρημένη ἀπό τήν πεῖνα καί τήν φτώχια, ἡ Ἀφρική, αἰῶνες τώρα προσπαθεῖ νὰ βρεῖ τὸν προσανατολισμό της. Μεγάλα ὅμως γεωπολιτικὰ συμφέροντα ταλαιπωροῦν τὸν ἀφρικανὸ ἀδελφό μας καὶ τὸν κρατοῦν δέσμιο τῶν ἀναγκῶν του.

Τό Πατριαρχείο μας μέ τό Ἱεραποστολικό του ἔργο, ἀπ’ ἄκρη σ’ ἄκρη στὴν Ἀφρική, ἀγωνίζεται νὰ ἁπαλύνει τόν πόνο χιλιάδων ἀνθρώπων ἔμπρακτα καί προσπαθεῖ ἀγόγγυστα νύχτα καὶ ἡμέρα γιὰ νά δοῦν «Θεοῦ πρόσωπον» ὅλοι οἱ βασανισμένοι ἀπό τά προβλήματα τῆς ζωῆς συνάνθρωποί μας. Δὲν παύουμε, νὰ μεταφέρουμε μαζὶ μὲ τὸ ψωμὶ καὶ τὸ νερὸ στοὺς φτωχοὺς ἀδελφούς μας, καὶ τὸ μήνυμα τῆς εἰρήνης ποὺ ἐκείνη τὴν Ἁγία νύκτα τὴν ὕμνησαν οἱ Ἄγγελοι, καὶ ποὺ τὴν σκόρπιζε σὲ κάθε του βῆμα ὁ Θεῖος Λυτρωτής.

Ὑψώνω τὰ χέρια μου καὶ γονατίζω στὴν ταπεινὴ φάτνη τοῦ νεογέννητου καὶ φέτος Θείου βρέφους καὶ μὲ κραυγὴ ἀγωνίας παρακαλῶ νὰ φωτίσει τοὺς Ἰσχυροὺς τῆς γῆς, ὥστε νὰ ἐπικρατήσει καὶ πάλι ἡ εἰρήνη τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ ἀνατείλει μία γιὰ πάντα πλέον ὁ ἥλιος τῆς δικαιοσύνης σ’ ὁλόκληρο τὸν πλανήτη.

Καλὰ καὶ εὐλογημένα Χριστούγεννα παιδιά μου!

Αρέσει σε %d bloggers: