Ελληνικόv Νοσοκομείοv Καΐρου. 110 χρόνια συνεχούς λειτουργίας ή αλλιώς, το απαράλλακτο όραμα της Ελληνικής Κοινότητας που συνεχίζει το ταξίδι του προς τις επόμενες γενιές

Βασίλης Α. Πουλαρίκας

Αν μπορούσαμε να ταξιδέψουμε νοερά πίσω στον χρόνο και συγκεκριμένα στον Απρίλιο    του 1904, την χρονιά που ιδρύθηκε η Ελληνική Κοινότητα του Καΐρου θα βλέπαμε στα μάτια των Αιγυπτιωτών Ελλήνων εκείνης της εποχής την ζωηρή και παλλόμενη φλόγα του «εμείς» έναντι του «εγώ». Tην ιστορική αυτή χρονιά, τα μέλη της παροικίας έχοντας φτάσει στο ζενίθ της κοινωνικής τους συσπείρωσης, δημιούργησαν μία Κοινότητα αμιγώς ελληνική. Ένα νομικό πρόσωπο με εθνική διάσταση, εξωτερικεύοντας επί της ουσίας, την ανάγκη όλων για συναλληλία και ένωση. Για ενθουσιώδη δημιουργία και από κοινού μοίρασμα των καρπών της. Σε αυτές τις πρωτόλειες  στιγμές, καταρτίστηκε ως αναντίρρητο στοιχείο κοινής αποδοχής και υπαρξιακής ανάγκης το “κοινωνικό συμβόλαιο” και τέθηκαν οι βάσεις πάνω στις οποίες συγκεράστηκε η επιμέρους ψυχική και σωματική συμμετοχή όλων, υπό ένα όμως κοινό παρονομαστή. Το «εμείς» 

Η Υγεία, η Παιδεία και η Κοινωνική αλληλεγγύη αποτέλεσαν τους βασικούς και  αμετακίνητους πυλώνες πάνω στους οποίους εδράστηκε το αρχικό εκείνο ζητούμενο του 1904. Το συμπαγές αυτό όραμα διέσχισε τον χώρο και τον χρόνο ως γενεσιουργός φωτεινή ακτίνα, μεταφέροντας στην υπεραιωνόβια διαδρομή του όλα αυτά που άξιζε να κρατηθούν και έφτασε αναλλοίωτο μέχρι και τις μέρες μας συνεχίζοντας μέσα από την προσήλωση και την  αποφασιστικότητα των Αιγυπτιωτών του σήμερα, το ταξίδι του για τις επόμενες γενιές που θα ακολουθήσουν.

Ίσως κάποιος (μη Αιγυπτιώτης) διαβάζοντας αυτές τις γραμμές να υποθέσει ότι η περιγραφή αυτή ρέπει προς την μυθιστορηματική φαντασιοπληξία. Πως είναι δυνατόν να συνεχίζει το όραμα του «εμείς» σε μια εποχή σαν την σημερινή που η διαίρεση, ο ατομικισμός και η επιφυλακτικότητα για τον “άλλον” κυριαρχούν. Σε μια εποχή που η άκρατη οικονομική κερδοφορία αγιάζει τα όποια μέσα για την επίτευξή της, προβάλλοντας ταυτόχρονα μέσα από την συνεχή και άνευ ουσίας κατανάλωση  την εικόνα ενός αυτάρεσκου και υπερτροφικού «εγώ» ως το απόλυτο πρόταγμα ευημερίας.

Το σημερινό αφιέρωμα στο Ελληνικό Νοσοκομείο του Καΐρου έρχεται να φωτίσει αυτήν την ξεχωριστή και παρήγορη “παραφωνία”, που αποτελεί στις μέρες μας ενεργό παράδειγμα προς μίμηση και συμπληρώνει 110 χρόνια αδιάλειπτης λειτουργίας και κοινωνικής προσφοράς.

Ιδρύθηκε λίγα χρόνια μετά την δημιουργία της Ελληνικής Κοινότητας. Από 1912 που πρωτοξεκίνησε την πορεία του αποτελεί την προμετωπίδα και το αναμφισβήτητο σημείο αναφοράς της Καϊρινής Παροικίας, παρέχοντας χωρίς καμία διάκριση σε ιδιαίτερα προσιτές τιμές  υψηλού επιπέδου υπηρεσίες υγείας προς όλους.

Στα 110 χρόνια της συνεχούς λειτουργίας του έχει περάσει από διάφορες φάσεις που αξίζει να μνημονεύσουμε. Υπήρξε για πολλές δεκαετίες το κόσμημα της Καϊρινής παροικίας και κατά γενική ομολογία ένα από τα καλύτερα νοσοκομεία  όλου του πολυεθνικού τότε Καΐρου. Υπήρξαν βέβαια και εποχές που τα ελλείματα και η στρεβλή διαχείριση το κράτησαν πίσω θαμπώνοντας την λάμψη που είχε κατακτήσει.

Τα τελευταία χρόνια όμως η εικόνα έχει αναστραφεί πλήρως από την ομόφωνη στοχοπροσήλωση των μελών της Διαχειριστικής Επιτροπής με προεξάρχοντα τον Προϊστάμενο του Νοσοκομείου  κ. Αντώνη Ιορδανίδη, ο οποίος είναι επιφορτισμένος με την μεγάλη ευθύνη της διοίκησης. Στο πλευρό του, άξιος συμπαραστάτης στέκει ο Δρ. Σαμουήλ Λουίς  του οποίου η εμπνευσμένη και χρηστή διεύθυνση έχει φέρει το Νοσοκομείο στην νέα του εποχή.

Το μοντέλο ανάπτυξης αλλά και το όραμα του Ελληνικού Νοσοκομείου συνδυάζει αρμονικά την επιτυχημένη και συνεχώς ανοδική  οικονομική του πορεία χωρίς να χάνει τον κοινωνικό του προσανατολισμό και τις υπηρεσίες που με τρυφερότητα παρέχει σε όλους, ιδιαιτέρως όμως στους πάροικους σε ανάγκη. Όπως ανέφερε και από το βήμα της τελευταίας Τακτικής Γενικής Συνέλευσης τον Μάιο του 2022 ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας κ. Χρήστος Καβαλής « Το Ελληνικό Νοσοκομείο προτάσσει ως βασικό χαρακτηριστικό του στοιχείο την κοινωνική παροχή υγείας και όχι την κερδοσκοπική κερδοφορία σε αυτόν τον ευαίσθητο τομέα της ζωής, με λογικές τιμές προς όλους, αλλά και με  τις σοβαρές εκπτώσεις προς τα μέλη της Κοινότητας. Με αυτό το αναπτυξιακό μείγμα το οικονομικό κέρδος που αποφέρει στα Ταμεία  της Κοινότητας είναι πραγματικά αξιοσημείωτο και επιπλέον μας χαροποιεί όλους που επιτελεί στο ακέραιο τον κοινωνικό του στόχο.»

Το Ελληνικό Νοσοκομείο σαποτελεί στις μέρες μας το μοναδικό δημόσιο και αμιγώς κοινοτικό Νοσοκομείο της Ελληνικής Ομογένειας σε όλον τον κόσμο το οποίο έχει βιώσιμη οικονομική εικόνα και συνεχώς εξελισσόμενη και ανοδική προοπτική.

Το κλειδί της κατανόησης, αλλά και η αποστομωτική απάντηση σε όλους όσους θέλουν ότι δημόσιο να παραπαίει, είναι η συνεχής ανατροφοδότηση του κοινοτικού οράματος από όλα τα μέλη της Ελληνικής Κοινότητας του Καΐρου σε συνδυασμό με τον αυστηρό έλεγχο της οικονομικής πραγματικότητας  και την κατάρτιση τελέσφορων  επιχειρησιακών σχεδίων από τους διοικούντες.

Τον τελευταίο χρόνο (2021-2022) επισκέπτομαι συχνά τους χώρους του, καταγράφοντας την συνεχόμενη εξελικτική του πορεία.                                              

Σε μια από τις τελευταίες επισκέψεις μου ο διευθυντής του Νοσοκομείου Δρ. Λουίς με ξενάγησε με καμάρι σε όλα τα τμήματα. Ήθελε όπως χαρακτηριστικά μου είπε να κάνουμε μια περιήγηση στους ανακαινισμένους χώρους, για να μου ξανασυστήσει το νέο Ελληνικό Νοσοκομείο στην πορεία του προς την θέση που του αξίζει. Κοντά μας και ο υπεύθυνος ασφαλείας της Ελληνικής Κοινότητας κ. Μοχάμεντ Ναγκίμπ. Ξεκινήσαμε λοιπόν από την κεντρική είσοδο. Η επιβλητική μαρμάρινη σκάλα οδήγησε το βλέμμα μου στην  πρωμετοπίδα που τα νέα μεγάλα και γυαλιστερά γράμματα από νίκελ υποδήλωναν την ταυτότητα του κτηρίου: «ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΝ». Χάρηκα ιδιαίτερα βλέποντας ότι η δυναμική ανακαίνηση δεν στέρησε το τελικό (ν) από την ονομασία του Νοσοκομείου. Ήρθαν στο μυαλό μου τα σοφά λόγια του Ελύτη για τον εξωστρακισμό του τελικού (ν) από την Ελληνική γλώσσα και άλλα πολλά περί της γλωσικής μας νεοελλινικής πενίας. Πάνω από τα Ελληνικά γράμματα και η αντίστοιχη επιγραφής σε μπλε σκούρο φόντο στα Αραβικά.  

Αφού ανεβήκαμε την εξωτερική σκάλα η συρόμενη τζαμένια πόρτα άνοιξε και αντίκρυσα την πλήρως ανακαινισμένη αίθουσα της υποδοχής. Καλαίσθητη με μοντέρνα διακόσμηση, έδινε την εντύπωση από το πρώτο βήμα ότι πλέον έχουμε να κάνουμε με ένα άλλο νοσοκομείο. « Ανακατασκευάσαμε πλήρως , εκτός από την αίθουσα υποδοχής και όλη  την πλευρά των γραφείων του Διοικητικού προσωπικού, καθώς και τον εξωτερικό χώρο με τον κήπο.»

Στην συνέχεια σειρά είχε η νέα μονάδα επειγόντων περιστατικών που όπως μας είπε ο Δρ. Λουίς ανακαινίστηκε εκ βάθρων και εφοδιάστηκε με 2  πλήρεις μονάδες εντατικής θεραπείας βραχεία παραμονής. «Είμαστε πολύ περήφανοι για αυτό το έργο και για αυτές τις δύο  νέες μονάδες που προστέθηκαν» . Αφού μου εξήγησε αναλυτικά όλες τις περιπτώσεις που πλέον τα επείγοντα θα είναι σε θέση να εξυπηρετήσουν κατανόησα ότι  θα  συμβάλουν τα μέγιστα στην λειτουργικότητα του νοσοκομείου.

«Πάμε να δούμε τώρα το νέο μέλος της οικογένειας του Ελληνικού Νοσοκομείο;» μου είπε και το πρόσωπό του χαμογέλασε από καμάρι . Το Οδοντιατρείο. «Αυτό το τμήμα έλλειπε  και έπρεπε να γίνει. Δημιουργήθηκε από την αρχή αυτή η νέα πτέρυγα. Διαθέτει ανεξάρτητη υποδοχή με ταμείο και δύο οδοντιατρικές αίθουσες εξοπλισμένες με μηχανήματα τελευταίας τεχνολογίας. Έξι οδοντίατροι εναλλάσσονται σε εβδομαδιαία βάση προσφέροντας σε ιδιαίτερα προσιτές τιμές όλες τις οδοντιατρικές εργασίες». Τον ρώτησα για τις πρώτες ύλες που χρησιμοποιούνται, και ήταν κατηγορηματικός. Δεν θα μπορούσαμε να έχουμε ένα τόσο άρτια εξοπλισμένο τμήμα, να προσβλέπουμε σε υψηλότατου επιπέδου υπηρεσίες και να προμηθευόμαστε οδοντιατρικές πρώτες ύλες χαμηλής ποιότητας. Το νέο Οδοντιατρείο είναι πραγματικά εντυπωσιακό από κάθε άποψη. Αφού χαιρετήσαμε τους δύο γιατρούς που είχαν βάρδια, κατευθυνθήκαμε  στο κεντρικό κτήριο. Παρατήρησα ότι είχαν στηθεί σκαλωσιές σε όλη την εξωτερική του όψη με σκοπό να βαφτεί ολόκληρο.

Στο κεντρικό κτήριο περάσαμε από όλα σχεδόν τα τμήματα που είχαν ανακαινιστεί και αναβαθμιστεί τα προηγούμενα χρόνια με μηχανήματα απαραίτητα για την νοσοκομειακή πληρότητα, όπως ο νέος αξονικός τομογράφος. « Ο αξονικός τομογράφος και η χρήση του μας έλυσε τα χέρια σε πολλά σημεία αμβλύνοντας τις λειτουργικές δυσκολίες σε καθημερινή βάση» προσέθεσε ο Δρ Λουίς.

Περάσαμε από τα χειρουργεία που διαθέτουν όπως μας είπε τέσσερις αίθουσες με όλη την απαραίτητη υποδομή για την διενέργεια εγχειρήσεων όπως γυναικολογικές, ορθοπαιδικές, γενικής χειρουργικής κ.α.

Η μονάδα της εντατικής θεραπείας, επίσης εντυπωσιακή με δεκαέξι κλίνες πλήρως εξοπλισμένες για να υποδεχτούν όλες τις νοσοκομειακές καταστάσεις, καρδιολογικές και νευρολογικές.

Στην συνέχεια σειρά είχε ο ευαίσθητος χώρος των πέντε καθολικά εξοπλισμένων θερμοκοιτίδων με τα νεογέννητα μωράκια να δίνουν την δική τους πρώτη μάχη. Είδαμε την νέα αναβαθμισμένη πτέρυγα των μονόκλινων δωματίων, και το τμήμα φυσικοθεραπείας με τα  υπερσύγχρονα μηχανήματα που καλύπτουν όπως μας διαβεβαίωσε ο Δρ. Λουίς όλα τα θεραπευτικά πρωτόκολλά.

Τον ρώτησα σε ποια κατηγορία βρίσκεται το Ελληνικό Νοσοκομείο σε σχέση με άλλα νοσοκομειακά ιδρύματα στην Αίγυπτο. «Έχουμε γυρίσει σελίδα . Το Νοσοκομείο έχει ανέβει πολλές κατηγορίες σε σχέση με την παλαιότερη του εικόνα και η πορεία είναι συνεχώς ανοδική. Με την αναγκαία πλέον στελέχωση του σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικού  και την δημιουργία νέων τμημάτων, γινόμαστε παράδειγμα προς μίμηση  και σημείο αναφοράς και για άλλα Νοσοκομεία στην Αίγυπτο. Δεν έχουμε φτάσει ακόμα στο σημείο που προσδοκούμε, αλλά χρόνο με τον χρόνο οι διαφορές που παρουσιάζουμε είναι πραγματικά αξιοσημείωτες. Δεν νομίζετε;» Ήταν εμφανές ότι ο Δρ. Λουίς είχε απόλυτο δίκιο. Το Ελληνικό Νοσοκομείο στο Κάιρο χρόνο με τον χρόνο, αναπτύσσετε με αλματώδεις ρυθμούς προσφέροντας όλο και περισσότερες νέες υπηρεσίες στο κοινό, διατηρώντας παράλληλα και τον κοινωνικό του προσανατολισμό.

Μπήκαμε στην συνέχεια στην μονάδα αιμοκάθαρσης που εξυπηρετεί μέχρι και δέκα άτομα παρέχοντας όλα τα απαραίτητα εφόδια για αυτήν πραγματικά δύσκολη ψυχικά και σωματικά διαδικασία.

Επόμενη στάση ο χώρος των εξωτερικών ιατρείων που έχει αλλάξει εντελώς μετά και την τελευταία ριζική ανακαίνιση του τα τελευταία χρόνια. Πλέον παραμένει ανοιχτός για δώδεκα ώρες και είναι στελεχωμένος με διαφορετικούς ιατρούς σε κάθε ειδικότητα.

Σε αυτό το σημείο κλείνοντας την περιήγησή μας ξαναγυρίσαμε στην αφετηρία μας. Την επιβλητική μαρμάρινη είσοδο με την χαρακτηριστική μαύρη καγκελόπορτα. Τον ρώτησα για τα επόμενα σχέδια που είναι στο πρόγραμμα να υλοποιηθούν. Μια πλήρως εξοπλισμένη και στελεχωμένη ανεξάρτητη καρδιολογική μονάδα μου απάντησε. Αυτός είναι ο νέος μας στόχος που θα δώσει τεράστια προστιθέμενη αξία στην ανοδική μας πορεία. Και φυσικά συνέχισε είμαστε έτοιμοι να ξεκινήσουμε ένα συντονισμένο πρόγραμμα διαφήμισης σε όλα τα μέσα επικοινωνίας στην Αίγυπτο. Βρισκόμαστε σε αυτό το επίπεδο, που η διαφήμιση μας χρειάζεται και θα δικαιώσει τις προσπάθειές μας προσελκύοντας ακόμα περισσότερο κόσμο.

Τον ευχαρίστησα για την ωραία κουβέντα και την κατατοπιστική ξενάγηση και συνέχισα στον τελευταίο μου σταθμό της επίσκεψής μου. Το Γηροκομείο. Ένας χώρος περιποιημένος και φροντισμένος  που προσφέρει ένα αξιοπρεπές κατάλυμα για τους ηλικιωμένους.

Η φροντίδα των ανθρώπων σε ανάγκη καθώς και των ηλικιωμένων μελών της παροικίας και όχι μόνο αποτελούν για την Ελληνική Κοινότητα του  Καΐρου μια αναμφισβήτητα ξεχωριστή προτεραιότητα. Η Διευθύντρια του Γηροκομείου κα Αγγέλα Χαραλαμποπούλου, η Υποδιευθύντρια κα Μάχα ελ Ουακίλ και όλο το προσωπικό του Γηροκομείου παρέχουν καθημερινά σε όλους τους τρόφιμους υψηλού επιπέδου υπηρεσίες.

Ζήτησα από την κα Χαραλαμποπούλου  να μου μεταφέρει το δικό της  βίωμα στο Γηροκομείο. «Οι άνθρωποι αυτοί είναι μέρος της οικογένειάς μου. Ζούμε μαζί καθημερινά. Τους φροντίζουμε σαν δικούς μας ανθρώπους. Έρχονται στιγμές που καθόμαστε δίπλα δίπλα και μας ανοίγουν τις καρδιές τους. Αφουγκραζόμαστε τα βάσανα τους, τις ιστορίες μιας ολόκληρης ζωής , τις χαρές και τις λύπες τους. Μαθαίνουμε και εξελισσόμαστε και εμείς από αυτή την αμφίδρομη σχέση. Η καθημερινή μας επαφή με τους ηλικιωμένους μας δίνει μεγάλη απόλαυση, αλλά και ευθύνη για όλες αυτές τις ψυχές».

Βγαίνοντας από το Γηροκομείο το παρεκκλήσι του Άγιου Παντελεήμονα τράβηξε το βλέμμα μου. Κλείνοντας άλλη μου μια επίσκεψη στο Ελληνικό Νοσοκομείο άναψα ένα κερί στην Εκκλησία και άφησα μια σκέψη και μια ευχή για όλη αυτήν την μεγάλη προσπάθεια που γίνεται και έχει σαν κεντρικό της πυρήνα τον Άνθρωπο και τις ανάγκες του, στο πιο ευαίσθητο ίσως κομμάτι της ύπαρξής. Της υγεία μας.