Γιορτάζουμε σήμερα την τέχνη της Ποίησης και στην Αίγυπτο τιμούμε και την Μάνα

Σήμερα σε όλον τον κόσμο γιορτάζεται η τέχνη της Ποίησης. Με αφιερώματα, απαγγελίες, και εκδηλώσεις σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης τιμάται η ευγενέστερη ίσως εκδήλωση της ανθρώπινης φύσης.

Στην Αίγυπτο γιορτάζουμε και τιμούμε σήμερα 21 Μαρτίου και την Μάνα, που μέσα από τους λαβύρινθους της ψυχής και του κορμιού της, τίκτει την κάθε νέα μας ζωή. Πόσο ταιριαστή είναι άραγε αυτή η σύμπτωση. Να γιορτάζουμε στον ίδιο τόπο, την ίδια μέρα, την Ποίηση και την Μάνα!

Και αυτή η μέρα να είναι η πρώτη μέρα της Άνοιξης που η πλάστιγγα της αναγεννητικής δύναμης του φωτός γέρνει κατά κάτι έναντι του χειμώνα! Που καρπίζει με πολύχρωμα λουλούδια ολάκερη η πλάση και μας δίνει κουράγιο για ένα ακόμα νέο ξεκίνημα! Για ένα ακόμα νέο ταξίδι!

Η Ποίηση είναι η υψηλή τέχνη που εγκολπώνει μέσα από την λιτότητα του λόγου την σαφήνεια  και την ακρίβεια σε οτιδήποτε καταπιάνεται. Είναι η τέχνη που ως η προμετωπίδα της φαντασίας του ποιητή πλέει με θάρρος εκούσιο στα αχαρτογράφητα νερά της ύπαρξης, ανοίγοντας για όλους εμάς νέους δρόμους.

Μας προσφέρει απλόχερα φανταχτερές εικόνες από «λιμένας πρωτοϊδωμένους» δυναμιτίζοντας  τις αισθήσεις μας με «ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής» όπως μας κληροδότησε στην Ιθάκη του ο Κ.Π. Καβάφης. Μας προτρέπει να ακολουθήσουμε κάθε στίχο, κάθε της λέξη στο μαγικό αυτό ταξίδι και μας υπόσχεται υπόρρητα ότι σε κάθε μας επιστροφή θα γυρνάμε πλουσιότεροι και θα αδημονούμε για τον επόμενό μας απόπλου.

Η Μάνα είναι το λιμάνι που μας γεννά, που μας προστατεύει στοργικά στα άγουρά μας χρόνια μέσα από την θαλπωρή της αγκαλιάς της και μας περιμένει με καρτερικότητα να γυρίσουμε μετά από κάθε μας ταξίδι όπως μας λέει ο μεγάλος μας Αλεξανδρινός.

Κ.Π. Καβάφης: Δέησις

Η θάλασσα στα βάθη της πήρ’ έναν ναύτη.—
H μάνα του, ανήξερη, πηαίνει κι ανάφτει

στην Παναγία μπροστά ένα υψηλό κερί
για να επιστρέψει γρήγορα και να ’ν’ καλοί καιροί—

και όλο προς τον άνεμο στήνει τ’ αυτί.
Aλλά ενώ προσεύχεται και δέεται αυτή,

η εικών ακούει, σοβαρή και λυπημένη,
ξεύροντας πως δεν θα ’λθει πια ο υιός που περιμένει.

(η εικόνα είναι από πίνακα του ζωγράφου Λούσιαν Φρόιντ και αναπαριστά την μητέρα του)