Η Τσικνοπέμπτη στην Ηλιούπολη του Καΐρου: Ένα πανηγύρι παράδοσης και χαράς

Η Τσικνοπέμπτη, ένα έθιμο που χάνεται στα βάθη των αιώνων, φέρει τις ρίζες της πιθανότατα στις αρχαίες Βακχικές γιορτές, οι οποίες επιβιώνοντας μέσα στον χρόνο αντλούν την δυναμική τους στις μέρες μας από την ενσωμάτωσή τους στην λαογραφική παράδοση του λαού μας.

Σήμερα, η Τσικνοπέμπτη παραμένει ζωντανή, με κάθε σπίτι να ακολουθεί το έθιμο, ψήνοντας άφθονα κρέατα και αφήνοντας το λιωμένο λίπος να «τσικνίζει» στον αέρα, γεμίζοντας τα γύρω στενά με τα πλούσια αρώματα από τον  χαρακτηριστικό του καπνό.

Το πολύχρωμο και καρναβαλικό ξεκίνημα των Αποκριάτικων εκδηλώσεων, που κορυφώνονται με τα Κούλουμα γιορτάσαμε για ακόμα μια χρονιά στο Κάιρο. Το μεσημέρι τσικνίσαμε στην αυλή των Ελληνικών μας σχολείων και  μέχρι αργά το βράδυ γλεντούσαμε στην Ελληνική μας Στέγη στην Ηλιούπολη του Καΐρου. Ένα ακόμα αντάμωμα της Παροικίας και μια μέρα γεμάτη με τις χαρούμενες φωνές των μικρών μασκαράδων μαθητών που τρέχανε ακούραστοι στην αυλή απολαμβάνοντας μια ακόμα μεθυστική Αποκριά.

Με χορό και τραγούδι ξεκίνησε η μέρα για τους μαθητές του Δημοτικού που μαζί με τις δασκάλες τους ξεφάντωσαν στην κυριολεξία στο Θέατρο της Αχιλλοπουλείου Σχολής. Και αφού οι μικροί μπόμπιρες γέμισαν με ακόμα περισσότερη ενέργεια και χαρά τις καρδιές τους ξεχύθηκαν στην αυλή ακολουθώντας την μυρωδάτη τσίκνα από τις μεγάλες ψησταριές που είχαν στήσει από νωρίς οι δύο ενεργοί και δραστήριοι Σύλλογοι Γονέων και Κηδεμόνων, της Αχιλλοπουλείου και της Αμπετείου Σχολής.

(φώτο: Αθ.Δημοπούλου)

Από την μία μεριά ο Σύλλογος της Αχιλλοπουλείου με την Πρόεδρο κα Ράνια Μουσταφά Μόσχου ντυμένη με την ταιριαστή στολή του Ζορό να γυρνάει τα μπιφτέκια, να γεμίζει τα πιάτα με φαγητό και να αστειεύεται διαρκώς με όλους. Δίπλα της στην ψησταριά με απόλυτη αφοσίωση και επαγγελματισμό ο κ. Τάκης Ρεκτσίνης, ο κ. Κωνσταντίνος Καμπάς και ο κ. Γιάννης Μάχερ έδιναν μαθήματα ταχύτατης εξυπηρέτησης που έκαναν το συνωστισμό των «πεινασμένων» κάτω από το υπόστεγο να μοιάζει με παιχνιδάκι.  Στο μπάρ λίγα βήματα πιο δίπλα, οι χαμογελαστές μαμάδες  Μαριονέτα Ελ Σάμι και Άννα Μαρία Παπανικήτα σέρβιραν αναψυκτικά ολοκληρώνοντας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την γιορτινή ημέρα.

 Ίδια ατμόσφαιρα και στην δεύτερη ψησταριά του Συλλόγου Γονέων της Αμπετείου με τον Κοινοτικό Επίτροπο και μέλος του Συλλόγου κ. Λεωνίδα Φοντριέ να προΐσταται της εξίσου σημαντικής παραγωγής λαχταριστών μπιφτεκιών, έχοντας στο πλευρό του ως αφοσιωμένους ψήστες  αποκλειστικά τους μαθητές του Γυμνασίου με τους μικρούς του Δημοτικού να συμμετέχουν εμβόλιμα ως «γκέστ στάρ» και να προσφέρουν την βοήθειά τους στην διαδικασία του ψησίματος.

Για τους μαθητές του λυκείου της Αμπετείου, ούτε λόγος, γιατί ως γνωστόν η ηλικία τους αναζητά διακαώς την ανεξαρτησία της εφηβείας. Έστησαν λοιπόν την δική τους αποκλειστική ψησταριά σε απόσταση ασφαλείας και αυτό ήταν η καλύτερη δυνατή λύση. Μουσική στην διαπασών, χορός και φωτογραφικές πόζες από τους ψήστες μπροστά στα ζουμερά κρεατικά ήταν η ατμόσφαιρα και σε αυτή την μαθητική παρέα.

Ένας μασκαράς γονιός που κάθε χρόνο τέτοια μέρα κλέβει την παράσταση με τις ευφάνταστες μεταμφιέσεις του ήταν ο Κοινοτικός Επίτροπος κ. Στέλιος Χαλκιάς, τον οποίο παρακολουθούσαμε να αλλάζει μάσκα και περούκα συνεχώς και στο τέλος να αναρωτιέται  με χαμόγελο γιατί τον φαγουρίζει το κεφάλι του.

Κάπως έτσι λοιπόν κύλησε και έκλεισε η γιορτινή Τσικνοπέμπτη στην αυλή των σχολείων μας στην Ηλιούπολη με τα 180 ζουμερά μπιφτέκια που ζύμωσε μόνο η Αχιλλοπούλειος με τα χέρια της κας Μόσχου, και πόσα ακόμα η Αμπέτειος με τα χέρια του κ. Φοντριέ, αλλά και με τα σπιτικά ντολμαδάκια το πεντανόστημο τζατζίκι και τα δώρα του Συλλόγου στους μικρούς μαθητές να αποτελούν την γλυκιά ανάμνηση μιας ωραίας ημέρας, δίνοντας την γιορτινή σκυτάλη στη Ελληνική μας Στέγη που από τις οκτώ το βράδυ γέμισε με την Παροικία που το τσίκνισε για τα καλά.

Η γνωστή ποιότητα στα φαγητά της Στέγης, αλλά και η άψογη εξυπηρέτηση από το προσωπικό για μια ακόμα φορά μας εντυπωσίασε προσφέροντάς μας ένα πεντανόστημο μενού ειδικά σχεδιασμένο για την ημέρα που έκανε όλους μας να τσουγκρίσουμε τα ποτήρια με χαρά προσμένοντας το επόμενο γλέντι που θα κατεβούμε τα σκαλοπάτια του ιστορικού και πάντα φιλόξενου αυτού σωματείου της Καϊρινής μας Παροικίας.