Το χρονικό της ανακομιδής των Αγίων Λειψάνων του Αγίου Νεκταρίου

“Την ανακομιδήν των σεπτών σου Λειψάνων, Νεκτάριε σοφέ, εορτάζοντες  πόθω,  την σην επιβοώμεθα, μεσιτείαν προς Κύριον ….” ( Κάθισμα Όρθρου εορτής )

Η ανακομιδή των Ιερών Λειψάνων του Αγίου Νεκταρίου Επισκόπου Πενταπόλεως πραγματοποιήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 1953, τριάντα τρία χρόνια μετά την οσιακή  κοίμησή του. 

Ο Άγιος είχε κοιμηθεί εν Κυρίω, αργά το απόγευμα της 8ης Νοεμβρίου του  1920, στο Αρεταίειο Νοσοκομείο στην Αθήνα. 

Ενταφιάστηκε στον περίβολο της Ιεράς Μονής Αγίας Τριάδος στην Αίγινα, την οποία ο ίδιος είχε ιδρύσει και διακονήσει με ταπείνωση και αγάπη.

 Όταν ο τάφος του ανοίχθηκε, οι παρευρισκόμενοι Αρχιερείς ,κληρικοί ,μοναχοί  μοναχές  και πιστοί έγιναν μάρτυρες ενός θαυμαστού γεγονότος: Τα ιερά λείψανα του ανέδυαν ουράνια ευωδία, γεγονός που ήταν ακόμη μια επιβεβαίωση της αγιότητας του τόσο συκοφαντηθέντος και καταφρονηθέντος εν ζωή  Ιεράρχου! 

Τα γεγονότα τα αφηγείται με γλαφυρό τρόπο στον Θεολόγο και συγγραφέα κ. Μανώλη Μελινό ο π. Τιμόθεος, εφημέριος της Ιεράς Μονής Αγίας Τριάδος κ  Αγίου Νεκταρίου Αιγίνης .

 Ο κ. Μελινός συνάντησε πολλούς ανθρώπους που γνώρισαν τον Άγιο προσωπικά, κατέγραψε τις αναμνήσεις και τις εξέδωσε  σε δύο τόμους με τίτλο ” Μίλησα με τον Άγιο Νεκτάριο” 

Αφηγείται ο Αρχιμανδρίτης π. Τιμόθεος: 

“Στο Μοναστήρι ήλθα τον Οκτώβριο του 1952, σε ηλικία 55 ετών. Τον επόμενο χρόνο –συγκεκριμένα στις 2 Σεπτεμβρίου 1953– έγινε η Ανακομιδή του Ιερού Λειψάνου του Αγίου Νεκταρίου.

Η Ανακομιδή –που αποφασίσθηκε το καλοκαίρι– έγινε αφού σουρούπωσε. Θα ήταν 8 με 9, βραδάκι πιά. Δεν είχαμε ηλεκτρικό• Με τα λούξ δουλεύαμε. Όλοι, γύρω–τριγύρω, με αναμμένες λαμπάδες και κεριά.

Στην αρχή διαβάσθηκε η Ακολουθία. Αφού βγάλαμε τα άγια λείψανα, τα τοποθετήσαμε σε λεκάνες. Τα πλύναμε με ροδόσταμο και άλλα αρώματα. Σε ορισμένα Λείψανα ήταν το ύφασμα κολλημένο πάνω. Τα καθαρίσαμε. Κάναμε Παννυχίδα και τα τοποθετήσαμε στο Ναό για προσκύνημα. Η ευωδία που χυνόταν ολόγυρα, δεν γίνεται να περιγραφεί! Τι πράγμα ήταν αυτό, καταπληκτικό!

Τα τοποθετήσαμε στην μέση του Ναού. Την Κάρα και τα υπόλοιπα Λείψανα. Βάλαμε και την αρχιερατική μίτρα, την πατερίτσα και τα δικηροτρίκηρα. Περνούσε ο κόσμος και ασπαζόταν με συγκίνηση. Ξέχασα να σου πω, ότι ο Δεσπότης είπε σε μένα και στον π. Αμφιλόχιο Μακρή να φροντίσουμε για τον ευτρεπισμό των Λειψάνων.

Για το Γεγονός, συντάχθηκε το ακόλουθο πρακτικό:

«Εν Αιγίνη και εν τη Γυναικεία Κοινοβιακή ιερά Μονή της Αγίας Τριάδος, σήμερον τη 3η Σεπτεμβρίου του 1953, ημέρα της εβδομάδος Πέμπτη και ώρα 6 μ.μ. συνήλθεν η ολομέλεια της αδελφότητος εν τω γραφείω αυτής κατόπιν προσκλήσεως της Καθηγουμένης Οσιωτάτης Γεροντίσσης Χριστοδούλης μοναχής και υπό την προεδρείαν αυτής.

Κατά την συνεδρίασιν ταύτην, μετά κεκανονισμένην προσευχήν, η καθηγουμένη εισηγείται: «Αγαπηταί εν Χριστώ αδελφαί, κατέχομαι ήδη υπό το κράτος ιεράς συγκινήσεως διά το τελεσθέν μέγα γεγονός σήμερον εις την καθ’ ημάς Ιεράν Μονήν, τεθέντος κατόπιν τριακοντατριετίας του λύχνου επί της λυχνίας, ίνα φωτίζη πάντας τους επικαλουμένους Αυτόν εν αληθεία, δηλαδή της Ανακομιδής των θείων Λειψάνων του Κτίτορος της ιεράς ημών Μονής, θείου Ιεράρχου Πενταπόλεως Αγίου Νεκταρίου.

Εκτός του προισταμένου και Πνευματικού ημών Πατρός, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ύδρας, Σπετσών και Αιγίνης Κυρίου Κυρίου Προκοπίου, παρευρέθησαν δε εκ θείας συμπτώσεως ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης πρώην Ηλείας Αντώνιος, ο Αρχιερατικός Επίτροπος Ύδρας Αρχιμανδρίτης Χρύσανθος, ο Αρχιμανδρίτης Ιωάννης Ηλιόπουλος, Αρχιμ. Αμφιλόχιος Μακρής και ιεροδιάκονος Σεβαστιανός, άπας ο κλήρος Αιγίνης, ο Δήμαρχος, ο ειρηνοδίκης και ο διοικητής χωροφυλακής. Περί δε την χθεσινήν 8 μ.μ. ώραν χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου πνευματικού ημών Πατρός και παρουσία των αναφερομένων Κλήρου και Αρχών, εγένετο η Ανακομιδή των ιερών Λειψάνων. Σήμερον δε ετελέσθη Λειτουργία, συλλειτουργησάντων μετά του εφημερίου της Ιεράς ημών Μονής Αρχιμανδρίτου Τιμοθέου, των Αρχιμανδριτών Ιωάννου, Χρυσάνθου, Καλλιοπίου, Παύλου και των ιερέων Δημητρίου, Παναγιώτου και Αναστασίου και του ιεροδιακόνου Σεβαστιανού.

Εις τους αίνους εγένετο η προσκύνησις της Αγίας Κάρας του θείου Ιεράρχου Αγίου Νεκταρίου, πλημμυρησάσης το εκκλησίασμα αρρήτου ευωδίας. Συνταχθέντος του παρόντος υπογράφεται.

Οι παραστάντες κατά την Ανακομιδήν την εσπέραν της δευτέρας Σεπτεμβρίου 1953:

† Ο Ύδρας, Σπετσών και Αιγίνης Προκόπιος
† Ο Μητροπολίτης πρώην Ηλείας Αντώνιος
Ηγουμένη της Αδελφότητος Χριστοδούλη μοναχή•
Ακακία, Θεοδοσία, Μελάνη, Νεκταρία, Ευφροσύνη,
Ξένη, Παρθενία, Κυριακή, Παρασκευή, Αγάθη, Ευνίκη,
Ελισάβετ, Χριστονύμφη, Συγκλητική, Ευπραξία, Σαλώμη,
Μητροδώρα, Παρθενία, Θεοφανώ Μοναχαί.
Θέκλα Ηγουμένη Ι. Μονής Ερμιόνης, Μακρίνα, Μαρκέλλα,
Ευσεβία, Ευφημία, Θέκλα Μοναχαί
Μαριάμ Ηγουμένη Ιεράς Μονής Αγίας Αικατερίνης
Ο Δήμαρχος Αιγίνης Γεώργιος Χελιώτης
Ο Ειρηνοδίκης Αιγίνης Γεώργιος Μέρτικας
Ο Διοικητής χωροφυλακής Πατεράκης
Ο Γραμματεύς Μητροπόλεως Ιωάννης Δεριζιώτης
Ο Σύμβουλος Επικρατείας Παναγιώτης Μερτικόπουλος
Ο Κλήρος Αιγίνης: Αρχιμ. Ι. Ηλιόπουλος, Αρχιμ. Τ. Καλαμπερίδης, Αρχιμ. Χ. Κανέλλης, Αρχιμ. Κ. Αγγελάκης,
Ιερ. Κων. Κανάκης, Ιωάννης Χαρτοφύλακας, Χρήστος
Παπαγεωργίου, Δημήτριος Λυκούρης, Αναστάσιος,
Αρχιμ. Παύλος, Αρχιμ. Αμφιλόχιος Μακρής, Παναγιώτης»”.

*Από τον Α’ τόμο του διτόμου έργου ΜΙΛΗΣΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΝΕΚΤΑΡΙΟ (σελίδες 44-45).

Πολλοί πιστοί, ήδη από τα πρώτα χρόνια, προσέρχονταν στον τάφο του  Αγίου και λάμβαναν παρηγορία, πνευματική βοήθεια και θεραπεία από διάφορες ασθένειες . 

Η Εκκλησία της Ελλάδος εισηγήθηκε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, αναγνωρίζοντας τα θαύματα και την ευλάβεια του λαού, την  επίσημη αγιοκατάταξή του η οποία έγινε στις 20 Απριλίου του   1961 επί Οικουμενικού Πατριάρχου Αθηναγόρου. 

Ο Πατριάρχης είχε γνωρίσει προσωπικά τον Άγιο ως Διάκονος . Είχε συνοδεύσει τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Μελέτιο Μεταξάκη σε επίσκεψη του στην Αίγινα  (9 – 11 Απριλίου 1919)

Ο Άγιος τότε του χάρισε μια φωτογραφία του με ιδιόχειρη αφιέρωση . Στην αφιέρωση είχε  προφητεύσει την άνοδο του  στα  ανώτατα εκκλησιαστικά αξιώματα της Εκκλησίας. Την φωτογραφία αυτή την είχε πάντοτε στο Πατριαρχικό  Γραφείο του ! 

Η ημέρα της ανακομιδής των Ιερών Λειψάνων του, η 3η Σεπτεμβρίου, τιμάται ως ξεχωριστή εορτή του Αγίου, μαζί με την κυρίως εορτή της κοιμήσεώς του την 9η Νοεμβρίου και στην Πατριαρχική Επιτροπεία του Καΐρου . Ο Άγιος έζησε σ αυτόν το χώρο  διακονώντας  ως Πατριαρχικός Επίτροπος του Πατριάρχου Αλεξανδρείας Σωφρονίου κατά τα έτη 1886-1890!  Στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου έγινε και η χειροτονία του εις Επίσκοπον της Ιεράς Μητροπόλεως Πενταπόλεως την 15 Ιανουαρίου του 1890.

Τα Τίμια Λείψανά του, φυλάσσονται  στην Ιερά Μονή του στην Αίγινα, όπου πλήθος πιστών προσέρχεται καθημερινά για να προσκυνήσει,  και να ζητήσει  την πρεσβεία Του. 

Μικρό τμήμα, πολύτιμο θησαύρισμα , κατέχει και η Πατριαρχική Επιτροπεία Καΐρου.

Ο  Άγιος Νεκτάριος ήταν για την εποχή που έζησε και φυσικά συνεχίζει να είναι  μια λαμπρά μορφή της Εκκλησίας μας .  Έζησε με αυταπάρνηση, ταπείνωση, συγχωρητικότητα και αγάπη, παρά τους διωγμούς και τις συκοφαντίες που υπέστη στη ζωή του. Το παράδειγμά του συνεχίζει να εμπνέει κληρικούς και λαϊκούς σε όλον τον κόσμο.

Ο Άγιος αγάπησε πολύ την πόλη του Καΐρου και τους κατοίκους της. Τον αγάπησαν και εκείνοι … Όταν τον ανάγκασαν να φύγει πλήθος λαού ,πάνω από 900 άνθρωποι τον συνόδευσε μέχρι το Σιδηροδρομικό Σταθμό του Ραμσής δίδοντας του μια πολύ συγκινητική ευχαριστήριο επιστολή η οποία σώζεται με ημερομηνία 29 Ιουλίου 1890 .

Η παρουσία πολλών προσκυνητών στις εορτές του Αγίου  δηλώνει  ότι από γενιά σε γενιά η ευλάβεια στο πρόσωπο του συνεχίζεται..

.Άγιε, του Καΐρου το καύχημα, κατά τον υμνογράφο σου , Πρέσβευε υπέρ ημών !

Γράφει ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Ιππώνος Στέφανος