Χειροτονία του νέου Επισκόπου Κιγκάλι Ιωακείμ. Στιγμές Πνευματικής Λαμπρότητας στη Μονή Αγίου Γεωργίου

 Μέρα χαράς, αγάπης και περηφάνιας για τη Μονή του Αγίου Γεωργίου Παλαιού Καΐρου, όπου για δεύτερη συνεχόμενη ημέρα η Ιερά Πατριαρχική Μονή ακτινοβολεί λάμψη και φως.
Το Σάββατο 1η Νοεμβρίου χειροτονήθηκε ο Επίσκοπος Μαρεώτιδος Δαμασκηνός, και σήμερα, Κυριακή 2 Νοεμβρίου, σφυρηλατήθηκε από τα χέρια της Α.Θ.Μ. του Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής Θεοδώρου Β΄, ένας ακόμα χρυσός και λαμπερός κρίκος στη μακραίωνη αρχιερατική αλυσίδα του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής.
Στο κατάμεστο από κόσμο καθολικό της Μονής, κλήρος και λαός αναφώνησαν με όλη τη δύναμη της καρδιάς τους «Άξιος!» για τον νέο Επίσκοπο Κιγκάλι και πάσης Ρουάντας Ιωακείμ.

Στη Θεία Λειτουργία προεξήρχε ο Μακαριώτατος Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής Θεόδωρος Β΄. Συλλειτούργησαν οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες: Γέρων Καισαρείας Θεοφύλακτος, Τρίκκης Χρυσόστομος, Λαγκαδά Πλάτων, Νουβίας Σάββας, Άκρας Δανιήλ, και οι Θεοφιλέστατοι Επίσκοποι: Τολιάρας Πρόδρομος, Μπουκόμπας Χρυσόστομος, Ιππώνος Στέφανος και Μαρεώτιδος Δαμασκηνός.

Κατασυγκινημένος και λίγο πριν ξεκινήσει η μυητική τελετουργία, ο π. Ιωακείμ απευθύνθηκε στον πηδαλιούχο του Αλεξανδρινού Θρόνου με λόγια ευγνωμοσύνης, αγάπης και εκτίμησης, αναφέροντας μεταξύ άλλων:
«Ο Επίσκοπος δεν είναι αποτέλεσμα ανθρώπινης τιμής, αλλά καρπός της ευδοκίας του Θεού, που καλεί τον άνθρωπο να γίνει φορέας της χάριτός Του μέσα στον κόσμο.
Η Εκκλησία, μέσα από την αποστολική διαδοχή, μεταδίδει αυτό το άγιο αξίωμα, όχι ως εξουσία, αλλά ως διακονία. Ο Επίσκοπος είναι εκείνος που πρώτος καλείται να ταπεινωθεί, να αγαπήσει, να συγχωρήσει και να θυσιαστεί. Όπως ο Χριστός «οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι ἀλλὰ διακονῆσαι». Από την ημέρα της εκλογής μου προσπαθώ να κατανοήσω το βάρος αυτής της μεγάλης κλήσης.
Η χειροτονία γνωρίζω καλώς ότι δεν είναι στεφάνι δόξας· είναι σταυρός, ποτισμένος με δάκρυα και προσευχή.
Από τα πρώτα μου βήματα μέσα στην Εκκλησία έμαθα να βλέπω τον Επίσκοπο, τους ιερείς, τους μοναχούς και τους πιστούς ως ζωντανά μέλη ενός σώματος. Θυμάμαι και μνημονεύω τους πνευματικούς μου πατέρες, εκείνους που μου δίδαξαν με τη σιωπή τους περισσότερο απ’ ό,τι με τα λόγια τους· και μου έμαθαν ότι το μεγαλύτερο κήρυγμα είναι η ζωή που μαρτυρεί Χριστό.
Ευχαριστώ τον Θεό που με οδήγησε, μέσα από χαρές και δοκιμασίες, σε αυτή τη στιγμή. Με τη δική σας αγάπη, Μακαριώτατέ μου, δεν ήταν πάντα εύκολη η πορεία μου.
Υπήρξαν στιγμές αμφιβολίας, αγωνίας, εσωτερικών σταυρώσεων. Αλλά μέσα σε κάθε σκοτάδι έλαμπε πάντοτε το φως της αγάπης του Χριστού. Και τώρα καταλαβαίνω ότι κάθε βήμα, κάθε δάκρυ, κάθε σταύρωση, ήταν μια προετοιμασία για αυτήν την ευλογημένη ημέρα και ώρα.
Μακαριώτατε, στοργικέ Πατέρα και Ποιμενάρχα μου, σας ευχαριστώ διότι με εμπιστευθήκατε και με το καλό σας παράδειγμα πολλά με διδάξατε. Κοντά σας έμαθα τι σημαίνει να ποιμαίνεις όχι με εξουσία, αλλά με ταπείνωση και θυσία.
Έχοντας αυτά τα εφόδια, θα πορευθώ στην ευλογημένη χώρα της Ρουάντας, τη νέα μου πλέον πατρίδα, και με την πατρική σας ευχή θα προσπαθήσω να ποιμάνω κλήρο και λαό με αγάπη, συνεχίζοντας τα καλά έργα των Σεβασμιωτάτων προκατόχων μου.»

Στην αντιφώνησή του ο Πατριάρχης τόνισε με έμφαση:
«Θεοφιλέστατε, Εψηφισμένε Επίσκοπε Κιγκάλι και Ρουάντας, αγαπητόν μου τέκνον Ιωακείμ. Σήμερα η Εκκλησία μας χαίρεται και δοξάζει τον Θεό. Μια ψυχή που έζησε με υπομονή, υπακοή και σιωπηλή διακονία καλείται τώρα να ανέβει στο ύψος της αρχιερωσύνης.

 Ο πατέρας Ιωακείμ, ο ταπεινός λειτουργός του Θεού και ιεραπόστολος της Αιγύπτου, καλείται να γίνει Επίσκοπος της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας. Έσπειρες με κόπο, πότισες με δάκρυα και τώρα θερίζεις με χαρά.

 Όπως ο γεωργός περιμένει τη βροχή του ουρανού, έτσι και εσύ περίμενες τον καιρό του Θεού. Και ήρθε η ώρα. Ο Θεός σε δικαίωσε. Από σήμερα, παιδί μου αγαπημένο, αναλαμβάνεις έναν σταυρό βαρύ, αλλά και γλυκό. Ο Μέγας Βασίλειος λέει πως ο Επίσκοπος είναι το μάτι του σώματος της Εκκλησίας. Και αν το μάτι είναι καθαρό, τότε φωτίζεται όλο το σώμα. Άξιος να είσαι, κι η καρδιά σου να λάμπει σαν λυχνάρι που δεν σβήνει ποτέ.»

Και αφού τελείωσε τον λόγο του, η μεγάλη στιγμή είχε φτάσει: να γονατίσει μπροστά από το Ιερό Βήμα και να λάβει τη Θεία Χάρη από τον Μακαριώτατο Πατριάρχη.
Πλήθος κόσμου αναφωνούσε με χαρά  «Άξιος!» σε κάθε βήμα της ένδυσής του στα αρχιερατικά άμφια, τα οποία, όπως μας εκμυστηρεύτηκε με συγκίνηση για τη μεγάλη αυτή τιμή, ανήκαν στον Μητροπολίτη Πηλουσίου κυρό Νήφωνα και του τα είχε δωρίσει με όλη του την αγάπη και την πίστη σε αυτόν, για τη στιγμή της χειροτονίας του.

Συγκινητική ήταν και η παρουσία της οικογένειας του Θεοφιλέστατου, που ταξίδεψε από τα Τρίκαλα για να τον τιμήσει τη μεγάλη αυτή ημέρα της προσωπικής του Πεντηκοστής.
Η εορταστική ημέρα έκλεισε στο Ελληνικό Κέντρο Καΐρου, όπου ο Θεοφιλέστατος παρέθεσε γεύμα και δέχτηκε τα δώρα, αλλά και τις ευχές των καλεσμένων του.

Στην τελετή παρέστησαν: ο Επιτετραμμένος της Κυπριακής Πρεσβείας κ Ονούφριος Οικονομίδης, ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στο Κάιρο κ. Συμεών Λιναρδάκης, ο ΑΚΑΜ της Κύπρου  Συνταγματάρχης Μηχανικού Κωνσταντίνος Χατζηκωστής.

Την Ελληνική Κοινότητα Καΐρου εκπροσώπησε ο Πρόεδρος κ. Χρήστος Καβαλής, ενώ παρέστη και η Αντιπρόεδρος κα Χρυσάνθη Σκουφαρίδου.
Οι Αραβόφωνοι της Εκκλησίας των Αρχαγγέλων του Ντάχερ έδωσαν επίσης το «παρών» με τον Πρόεδρό τους κ. Σαλέμ Κασίς, την κα Αρλέτ Μόνσεφ, Πρόεδρο του H.O.C., και πλήθος πιστών από όλο το Αραβόφωνο ποίμνιο των Εκκλησιών του Καΐρου.

Ἔτη πολλά, Θεοφιλέστατε Επίσκοπε Κιγκάλι και πάσης Ρουάντας Ιωακείμ.