«Ωσαννά ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου, ο βασιλεύς του Ισραήλ». Ο Ευαγγελιστής της αγάπης, μας παρουσιάζει τη θριαμβευτική είσοδο του Κυρίου στα Ιεροσόλυμα. Τρία εκατομμύρια άνθρωποι, με κραυγές ενθουσιασμού και με την ιαχή: «Ωσαννά ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου, βασιλεύς του Ισραήλ», υποδέχονται το Μεσσία Χριστό, στην Ιερή Πόλη.
Γράφει ο Ιωάννης Κούντριας – Πρωτοψάλτης της Ε.Κ.Κ
Δύο σκηνές ξεχωρίζουμε από την μεγάλη αυτή υποδοχή. Στην πρώτη βλέπουμε τον Χριστό, την αδελφή του αναστημένου Λαζάρου, Μαρία, και τον Ιούδα τον μαθητή του. Στη δεύτερη, το Χριστό και απέναντι του τα αμέτρητα πλήθη του ενθουσιασμένου λαού, αλλά και τη μερίδα των αγανακτισμένων Γραμματέων και Φαρισαίων. Μια εβδομάδα πριν το Ιουδαϊκό Πάσχα, έρχεται ο Χριστός με τους μαθητές του στην κωμόπολη της Βηθανίας, όπου, πριν λίγο καιρό ανέστησε τον φίλο του Λάζαρο. Τότε όλοι οι κάτοικοι συζητούσαν με ενδιαφέρον και θαυμασμό το γεγονός της Αναστάσεως.
Συγκινημένη ιδιαίτερα η οικογένεια του Λαζάρου, παραθέτουν γεύμα προς τιμήν του Κυρίου. Και ενώ η αδελφή του Λαζάρου Μαρία, εκδηλώνοντας την ευγνωμοσύνη της προς τον Κύριο για την ανάσταση του αδελφού της, πήρε ένα δοχείο με πολύτιμο άρωμα, το άλειψε στα πόδια του Κυρίου σε ένδειξη σεβασμού, και το σκούπισε με τα μαλλιά της. Όλοι οι παρευρισκόμενοι εκεί συμφώνησαν με την πράξη αυτή εκτός από έναν. Τον μαθητή του Κυρίου, τον Ιούδα τον Ισκαριώτη. Δε συμφωνούσε με τους άλλους λέγοντας: Γιατί το μύρο αυτό που η αξία του φτάνει στα 300 δηνάρια αντί να χυθεί άσκοπα, να δοθεί το προϊόν από την πώληση στους φτωχούς.
Αυτά δεν τα έλεγε ο Ιούδας γιατί νοιαζόταν τους φτωχούς, αλλά γιατί κρατούσε το ταμείο των Αποστόλων, όπου έκλεβε τα χρήματα για τις φιλανθρωπίες. Αυτή είναι η πρώτη σκηνή. Μία ημέρα έμεινε ο Κύριος στο σπίτι του Λαζάρου και την επομένη, πήρε το δρόμο για την Αγία και Μεγάλη Ιερουσαλήμ. Η είδηση της αναχώρησης του διαδόθηκε παντού. Από πολύ νωρίς τα πλήθη του κόσμου που είχαν έρθει στη γιορτή του Πάσχα, έτρεξαν και πήραν θέσεις σε σημεία από όπου θα περνούσε ο Χριστός. Οι στενοί δρόμοι της Ιερουσαλήμ είχαν γεμίσει από λογής – λογής ανθρώπους. Σωστή ανθρωποθάλασσα με ζητωκραυγές και αλαλαγμούς χαράς, υποδέχονταν τον Σωτήρα και λυτρωτή της ανθρωπότητας.
Ήταν η πιο λαμπρή, η πιο επίσημη και η πιο επιβλητική υποδοχή, που είχε γίνει ποτέ στην πόλη αυτή. Κι αυτή γινόταν στο Χριστό, ο οποίος απλός, ταπεινός, ήρεμος και ειρηνικός όπως πάντα, διέσχιζε το ξέφρενο εκείνο πλήθος, καθήμενος «επί πόλου όνου». Ώστε να εκπληρωθεί η προφητεία της Παλαιάς Διαθήκης του Προφήτη Ζαχαρίου: «Μη φοβού, θύγατερ Σιών ιδού ο βασιλεύς σου έρχεται καθήμενος επί πώλον όνου» Δηλαδή, μη φοβάσαι Ιερουσαλήμ, να ο βασιλιάς σου έρχεται καθισμένος επάνω σε ταπεινό πουλάρι όνου και όχι σαν κατακτητής και τύραννος, επάνω σε άλογο ή πολεμικό άρμα. Αυτή ήταν η Δεύτερη σκηνή. Δύο υποδοχές βλέπουμε στο Ευαγγέλιο διαφορετικές η μία από την άλλη. Η μία έχει εκπρόσωπο της τη Μαρία, που παρουσιάζει ιερό πάθος αγάπης και δείχνει ολοκληρωτική αφοσίωση στον Κύριο.
Αυτή η γυναίκα εκπροσωπεί εκείνους που ακλόνητα πιστεύουν στον Κύριο, και αποθέτουν της ελπίδες τους στη Θεία Πρόνοια του. Η άλλη υποδοχή, εκπροσωπείται από τον Ιούδα. Αυτός είναι εκπρόσωπος όλων εκείνων που ενεργούν κρυφά και ύπουλα. Αυτούς που άλλα έχουν στην καρδιά τους, και άλλα εκφράζουν με τα χείλη τούς. Αυτοί που σαν κύριο όπλο τους έχουν την υποκρισία, τη συκοφαντία και τη διαβολή. Κινούνται από ένστικτα κατώτερα και πάθη φοβερά. Η αγάπη τους προς τον πλησίον είναι άγνωστη, γιατί έχουν παραδώσει την ψυχή τους στο διάβολο, όπου και πιστά τον υπακούουν.
Όλος αυτός ο κόσμος νομίζοντας ότι ο Κύριος με τον ερχομό του, θα συντρίψει τους Ρωμαίους και θα ελευθερώσει το Ιουδαϊκό έθνος. Τον βλέπανε σαν κοσμικό Άρχοντα. Κι αυτό είναι πολύ κρίμα διότι όλος αυτός ο κόσμος, δεν μπόρεσε να καταλάβει ότι η βασιλεία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού είναι η πνευματική και εμφυτεύει την αγάπη! Όλο αυτό το πλήθος που φώναζε «Ωσαννά» σε τρεις ημέρες θα φωνάζει: «Άρον άρον, σταύρωσον αυτόν». Όλοι εμείς που είμαστε μέλη της Εκκλησίας θεωρητικά ανήκουμε στην πρώτη κατηγορία, όπου υποδεχόμαστε το Χριστό ως Σωτήρα και Λυτρωτή.
Γ’ αυτό πρέπει να είμαστε έτοιμοι να τον υποδεχθούμε στην καρδιά μας όχι υποκριτικά αλλά με έμπρακτη αγάπη και ομολογία. Αυτό δεν πρέπει να γίνει μόνο την Μ. Εβδομάδα, αλλά σε όλη μας την ζωή. Όταν περιμένουμε κάποιο υψηλό πρόσωπο στο σπίτι μας κάνουμε πολλές προετοιμασίες και θυσίες. Η μορφή του Χριστού πρέπει να βρίσκεται πάντα μέσα μας με κατάνυξη Όχι τις Άγιες αυτές ημέρες μόνο, αλλά και καθημερινά. Μόνο τότε όλοι μας με μια ζωντανή φωνή θα ψάλλουμε: «ΩΣΑΝΝΑ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΣ Ο ΕΡΧΟΜΕΝΟΣ ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ ΚΥΡΙΟΥ!»
*Το άρθρο του κ. Κούντρια δημοσιεύθηκε στο Νέο Φως στις 15 Απριλίου 2019.
