Γ. Μελαχροινούδης: «Πρόσκοποι Καΐρου και 110 χρόνια κατασκηνώσεις»

(Οι φωτογραφίες ανήκουν στο ΣΕΠ και στο Π.Ε.Καΐρου και απαγορεύεται η χρήση τους και η αναπαραγωγή τους χωρίς την άδεια του γράφοντος του άρθρου)

 «Δεν είμαστε μια Ένωση ή ένα συνηθισμένο Σχολείο, αντιθέτως είμαστε ένα Σχολείο του Δάσους» Lord Baden Powell of Gilwell Ιδρυτής Προσκοπικής Κίνησης.

Γράφει ο Γιάννης Μελαχροινούδης Έφορος Εκπαίδευσης Περιφέρειας Αποδήμων

Ο Προσκοπισμός προσφέρει ξεχωριστές εμπειρίες και προκλήσεις, δημιουργώντας δυνατές φιλίες και καθημερινή περιπέτεια στα μέλη του, αγόρια και κορίτσια. Διαθέτουμε μεγάλη ποικιλία δράσεων, από την αναρρίχηση και διαβίωση στην ύπαιθρο έως την κατασκευή σχεδίας και το θέατρο. Ο Προσκοπισμός βοηθάει τους νέους 7-26 ετών να αναπτύξουν νέες ικανότητες και να ξεκλειδώσουν το ταλέντο τους, χτίζοντας την προσωπικότητά τους, ώστε να εξελιχθούν σε ενεργά άτομα στον τόπο τους. Αποστολή του Προσκοπισμού είναι να συνεισφέρει στην εκπαίδευση των νέων, μέσω ενός συστήματος αξιών βασισμένου στην Προσκοπική Υπόσχεση και Νόμο, να βοηθήσει στην οικοδόμηση ενός καλύτερου κόσμου, όπου οι άνθρωποι ολοκληρώνονται σαν άτομα και διαδραματίζουν έναν εποικοδομητικό ρόλο στην κοινωνία.

• 

• 

• 

Αυτό γίνεται πραγματικότητα μέσω των προσπαθειών των ενήλικων εθελοντών μας που συνδυάζουν τη διασκέδαση και την προσκοπική ζωή στη φύση. Η κατασκήνωση στους Προσκόπους  σχεδιάζεται για να καλύψει τις ανάγκες των  παιδιών στην εξοικείωση, διαβίωση, εξερεύνηση, ανακάλυψή του φυσικού περιβάλλοντος, μέσα από συναρπαστικές δράσεις, παιχνίδια και πολλή περιπέτεια. Σκοπός είναι η διασκέδαση και η απόκτηση χρήσιμων εμπειριών και γνώσεων.  Επίσης, καλλιεργείται το πνεύμα φιλίας, αγάπης, αλληλοβοήθειας, συνεργασίας, ευθύνης, εργατικότητας, πρωτοβουλίας και δημιουργικότητας.

• 

• 

• 

Στην Προσκοπική κατασκήνωση κάθε Λυκόπουλο, Πρόσκοπος, Ανιχνευτής,  καλείται να αντιμετωπίσει πολλές και διάφορες προκλήσεις, τις οποίες μαθαίνει να αντιμετωπίζει σχεδόν αποκλειστικά με τις δικές του δυνάμεις και γνώσεις , πάντοτε με τη βοήθεια, καθοδήγηση, ενθάρρυνση και τη στήριξη των Βαθμοφόρων του.

Ήταν Ιούνιος του 1912. Τα σχολεία είχαν μόλις τελειώσει. Ο γυμναστής Αθ. Λευκαδίτης (Ιδρυτής του Ελληνικού Προσκοπισμού 1910), μαζί με τους  προσκόπους των πρώτων ομάδων είχαν πλέον αρκετό ελεύθερο χρόνο. Γι’ αυτό ήταν πια καιρός να εφαρμοστεί και στην Ελλάδα μια πολυήμερη εκδρομή των προσκόπων στο ύπαιθρο. Έτσι πραγματοποιήθηκε η πρώτη προσκοπική κατασκήνωση για τους Έλληνες Προσκόπους.

Για οκτώ ημέρες τα παιδιά έζησαν τη ζωή στο ύπαιθρο στο τότε δάσος της Μαγκουφάνας (στη σημερινή Πεύκη της Αττικής). H πρωτοποριακή για την ελληνική νεολαία δραστηριότητα είχε ενθουσιάσει τον τότε Πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο, ο οποίος συνοδευόμενος από τον Υπουργό Παιδείας Ιωάννη Τσιριμώκο επισκέφτηκε την κατασκήνωση και μετέφερε στον Αθ. Λευκαδίτη τον ενθουσιασμό του για την ξεχωριστή δράση των Ελλήνων Προσκόπων.

• 

• 

• 

Οι Έλληνες Πρόσκοποι του Καΐρου που ιδρύθηκαν το 1913, αλλά λόγω των Πολέμων , καταφέρνουν  να οργανώσουν την πρώτη πολυήμερη κατασκήνωση τους, το καλοκαίρι του 1920, στην Ισμαηλία, με την συμμετοχή Ελλήνων Προσκόπων από το Πόρτ Σάϊντ   με Αρχηγό τον Δημήτρη Χρήστοβιτς, επί Περιφερειακού Μ. Λιούφη (ιδρυτή), δύο εμβληματικές προσωπικότητες της Ιστορίας του Ελληνικού Προσκοπισμού στην Αίγυπτο. 

Οι κατασκηνώσεις εντός Αιγύπτου, στην Ισαμηλία, στο Πόρτ Φουάντ, στο Σουέζ και σε άλλους παραθαλάσσιους χώρους, παρά την μεγάλη επιτυχία τους, δεν καλύπτουν την μεγάλη ανάγκη «επίσκεψης» στην Πατρίδα. Τελικά μετά από πολλή οργάνωση και την καταλυτική βοήθεια της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου, οργανώθηκε το καλοκαίρι του 1930 η πρώτη κατασκήνωση «επίσκεψη» στην Πατρίδα.

 Από εκείνη την χρονιά άσχετα με την πραγματοποίηση, κάθε καλοκαιριού, της θερινής δράσης (κατασκήνωσης) σε διάφορες τοποθεσίες της Αιγύπτου, οι υπεύθυνοι των Προσκόπων μοχθούσαν και με την βοήθεια της Κοινότητας, στην οργάνωση, αραιά αλλά τακτά,, κατασκηνώσεων  στην Πατρίδα, δίδοντας μοναδική ευκαιρία σε πάρα πολλά παιδιά της παροικίας να επισκεφθούν για πρώτη φορά την Ελλάδα, όπου σε πολλές περιπτώσεις ήταν και η μοναδική φορά.

• 

• 

• 

Στις δεκαετίες του ‘50 και ‘60, επί Περιφερειακών Εφόρων Π.Κουρμούλη και Ι.Λιούφη,  θα θυμούνται οι παλαιοί Πρόσκοποι την συμμετοχή τους στο 1η κατασκήνωση  Αποδήμων το 1956 στον Άγιο Ανδρέα, με την περιπετειώδη μεταφορά τους επι του αρματαγωγού «ΧΙΟΣ»  και στην Πανελλήνια κατασκήνωση του Χρυσού Ιωβηλαίου  το καλοκαίρι του 1960 στον Διόνυσο μα και τις συμμετοχές τους σε άλλες σημαντικές θερινές δράσεις που οργάνωνε η Γενική Εφορεία Ελλήνων Προσκόπων, καθώς και τις κατασκηνώσεις στην Μαντάρα  της Αλεξάνδρειας.

Η  γενιά της δεκαετίας του ’70 θυμάται με νοσταλγία τις κατασκηνώσεις στο κτήμα Φιλοθέου στην Μααμούρα (Ανατολικά της Αλεξάνδρειας) υπό την επίβλεψη του αξέχαστου Εφόρου Χ. Τσιάρα. Αξέχαστα θα μείνουν τα καλοκαίρια του 1972, υπό την αρχηγεία του Εφόρου Α. Δικαστόπουλου και 1976, υπό την αρχηγεία των Δ. Σκουφαρίδη και Λ.Πάτσαλη, επί Περιφερειακού Ν. Παλαιού, όπου η θερινή δράση στην Ελλάδα, για πρώτη φορά ξεπέρασε τις 10 ημέρες  κατασκήνωσης, αφού συμπεριλάμβανε και μια 10ήμερη περιοδεία στην Β. Ελλάδα.

• 

• 

• 

Η σημερινή γενιά των 40ντάρηδων θα  θυμάται την πρωτοπόρα  μικτή κατασκήνωση Προσκόπων και Οδηγών που πραγματοποιήθηκε το 1983 στην Μάρσα Ματρούχ, επί Περιφερειακού Σπ. Κώττη και υπό την Αρχηγία των Εφόρων Χ.Τσιάρα και Μ.Σιγάλα. Όπως επίσης τις  κατασκηνώσεις-περιοδεία στην Ελλάδα το 1982 στον Παρανασσό  και το 1984 στην Κέρκυρα.

Οι νεότερες γενιές θα θυμούνται με νοσταλγία την συμμετοχή, επί Περιφερειακού Ν. Ατζέμη, σε Πανελλήνιες δράσεις στην Ελλάδα τα καλοκαίρια του,  1998 στην Σκοτίνα και  2001 στη κατασκήνωση Αποδήμων στην Καλλιπεύκη.  Τις κατασκηνώσεις, στο Νότιο Σινά, την κοινή κατασκήνωση με Αιγυπτίους Προσκόπους το 1996 στο Φάγιεντ  καθώς και την κατασκήνωση στον Άγιο Ανδρέα το 1997 που είναι και η τελευταία αυτόνομη κατασκήνωση των Προσκόπων Καΐρου στην Ελλάδα.

Οι κατασκηνώσεις των Προσκόπων Καΐρου, εκτός από Ελλάδα, «ταξίδεψαν» και στην Κύπρο για πρώτη το 1931 και τελευταία το 2005.

• 

• 

• 

Επιπλέον καταγράφονται στην ιστορία των θερινών δράσεων των Προσκόπων Καΐρου και οι συμμετοχές σε Παγκόσμιες κατασκηνώσεις το 1963 στη 11η Παγκόσμια Προσκοπική κατασκήνωση στον Μαραθώνα και το 2007 στην 21η Παγκόσμια Προσκοπική κατασκήνωση στο Chelmsford Αγγλίας .

Κατασκήνωση και δράση προσφοράς στην Αγία Αικατερίνη Σινά το 2009. Η  συμμετοχή των Προσκόπων Καΐρου στην 4η Πανελληνία κατασκήνωση το 2010 στα Καμένα Βούρλα, επί Περιφερειακού Α. Καζαμία και υπό την Αρχηγία Ανδρέα Γιόσρι,  ήταν η τελευταία κατασκήνωση στην Ελλάδα που πραγματοποίησαν οι Πρόσκοποι Καΐρου.

Σημαντική είναι η συμμετοχή μελών από τους Προσκόπους Καΐρου σε κατασκηνώσεις αδελφών και φίλων Ομάδων στην Ελλάδα το 1993, 2007, το 2017 και το 2018.

• 

• 

Οι κατασκηνώσεις των Προσκόπων Καΐρου δεν σταμάτησαν ποτέ. Τα τελευταία δέκα χρόνια με την οικονομική στήριξη της Κοινότητας Καΐρου και  σε συνεργασία και συμμετοχή των Προσκόπων Αλεξάνδρειας έχουνε πραγματοποιηθεί αξιόλογες θερινές δράσεις σε διάφορες τοποθεσίες της Αιγύπτου.

Η Θερινή Κατασκήνωση αποτελεί τόσο για τα παιδιά όσο και για τη δουλεία μας στον Προσκοπισμό, το επιστέγασμα των δράσεων κάθε Προσκοπικής χρονιάς.

Αυτό το καλοκαίρι με την πανδημία του «κορονοϊού» να αλλάζει τα δεδομένα της καθημερινότητας όλων, οι Πρόσκοποι Καΐρου, συνηθισμένοι στις προκλήσεις, με σεβασμό ακολουθούμε τα μέτρα που επέβαλε η Αιγυπτιακή Πολιτεία και θα μεταφέρουμε το «παιχνίδι» από  την φύση σε νέους «χώρους» πιο ασφαλείς. Το διαδίκτυο και οι άπειρες εφαρμογές του, σε συνδυασμό με την ευρηματικότητα των Βαθμοφόρων μας και την αγάπη τους για το παιδί,  θα δημιουργήσουν διαδραστικές κατασκηνώσεις μέσα από τις οποίες τα Λυκόπουλα, οι Πρόσκοποι και οι Ανιχνευτές θα αναπτύξουν και θα εξελίξουν ικανότητες, δεξιότητες, γνώσεις, συμπεριφορές, με ασφάλεια πάνω από όλα.

Πηγές: Ιστορικά Αρχεία  ΣΕΠ και Π.Ε.Καΐρου

*Το άρθρο του Γ.Μελαχροινούδη δημοσιεύθηκε στο Νέο Φως στις 22.6.20