Αγ. Δανιήλ ο Κατουνακιώτης: Ο πνευματικός φίλος του Αγ. Νεκταρίου (Photos)

Τρεις Αγιορείτικες μορφές που έζησαν τον 20ο αιώνα, κατόπιν αποφάσεως του Οικουμενικού Πατριαρχείου συγκαταρίθμηθησαν στο Αγιολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας. Ο Γέρων Δανιήλ ο Κατουνακιώτης, ο Γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής και ο Παπά Εφραίμ ο Κατουνακιώτης. Ο ένας χρημάτισε πνευματικός σύμβουλος του άλλου. Ο Γέρων Δανιήλ ήταν πνευματικός φίλος του Αγ. Νεκταρίου. Ο Άγ. Νεκτάριος έτρεφε από μικρό παιδάκι ιδιαίτερη ευλάβεια προς την Παναγία μας, την μητέρα όλων τον χριστιανών και προστάτιδα των μοναχών. Ξεχείλισμα της ευαίσθητης καρδιάς Του και της ευλάβειάς Του στο πρόσωπο Της  είναι το βιβλίο του το οποίο ονόμασε «Θεοτοκάριο»  (Αθήνα 1907 έτος εκδόσεως).

Γράφει ο Αρχιμ. Στέφανος Σουλιμιώτης Μέγας Εκκλησιάρχης του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας

Το βιβλίο αυτό περιέχει ύμνους και άσματα που εξυμνούν την Θεοτόκο και Μητέρα του Φωτός. Όπως ο ίδιος ομολογεί ήταν μεγάλος ο πόθος Του να αξιωθεί να προσκυνήσει το Περιβόλι Της, το Άγιον Όρος. Η επιθυμία του εκπληρώθηκε το καλοκαίρι του 1898 όταν μετά το τέλος του σχολικού έτους στην Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή της οποίας εχρημάτισε Διευθυντής. Περιόδευσε το Άγιον Όρος με την άδεια του τότε Οικουμενικού Πατριάρχου Κωνσταντίνου Ε’ (1897 -1901).

Σε όλα τα μοναστήρια έγινε δεκτός με πολύ τιμή και πνευματική χαρά των πατέρων.

Ήταν γνωστός από την αγία φήμη Του αλλά και από τα πολλά θεολογικά του συγγράμματα, των οποίων ήταν συνδρομητές πολλά αγιορείτικα μοναστήρια αλλά και πολλοί πατέρες. Περιοδεύοντας γνώρισε μεγάλες Αγιορείτικες μορφές όπως τους εφησυχάζοντες πρ. Οικουμενικό Πατριάρχη Ιωακείμ τον Γ, (+1913) πρ. Μετρών Δοσίθεο (+1920) τον «αγιώτατον και ασκητικότατον» κατά τον π. Γαβριήλ Διονυσιάτη, τον Άγιο Ιερώνυμο τον Σιμωνοπετρίτη (+1957), τον Μικραγιαννανίτη Γέροντα Αβιμέλεχ Μπονάκη (+1965) ο οποίος έγινε ο πρώτος του βιογράφος και πολλούς άλλους.  Εκτός από τα μεγάλα μοναστήρια επισκέφθηκε  και την έρημο του Αγίου Όρους για να γλυκαθεί από το μέλι της.

Εκεί γνώρισε και τον φημισμένο τόσο για το ασκητικό του φρόνημα όσο και για την μεγάλη του μόρφωση Γέροντα Δανιήλ τον κτήτορα του Ιερού Ησυχαστηρίου προς τιμήν όλων των Αγιορειτών Αγίων που σήμερα φέρει σαν επωνυμία, από το όνομά του «των Δανιηλαίων». Ο π. Δανιήλ κατά κόσμον Δημήτριος γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1846 . Σπούδασε στην περίφημο Ευαγγελική Σχολή της Σμύρνης. Ο μεγάλος του πόθος να αφιερωθεί ολοκληρωτικά στον Θεό τον οδήγησε στην μητέρα Ελλάδα. Αφού πέρασε από πολλά μοναστήρια της Πελοποννήσου, της Ύδρας, της Τήνου, της Παροναξίας, της Ικαρίας, κατέληξε στο Άγιον Όρος και συγκεκριμένα στην Ι.Μ του Αγ. Παντελεήμονος  όπου και έγινε μοναχός. Δυστυχώς όμως λόγω της διαμάχης των εκεί διαβιούντων Ρώσων μοναχών να καταλάβουν την διοίκηση της Μονής αναγκάσθηκε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο να πάρει τον πικρό δρόμο της εξορίας. Έμεινε για μικρό χρονικό διάστημα στην Ι.Μ της Αγ. Αναστασίας στα Βασιλικά Θεσσαλονίκης. Οι εκεί πατέρες πολύ τον αγάπησαν και πολλά διδάχθηκαν από την καλογερική εμπειρία του . Ο επόμενος σταθμός της μοναχικής του ζωής ήταν η Ι.Μεγίστη Μονή του Βατοπαιδίου. Υποφέροντας από κολικό του νεφρού θεραπεύτηκε δια θαύματος της ευλαβώς φυλασσομένης στο Βατοπαίδι, Τιμίας Ζώνης της Υπεραγίας Θεοτόκου. Ευρισκόμενος στην Σμύρνη ως υπεύθυνος  του Μετοχίου της Μονής ο τότε Μητροπολίτης Σμύρνης Μελέτιος (+30/12/1883) του πρότεινε  να τον χειροτονήσει βοηθό Επίσκοπό του. Εκείνος αρνήθηκε την μεγάλη αυτή  τιμή .

Επιθυμώντας την ησυχαστική ζωή και την κατά Θεόν μόνωση διάλεξε τα κακοτράχαλα βράχια των Κατουνακίων να στήσει εκεί την ασκητική του παλαίστρα. Πότισε με τα δάκρυα της μετανοίας και  κατανύξεως Του τον απαράκλητο τόπο της ερήμου και βλάστησε η γη βοτάνη χόρτου και άνθισαν και συνεχίζουν με τις ευχές Του να ανθίζουν  πνευματικά άνθη.  Εκεί έζησε με νηστεία αγρυπνία και προσευχή. Το μελάνι της γραφίδος του δεν στέγνωσε ποτέ . Έγραψε αρκετά βιβλία στηρίζοντας μοναχούς και κοσμικούς. Στο βιβλίο του Αγγελικός Βίος εξηγεί την μοναχική ζωή και γίνεται απλανής οδηγός κάθενός που θέλει να γίνει μοναχός η είναι μοναχός . Ηχηρό είναι το ράπισμα που δίδει στις αιρετικές δοξασίες του Αποστόλου Μακράκη οι οποίες επηρέασαν και οδήγησαν στην πλάνη πολλούς μορφωμένους Χριστιανούς της εποχής. Πάντα ήταν διδακτικός και  συμπονετικός. Έχαιρε της πνευματικής εκτιμήσεως όχι μόνο των Αγιορειτών πατέρων αλλά επιφανών Πατριαρχών, Αρχιερέων κλπ. κληρικών, Πανεπιστημιακών δασκάλων, λογοτεχνών. 

Ήταν πνευματικός καθοδηγός των εξαδέλφων Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη και Αλεξάνδρου Μωραϊτίδου ο οποίος με την συμβουλή Του έγινε μοναχός με το όνομα Ανδρόνικος και η σύζυγός  του με το όνομα Αθανασία . Δίδασκε με την εμπειρία που απέκτησε από την πολύχρονη ασκητική ζωή του. Κοιμήθηκε οσιακά στις 8 (21νέο ημερ) Σεπτεμβρίου του 1929 προφητεύοντας την κατά Θεόν προκοπή και αύξηση της συνοδείας Του.  Ο τάφος του έγινε  παρηγορία μοναχών και λαϊκών.

Ο Άγιος Νεκτάριος στον Γέροντα Δανιήλ παρουσιάστηκε ως απλός μοναχός αλλά η χάρις του Θεού φώτισε έναν γέροντα ασκητή των γειτονικών Καρουλίων και εκείνος απεκάλυψε στον Γέροντα Δανιήλ ποιος ήταν ο επισκέπτης του. Ο Άγιος  εθαύμασε  την πνευματική ζωή της αδελφότητος και ιδιαιτέρως του Γέροντος Δανιήλ. Ένα πρώτο δείγμα τιμής ήταν η δωρεά ενός Ιερού Αντιμηνσίου που εκείνος είχε καθιερώσει τον Μάρτιο του 1898.

Στο αρχείο της Αδελφότητος υπάρχουν πολλές επιστολές του Αγίου προς τον Γέροντα Δανιήλ με διάφορα θέματα. Η Αδελφότητα έγινε συνδρομητής των συγγραφικών έργων του Αγίου . Συγκινητική είναι η επιστολή του που ζητά από τον σοφό και ενάρετο Γέροντα Δανιήλ να στείλει στις μοναχές του στην Αίγινα πνευματικές συμβουλές για την βελτίωση της μοναχικής τους ζωής. Ο Γέροντας κάνοντας υπακοή στις 8/9/1908, στέλνει πολύτιμες συμβουλές που ιδιαιτέρως ενισχύουν την μικρή Αδελφότητα της Αγ. Τριάδος Αιγίνης.

Επιθυμία του Αγίου Νεκταρίου ήταν να καταφύγει στο Άγιον Όρος μαζί με δύο πνευματικά του παιδιά και εκεί να τελειώσει την επίγειο ζωή του.

Τον πόθο του αυτό τον εκφράζει σε επιστολή του και παρακαλεί τον Γέροντα Δανιήλ να βρει τον κατάλληλο τόπο. Ζητά «εν Αγίω Όρει κελλίον τι εις θέσιν μεσημβρινήν και ομαλήν και έχον κήπον και ύδωρ και εί δυνατόν Εκκλησίαν» (επιστολή  18/1913). Η απάντηση του Γέροντος Δανιήλ ήταν αρνητική διότι ήταν πολύ δύσκολο κυρίως να βρεθεί σωστός πνευματικός καθοδηγός για τους δόκιμους. (Ο Άγιος θα ερχόταν αργότερα λόγω του ότι ήταν ακόμη Διευθυντής της Ριζαρείου Σχολής). Εξάλλου και η ηλικία του ήταν προχωρημένη και η υγεία του κλονισμένη για ασκητική ζωή όπως τον συμβούλευσε ο Γέροντας. Η επικοινωνία συνεχίσθηκε.

Πολλές είναι οι εικόνες Αγίων που κοσμούν την Μόνη της Αγ. Τριάδος Αιγίνης από το περίφημο αγιογραφικό εργαστήριο των Δανιηλαίων. Ο Άγιος βοήθησε όσο του ήταν δυνατόν και για την συνέχιση των οικοδομικών έργων του ησυχαστηρίου. Το δίπτυχο της προθέσεως τον μνημονεύει ως  κτίτορα Πατέρα και Καθηγούμενον.

Πολλά είναι τα θαύματα του Αγ. Δανιήλ τόσο προς τους Αγιορείτες πατέρες όσο και σε πάρα πολλούς προσκυνητές του κελιού της Αδελφότητος και ευσεβούς χριστιανούς όπου  γης που ζητούν την βοήθειά Του. Οι Άγιοι μας είναι το μεγάλο μας στήριγμα μας στις δυσκολίες  της ζωής μας.