Ο Νίκος Θεοχάρης ανασύρει μνήμες από τους Προσκόπους του Καΐρου (photos)

ΗΜΕΡΑ ΣΚΕΨΗΣ: 22  Φεβρουαρίου 2021. Ημέρα πολύ σημαντική για όλους τους Προσκόπους και τας Οδηγούς στον Κόσμο αλλά για εμάς που ζήσαμε στην Αίγυπτο και ιδιαίτερα στην Διώρυγα, το Σταυροδρόμι  του Κόσμου!  Εκεί που πατάγαμε σε δύο Ηπείρους και μέσα σε λίγα λεπτά διασχίζαμε την υδάτινη λεωφόρο του De lesseps  που τις διασχίζει.

Γράφει Νίκος Θεοχάρης, τέως βαθμοφόρος Περιφερείας Καΐρου

Ημέρα που δεν αφορά μόνον εμάς τους τότε εν στολή αλλά όλη την Κοινωνία. Ημέρα που αφήνεις τη Σκέψη σου αφού την αφιερώσεις στην Ιδέα Του Προσκοπισμού να της δώσεις την ευκαιρία να ταξιδέψει.

Σήμερα  η  «Επέτειος Σκέψης»  διαφορετική για μένα πιο συγκινητική!  Ζούμε μια εποχή δύσκολη – έγκλειστοι – λόγω πανδημίας.

Αι συναντήσεις σβήσανε προσωρινά. Όμως παρατηρούμε γενικότερα απομονωτισμό στα άκρα. Αυτό οφείλεται σε αντικειμενικές δυσκολίες και απρόβλεπτες εξελίξεις.

Ένας λόγος από τους διαφόρους για αυτό είναι και η δικιά μας, δικιά μου, όλων μας η έλλειψη επικοινωνίας μεταξύ μας. 

Αδιαφορία – από λίγους – που σε άλλες εποχές τρώγαμε μαζί πίναμε ένα κρασί μαζί  και «ξετυλίγαμε  αναμνήσεις που ξεχείλιζαν». Πιο πάνω ανέφερα ότι η σημερινή μέρα είναι συγκινητική. Χτύπησε το τηλέφωνο μου το πρωί ήταν η Αλέκα Κατσατούρη η γνωστή σε όλους μας και τόσον αγαπητή! Μία αδερφική φίλη με όλη τη σημασία των λέξεων μου έλεγε από την άλλη άκρη της Αθήνας «Καλημέρα!  Ημέρα Σκέψεως».  Η Αλέκα μέσα στα πλαίσια των Προσκοπισμού και Οδηγισμού με  ρώταγε  τι κάνω αν είμαι καλά!  Η Αλέκα ενήργησε και ως ΑΝΘΡΩΠΟΣ  πέραν από την Ιδεολογία, ως μία Πορτ-Σαϊτιανή!

Την αποψινή μου ανάρτηση την αφιερώνω στην Αλέκα και την οικογένεια της !

Εφ’ όσον η σκέψη μας «τρέχει»  ιδεολογικά, αλλά και επειδή δεν την εγκλωβίζουν σύνορα ας της επιτρέψουμε να πλησιάσει ζωντανούς αλλά και αγαπημένους που έφυγαν. Πολλοί υπήρξαν και Πρόσκοποι και Οδηγοί!

Στις τέσσερις φωτογραφίες βλέπετε την Φωλιά μας της ένδοξης Τοπικής Εφορίας μας στο Πορτ – Φουάτ! Διακρίνονται πολλές άξιες προσωπικότητες δεν μπορώ για λόγους

ευνόητους να αναπτύξω εδώ για όλους τους αγαπημένους μου συντοπίτες. Επιφυλάσσομαι εν καιρώ. Ανάμεσα στην τότε Ηγεσία μας  αναφέρω εδώ τους Αρχηγούς των δύο Συστημάτων! Τον εμπνευσμένο Αν. Σκαμπαγιάννη – που  τον έχουμε χάσει – και τον αειθαλή  Αντ. Γαριλίδη που έχουμε την χαρά όπως επίσης βλέπετε να μιλάμε μαζί για τότε!

Αρκετοί δεν είναι μαζί μας όπως οι συμμαθητές μου, ο ένας είναι ο Π. Παπανικήτας (πίσω από τον Σκαμπαγιάννη) και άλλος ο Μ. Μαυρομμάτης στο άκρον δεξιά της δικής μου πρώτης σειράς, όπως δυστυχώς και άλλα αδέλφια Οδηγοί και Πρόσκοποι τους οποίους αναπολούμε.

Ημέρα Σκέψης δεν νοείται χωρίς τον Ιδρυτή του Παγκοσμίου Προσκοπισμού που άλλαξε την πορεία ζωής για εκατομμύρια νέους και νέες!

Καθώς κύλησε η ζωή μου είχα την τύχη και την τιμή να θητεύσω επαγγελματικά υπό την Διεύθυνση Μεγάλων Ανθρώπων.  Σε αυτή όμως την ανάρτηση αναφέρω αυθόρμητα και κυρίως λόγω Ημέρας Τον Άνθρωπο που τότε θαύμαζαν Έλληνες και Αιγύπτιοι. Επιφανής προσωπικότης με πλούσια κοινωνική δράση στην Κοινότητα Καΐρου και Σωματεία. Ο Περιφερειακός Έφορος Προσκόπων Καΐρου.

Γιάγκος Λιούφης! Υπήρξε Ο Ηγέτης όλων των Τοπικών Εφορειών και Πόλεων της Αιγύπτου (πλην Αλεξανδρείας).

Δεν ήταν δυνατόν στις 22 Φεβρουαρίου να μην πάει σκέψη μου σε Αυτόν που είχα την τιμή να θητεύσω υπό τας εντολάς του ως Βαθμοφόρος της Διώρυγος. Υπήρξε ο Μεγάλος Διδάσκαλος μου  και στο πρόσωπο του έμαθα πως είναι η ΑΝΘΡΩΠΙΑ! Στην φωτογραφία μαζί και στο Παγκόσμιο Τζάμπορυ το 1963 – στην Υποκατασκήνωση Πλαταιών –  όπου μας επεσκέφθη για μία ημέρα ο Βασιλεύς Παύλος.

Έχουμε πολλά να σκεφθούμε και πολλούς να θυμηθούμε όταν μείνουμε μόνοι πιο αργά!

Πρώτοι είναι οι γονείς μας! Ένα όμως το αισθανόμαστε για τώρα – και για πάντα μετά ζωής – ότι η ψυχή μας θα πετάει σαν τους αγαπημένους γλάρους πάνω από την περιοχή του Προσκοπείου μας και τα  Ferry Boats εκεί όπου γαλουχηθήκαμε για την Ημέρα Σκέψεως.