Μπαγίουμι και Ζένχομ, δύο πρόσωπα, μια ζωή, εκατοντάδες αναμνήσεις.

Γράφει ο Γιάννης Μελαχροινούδης

Ακούγοντας το όνομα «Μπαγιούμι», εκατοντάδες Πρόσκοποι και Οδηγοί φωτίζει το πρόσωπο τους. Ο πιστός φύλακας του ΠΡΟΣΚΟΠΕΙΟΥ μας, συνδέθηκε η παρουσία του με τα ομορφότερα χρόνια τριών γενιών (‘60, ‘70 και ‘80).

Το 1962 η Κοινότητα Καΐρου προσλαμβάνει τον σαραντάρη Μπαγιούμι Μοχάμεντ Αμπντελφατάχ για την φύλαξη της Εκκλησίας και του Προσκοπείου. Ο Μπαγιούμι εγκαταστάθηκε στο Προσκοπείο και στις αρμοδιότητές του προστέθηκε και η συντήρηση του γηπέδου.

Ο ίδιος, μετά από σχετική άδεια, επέκτεινε τις δραστηριότητές του δημιουργώντας ένα μικρό κυλικείο. Μια παγωνιέρα για τα δροσερά αναψυκτικά και φρέσκες φουλόπιτες και πατάτες τηγανητές ήταν το menu του κυλικείου. Για πολλούς από εμάς οι φουλόπιτες του ήταν η πιο εύγεστες σε όλο το Κάιρο. Τα 5 παιδιά του μεγάλωσαν μαζί μας στο Προσκοπείο, και τρία από αυτά ήταν ενεργά μέλη στις Ομάδες Μπάσκετ και Βόλεϊ του ΠΑΟΚ (Παροικιακές Αθλητικές Ομάδες Καΐρου), ο οποίος συστεγαζόταν στο Προσκοπείο από το 1972.

Κάθε Τετάρτη και Παρασκευή, ημέρες προπονήσεων του ΠΑΟΚ καθώς και κάθε Σάββατο, ημέρα συγκέντρωσης των Προσκόπων και των Οδηγών, ο Μπαγιούμι με το «μόνιμο χαμόγελο» και το άγρυπνο μάτι του μας προστάτευε και ταυτόχρονα ήταν εκεί έτοιμος να μας δροσίσει με τις «γκαζόζες» του και να χορτάσει την πείνα μας με τις φουλόπιτες του.

Απεβίωσε το 1987 και ο γιός του Αραμπι συνεχίζει μέχρι και σήμερα το ρόλο του πατέρα του Μπαγιούμι, με την ίδια αγάπη.

Οι κωπηλάτες του ΕΝΟΚ (Ελληνικό Ναυτικό Ομιλο Καΐρου) καθώς και οι Ναυτοπρόσκοποι, ακούγοντας το όνομα «Ζένχομ», θυμούνται τον εαυτό τους να τρέχει τα τέσσερα χιλιόμετρα για προθέρμανση και τον προπονητή Ζένχομ Ρίζκ στο ποδήλατό του να τους ακολουθεί και να τους εμψυχώνει με την μαγική του «βίτσα» !

Η Μαρία Αδαμαντίδου στο τεράστιο έργο της «Ελληνικός Αθλητισμός στο Κάιρο του 20ου Αιώνα»* (έκδοση 2005 της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου ), μεταξύ άλλων αναφέρει : «…ο Ζένχομ, όσο και ο πατέρας του, ο επιστάτης Ναγκάρ, ήσαν άτομα που είχαν ταυτιστεί με τον ΕΝΟΚ από τις πρώτες μέρες του σωματείου […] ο διοπτρόφος Ζένχομ, γέννημα-θρέμμα πια αυτός του Ομίλου, ο οποίος έμαθε τα μυστικά της κωπηλασίας στο πλευρό των βετεράνων πρωταθλητών …»

Ο Ζένχομ ορίστηκε προπονητής του ΕΝΟΚ στις αρχές της δεκαετία του ’60 και καταγράφονται στο ενεργητικό του όχι μόνο οι πρωτιές του ΕΝΟΚ την δεκαετία του ’70, αλλά και η διάσωση όλων των λέμβων από τις φλόγες της καταστροφικής πυρκαγιάς του 1972.

Στις ικανότητες του προπονητή Ζένχομ συγκαταλέγεται και η αποκατάσταση της φαλαινίδας των Ναυτοπροσκόπων το 1994. Ολα τα παιδιά του Ναγκάρ ήταν καταξιωμένοι προπονητές, ο Σάγιεντ στον Ναυτικό Ομιλο Αστυνομίας (ελ σόρτα) και ο Εζ στο Αιγυπτιακό Ναυτικό Ομιλο (ελ μάσρι), μάλιστα ο Εζ μετά τον θάνατο του Ζένχομ, το 1997, ορίστηκε προπονητής του ΕΝΟΚ για μικρό χρονικό διάστημα.

Τα τρία αδέλφια τιμήθηκαν από την Αιγυπτιακή Ομοσπονδία Κωπηλασίας για το έργο τους.

Μπαγιούμι και Ζένχομ, δύο Αιγύπτιοι Φιλέλληνες που η παρουσία τους σημάδεψε τρείς γενιές παιδιών και νέων της παροικίας του Καΐρου. Οι λίγες αυτές γραμμές προσπαθούν να αποδώσουν φόρο τιμής στα δύο αυτά Πρόσωπα για την αφοσίωση τους και την προσφορά τους. Αιωνία τους η μνήμη.

*Αδαμαντίδου, Μαρία «ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟ ΚΑΐΡΟ του 20ού ΑΙΩΝΑ», σελ.111